Starożytne mity – więcej niż tylko mity (cz. 2)

W części pierwszej omówiliśmy niektóre starożytne mity, które sugerują nam inną historię świata niż propagowaną przez ewolucjonistycznych historyków. W części drugiej i ostatniej omówimy kolejne mity.

Warto powtórzyć myśl z części pierwszej: w każdym micie tkwi ziarenko prawdy historycznej, a pytanie brzmi, jak wielkie ono jest. Z pewnością takie ziarna prawdy tkwią w przekazach o Bogu, który stworzył cały świat, o pierwotnym złotym wieku ludzkości, o pierwotnie długowiecznych ludziach często zwanych herosami lub nawet bogami, a także o wielkich niebezpiecznych gadach. Są one obecne także w Piśmie Świętym, co czyni je bardziej wiarygodnymi.

Dla ewolucjonistów te przekazy nie są niczym więcej jak baśnie, a „prawdziwa” historia świata była o wiele bardziej przyziemna. Jeśli tak, to skąd one pochodzą? Zwłaszcza, że nie są to jedyne legendy, które głosili starożytni. Poniżej przedstawiamy kolejne cztery tematy poruszane przez starożytnych w ich legendach.

Starożytne mity a ewolucjonizm

Kosmiczne drzewa

Starożytne ludy i cywilizacje znane były z kultu przyrody, wiele z nich zakładało tzw. święte gaje (a w kulturze indyjskiej przetrwały one do dzisiaj¹). Jest to też widoczne w ich mitologiach pod postacią tzw. kosmicznego drzewa. Jest to drzewo, które miało łączyć ziemską rzeczywistość z niebiańskim królestwem bogów, a także podziemnym królestwem śmierci. Najbardziej znanym kosmicznym drzewem jest Yggdrasil, święty jesion w mitologii nordyckiej, którego korzenie podgryza skrzydlaty smok imieniem Nidhögg². Te mity brzmią bardzo podobnie do biblijnego przekazu o drzewie życia, a także o drzewie poznania dobra i zła, którego owoc zjadła Ewa, skuszona przez chytrego węża. Mamy więc zbliżone historie, które świeccy uczeni nie są w stanie satysfakcjonująco wyjaśnić.

Składanie ofiar

Starożytne kultury były także znane z tego, że składały mnóstwo krwawych ofiar, a wiele z nich składało także ofiary z ludzi (nawet do dzisiaj się to zdarza³). Na przykład Grecy w zależności od regionu mogli złożyć w ofierze byka, kozę, a także świnię⁴. Czasem jednak zdarzało im się ofiarować ludzi, o czym świadczą makabryczne znaleziska na górze Lykaion, gdzie istniała świątynia Zeusa⁵. Składanie ofiar z ludzi praktykowali także Egipcjanie, ludy Mezopotamii, Fenicjanie (i Kartagińczycy), ludy Europy, Hindusi czy Chińczycy⁶. Oczywiście najbardziej znane są ofiary z ludzi dokonywane przez ludy mezoamerykańskie i andyjskie, zwłaszcza Azteków, ale także Majów i Inków. Skąd więc taka obsesja starożytnych na punkcie składania ofiar bogom, zwłaszcza krwawych?

Ogólnoświatowy potop

Dla niektórych zaskakująca może być wiadomość, że przekaz o globalnym potopie jest obecny nie tylko w Piśmie Świętym. Okazuje się bowiem, że mity o potopie są obecne w wielu mitologiach na całym świecie⁷. W potop wierzyli nie tylko dawni mieszkańcy Mezopotamii czy Grecji, ale także Mezoameryki czy Australii⁸. Ponadto te mity są w wielu aspektach bardzo podobne do siebie. Na przykład zawsze to jakiś bóg zesłał potop na ludzi, zawsze był to potop ogólnoświatowy, i zawsze, z pomocą bóstwa, ów potop przeżywało tylko kilkoro ludzi. Wiele innych elementów też się zgadza, np. wysyłanie ptaków, aby sprawdziły, czy wody już opadły⁹. Ewolucjoniści uważają, że legendy o potopie pojawiły się w wyniku lokalnych katastrof powodziowych. Jednak nie tłumaczy to tego, dlaczego duża część tych mitów wyznawana jest przez ludy, które nie doświadczają żadnych gwałtownych katastrof powodziowych.

Pomieszanie języków

Starożytni wierzyli, że ludzie dawniej mówili tylko w jednym języku. Wspominają o tym legendy o pomieszaniu języków, choć nie jest ich tak dużo, jak w przypadku potopu. Na przykład Grecy wierzyli, że bóg Hermes, który z natury był dowcipnisiem, dla żartu pomieszał ludziom języki¹⁰. Z kolei mitologia inkaska głosi, że po potopie bóg Wirakocza stworzył nowych ludzi już z różnymi językami¹¹. To jednak nie wszystko, bo niektóre mity wspominają o mieście i wysokiej wieży, które stały się przyczyną pomieszania języków. Plemię Kicze w Mezoameryce wierzy, że chodzi o legendarne miasto Tulan¹². Plemiona Karbi, Ghaiko i Chin zamieszkujące Indie i Mjanmę wprost wyznają wiarę w wysoką wieżę, przez którą ludzie zaczęli mówić różnymi językami. Podobne mity mieli Toltekowie, a także plemię Hao zamieszkujące Polinezję Francuską¹³. A wszystkie one przypominają niesławną wieżę Babel.

