Paleontologia zajmuje się organizmami kopalnymi, skamieniałościami, które są szczątkami wymarłych organizmów. Na podstawie tych skamieniałości oraz różnych śladów działalności życiowej organizmów paleontologowie wyciągają wnioski o życiu w przeszłości. Dlatego paleontologia jest nauką z pogranicza geologii i biologii.

Gdy na przełomie XVIII i XIX w. uznano powszechnie organiczną genezę skamieniałości, istotna stała się kwestia, czy skamieniałości reprezentują współczesne gatunki, czy wymarłe; a jeśli wymarłe, to jaki jest związek między tymi wymarłymi gatunkami a współczesnymi. Z jednej stony powstała koncepcja, że gatunki co pewien czas masowo wymierają w wyniku gwałtownych, katastrofalnych wydarzeń geologicznych, a w ich miejsce pojawiają się nagle nowe gatunki. Z kolei z drugiej strony inna popularna koncepcja głosi, że gatunki powstają z innych gatunków w wyniku stopniowych zmian. Czy mamy zatem do czynienia z katastrofizmem czy z ewolucją? Czego możemy nauczyć się z odkrywanych w ziemi skamieniałości i o jak odległej przeszłości naszej planety świadczą organizmy kopalne? W tym dziale znajdują się niektóre z odpowiedzi.