Ćmy po milionach lat – jakie były, takie są

Kilka lat temu naukowcy przeprowadzili drobiazgowe badanie kopalnych ciem. Przy użyciu różnych mikroskopów o dużej mocy dokonali szczegółowej analizy okazów znalezionych zarówno w skałach, jak i w bursztynie. Wyniki nie okazały się wspierające dla teorii ewolucji.

Im więcej skamieniałości, tym gorzej dla Darwina

Karol Darwin był świadomy tego, że zapis kopalny, jaki znał, nie był przychylny jego koncepcji. Miał jednak nadzieję, że w przyszłości kolejne odkrycia ostatecznie potwierdzą jego propozycję stopniowej ewolucji w bardzo długim czasie.

Jednak długie lata wykopalisk pokazały, że w całym zapisie kopalnym wszystkie podstawowe typy stworzeń pojawiają się nagle, a następnie pozostają takie same (zastój) przez rzekome miliony lat. Do dziś wiele z nich żyje i wygląda jak ich skamieniałe odpowiedniki. Co więcej, nie odkryto niekwestionowanych ewolucyjnych form przejściowych między różnymi typami stworzeń (zobacz np. tutaj, tutaj, tutaj i tutaj).

Ćmy się nie zmieniły

Niedawno naukowcy wzięli “pod lupę” ćmy. Chcieli sprawdzić, jak duża ewolucja zaszła w ciągu rzekomych 200 milionów lat oddzielających skamieniałości od obecnie żyjących wersji tych owadów. Okazało się, że starożytne ćmy są dokładnie takie same jak współczesne¹.

Naukowcy postanowili przeanalizować szczegółową strukturę łusek skrzydeł kopalnych ciem znalezionych zarówno w bursztynie, jak i w skałach. Skamieniałości bursztynu z okresu kredy powszechnie datuje się na około 99 milionów lat, a najstarsze skamieliny jurajskie na około 200 milionów lat¹. Badania wykonano przy użyciu mikroskopii optycznej, skaningowej laserowej mikroskopii konfokalnej, skaningowej mikroskopii elektronowej oraz transmisyjnej mikroskopii elektronowej.

Po zidentyfikowaniu wzorów szczegółów skrzydeł w najstarszych okazach z okresu jury, naukowcy wykorzystali modelowanie komputerowe, aby ustalić optyczne właściwości układów łusek. W ten sposób wykazali, że te starożytne ćmy miały błyszczące, metaliczne kolory. Ale najciekawsze jest to, że te ćmy okazały się podobne do żyjącej obecnie rodziny ciem o nazwie Micropterigidae (Skrzydliniakowate). Skrzydła ciem należących do tej rodziny również wykazują wzory metalicznych kolorów dzięki takim samym wysoko wyspecjalizowanym łuskom.

Kopalne ćmy nękają ewolucję owadów

U owadów z rzędu Lepidoptera, do którego należą motyle i ćmy, wzory skrzydeł nie tworzą się przez pigmenty, jak to jest u większości innych zwierząt. Kolory i wzory Lepidoptera powstają za sprawą efektów optycznych, takich jak interferencja, refrakcja lub dyfrakcja – metaliczne kolory wynikają z określonych układów mikrostruktur skrzydeł, które oddziałują ze światłem.

Skamieniałości motyli, podobnie jak kopalne ćmy, także nie sprzyjają teorii ewolucji, ponieważ różnorodność motyli kopalnych jest mniej więcej taka sama jak wśród motyli występujących obecnie. W pewnym artykule badawczym stwierdzono:

„Niezwykłe jest to, że proporcja motyli wśród skamieniałości w liczbie okazów (około 80 znanych okazów) jest zbliżona do proporcji wśród istniejących gatunków Lepidoptera”².

Z kolei w innym artykule naukowcy orzekli:

„Dane dotyczące bogactwa gatunkowego również wstępnie sugerują jego niewielki lub żaden przyrost całkowity w ciągu ostatnich 125 milionów lat”³.

Innymi słowy, zapis kopalny przedstawia niewiele, jeśli chodzi o ewolucję owadów. Główne rodzaje owadów pojawiają się nagle, od razu w obfitej różnorodności i pozostają takie same do dziś.

Wniosek

Wychodzi więc na to, że badania kopalnych ciem dostarczają dowodów podważających ewolucję owadów. A jest to tylko jeden z wielu przykładów, które podważają działanie ewolucji w ogóle – zarówno w świecie zwierząt, jak i roślin.

Przypisy

1. Zhang, Q. et al. 2018. Fossil scales illuminate the early evolution of lepidopterans and structural colors. Science Advances. 4 (4): e1700988.
2. De Jong, R. 2007. Estimating time and space in the evolution of the Lepidoptera. Tijdschrift voor Entomologie. 150: 319–346.
3. Clapham, M. E. et al. 2016. Ancient origin of high taxonomic richness among insects. Proceedings Royal Society B. 283 (1824): DOI: 10.1098/rspb.2015.2476.

Opracowano na podstawie: J. P. Tomkins, „Moth fossils pester insect evolution”, opublikowane na icr.org 26 kwietnia 2018.

Źródło zdjęcia: Wikimedia Commons. Autor: Patrick Clement. Licencja: CC BY-SA 3.0.