Starożytne mity a Pismo Święte

Powyższe mity to kolejne przykłady tajemnic historycznych, z jakimi muszą się zmagać ewolucjoniści. Nie są one natomiast tajemnicą dla osób, które wierzą w biblijne stworzenie. Każdy z powyższych elementów można znaleźć także w Piśmie Świętym, a ich obecność w mitologiach na całym świecie można wyjaśnić tylko tym, że to Biblia przekazuje prawdę na temat naszej historii:

• Kosmiczne drzewa? Księga Rodzaju mówi o dwóch niezwykle ważnych drzewach w ogrodzie Eden: drzewie życia i drzewie poznania dobra i zła¹⁴.
• Składanie ofiar? Po upadku Adama i Ewy w grzech Bóg ustanowił obrzęd składania ofiar ze zwierząt, które zapowiadały śmierć Syna Bożego dla zbawienia człowieka¹⁵.
• Ogólnoświatowy potop? Ze wszystkich starożytnych przekazów historia potopu opisana w Piśmie Świętym brzmi najbardziej realistycznie i wiarygodnie¹⁶.
• Pomieszanie języków? Ten incydent jest przedmiotem sprawozdania biblijnego o mieście i wieży Babel, której budowę Bóg przerwał, mieszając ludziom języki¹⁷.

Wszystkie wspomniane mity zarówno w części pierwszej, jak i niniejszej stanowią wielki kłopot dla ewolucjonistów, którzy widzą w nich jedynie mitologiczne archetypy. Kłopot ten tkwi zwłaszcza w tym, że mają one ogólnoświatowy zasięg. Co jest zatem bardziej prawdopodobne: że różne ludy świata niezależnie od siebie wymyśliły te wszystkie mity, czy że jednak przekazują one jakieś ziarno prawdy o historii naszego świata? Choć starożytne mity często opowiadają niestworzone rzeczy, to studiując historię świata, warto się zastanowić nad tym, skąd naprawdę się wzięły i czy przypadkiem nie wskazują na inną niż znana nam historia świata.

Przypisy

1. Gadgil M., Sacred Groves: An Ancient Tradition of Nature Conservation, Scientific American, 01.12.2018, https://www.scientificamerican.com/article/sacred-groves-an-ancient-tradition-of-nature-conservation/
2. Zob. https://norse-mythology.org/cosmology/yggdrasil-and-the-well-of-urd/
3. Rangray K., Human sacrifice: Superstitious beliefs immune to education, News Gram, 19.09.2015, https://www.newsgram.com/general/2015/09/19/human-sacrifice-superstitious-beliefs-immune-to-education
4. Cline A., Method of Sacrifice in Ancient Greece, Learn Religions, 11.06.2018, https://www.learnreligions.com/method-of-sacrifice-in-ancient-greece-4079925
5. Jarus O., Ancient Greek Skeleton May Be Remains of Human Sacrifice to Zeus, Live Science, 11.08.2016, https://www.livescience.com/55733-possible-human-sacrifice-to-zeus-discovered.html
6. Jarus O., 25 cultures that practiced human sacrifice, Live Science, 16.06.2017, https://www.livescience.com/59514-cultures-that-practiced-human-sacrifice.html
7. Worldwide Flood Legends, „Answers Magazine”, 2016 (4), s. 46-47, https://answersingenesis.org/answers/magazine/v11-n4/bible-culture/worldwide-flood-legends/
8. The Flood, „Creation”, 4(3), 1981, s. 9–12, tł. Coates H., https://creation.com/aboriginal-flood-legend
9. Zauważmy, że mity te powstały w czasach, kiedy starożytni rzekomo jeszcze nie odbywali odległych podróży zamorskich.
10. Sheppard P., Tongue-Twisting Tales, Answers in Genesis, 18.02.2008, https://answersingenesis.org/tower-of-babel/tongue-twisting-tales/
11. Lacey T., Hodge B., What About Creation, Flood, and Language Division Legends?, w: The New Answers Book 4, Answers in Genesis, 18.01.2020, https://answersingenesis.org/world-religions/creation-flood-language-legends/
12. Zob. https://tulan.gt/en/mayista/articulos/mythical-mayan-city
13. Pajares D. P., Confusion of languages in mythology: structural possibilities, 06.2022, https://www.researchgate.net/publication/361640288_Confusion_of_languages_in_mythology_structural_possibilities
14. Rdz 2,9.
15. Rdz 3,21; por. Rdz 4,4.
16. Rdz 7-8.
17. Rdz 11,1-9.