Dzięcioł zielony (Picus viridis) to duży ptak o zielonym upierzeniu, z czerwoną czapeczką i czarnym wąsem. Żyje w Europie i tzw. zachodniej krainie palearktycznej.
Taksonomia
Dzięcioł zielony został opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku. Istnieją trzy jego podgatunki.
Opis
Dzięcioł zielony ma długość od 30 do 36 cm. Rozpiętość jego skrzydeł wynosi od 45 do 51 cm.
Jest zielony z wierzchu i jasnooliwkowy od spodu. Ma żółty ogon, czerwoną czapeczkę i kark.
Samce mają czerwony środek wąsika, a samice czarny. Czarne okolice oczu są charakterystyczne dla obu płci.
Upierzenie młodych osobników jest plamiste. Młode samce w czerwcu, lipcu lub sierpniu mogą mieć czerwone pióra.
Linienie odbywa się od czerwca do listopada.
Dzięcioł zielony jest płochliwy. Jego głośne nawoływania przyciągają uwagę. Rzadko stuka, ale często słychać go w locie.
Lot dzięcioła zielonego jest falisty. Wykonuje 3-4 uderzenia skrzydeł, a następnie krótki ślizg.
Zasięg i siedlisko
Dzięcioł zielony występuje głównie w Europie. Jego zasięg pokrywa ponad 75% tego kontynentu. Nie zamieszkuje niektórych północnych i wschodnich rejonów, a także Irlandii, Grenlandii i Wysp Makaronzyjskich. W pozostałych miejscach jest szeroko rozpowszechniony. Ponad połowa jego populacji znajduje się we Francji i Niemczech.
Gatunek ten występuje także w zachodniej Azji.
Dzięcioł zielony ma duży zasięg. Szacuje się, że terytorium jego występowania zajmuje od 1 miliona do 10 milionów kilometrów kwadratowych. Liczba ptaków wynosi od 920 000 do 2,9 miliona.
Populacje dzięcioła zielonego są stabilne, dlatego uznaje się go za gatunek najmniejszej troski.
Dzięcioł ten jest gatunkiem osiadłym. Jego osobniki rzadko przemieszczają się na więcej niż 500 metrów między sezonami lęgowymi.
Do gniazdowania potrzebuje starych drzew liściastych i miejsc do żerowania z dużą ilością mrówek.
Lęg
Ptak ten buduje otwór gniazdowy, który jest podobny do gniazd innych dzięciołów. Może on znajdować się kilka metrów nad ziemią lub na szczycie wysokiego drzewa. Preferowane gatunki drzew to dęby, buki, wierzby, a także drzewa owocowe. Otwór gniazdowy może być wydziobany w zdrowym lub spróchniałym drewnie. Wnętrze otworu ma 150 mm szerokości i do 40 cm głębokości. Prace te wykonuje głównie samiec przez 15-30 dni. Niektóre otwory gniazdowe są wykorzystywane przez ponad 10 lat, nie zawsze przez tę samą parę.
Dzięcioł składa jeden lęg, który złożony jest zazwyczaj z czterech do sześciu jaj. Są one białe i mają wymiary 31 mm × 23 mm. Ważą około 8,9 g.
Inkubacja trwa 19-20 dni i uczestniczą w niej zarówno samica, jak i samiec. Zmieniają się co 1,5-2,5 godziny.
Pisklęta są nagie w momencie wyklucia. Opuszczają gniazdo po 21-24 dniach.
Pokarm i żerowanie
Dzięcioł zielony zjada głównie mrówki. Większość czasu spędza na poszukiwaniu pokarmu na ziemi. Sporadycznie zjada inne owady i małe gady. Przy mrowiskach dzięcioł wkłada dziób w ziemię i zlizuje dorosłe mrówki i ich larwy.
Dzięcioły zielone często żerują na krótko skoszonych łąkach, bo dostępność mrowisk w takich miejscach jest wysoka.
W kulturze
Dzięcioł zielony pojawia się na znaczkach pocztowych z różnych krajów. Związany jest również z Woodpecker Cider – jego wizerunek zdobi produkty tej firmy.
Dzięcioł był totemem plemienia Picentów i występuje w herbie oraz na fladze włoskiego regionu Marche.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Dzięcioł białogrzbiety
- Dzięcioł białoszyi – dzięcioł syryjski
- Dzięcioł czarny
- Dzięcioł duży – dzięcioł pstry większy
- Dzięcioł kosmaty
- Dzięcioł średni
- Dzięcioł trójpalczasty
- Dzięcioł zielonosiwy
- Dzięciołek – dzięcioł mały
- Dzięciur żołędziowy
- Nocek rudy
- Chomicznik
- Młoda fauna, młoda flora – młode skamieniałości
- Hipoteza Gai – ewolucjonizm nie do końca świecki
- Ćmy po milionach lat – jakie były, takie są
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/European_green_woodpecker [dostęp: 10.10.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Arnoldius. Licencja: CC BY-SA 4.0.
