Nocek rudy

Zobacz również

Nocek rudy (Myotis daubentonii) jest gatunkiem nietoperza zaliczanym do rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae). Ssak reprezentuje podrodzinę nocków (Myotinae). Zwierzę występuje powszechnie na terenie niemal całej Europy i Azji. Przedstawicieli tego gatunku spotyka się powszechnie w pasie ciągnącym się od Irlandii aż po wyspę Hokkaido w Japonii. W wielu regionach liczebność populacji nietoperzy wraz z biegiem czasu systematycznie wzrasta. Do charakterystycznych cech nocka rudego zalicza się relatywnie krótkie uszy.

Autorem pierwszego naukowego opisu nietoperza był niemiecki przyrodnik Heinrich Kuhl. Charakterystyka ta została przygotowana w 1817 roku. Nadana przez badacza łacińska nazwa gatunku  Myotis daubentonii nawiązuje do francuskiego przyrodnika Louisa-Jean-Marie Daubentona.

Opis

Nocek rudy jest nietoperzem wyróżniającym się stosunkowo niewielkimi rozmiarami ciała. Dorosłe osobniki zazwyczaj dorastają do około 55 mm długości, a rozpiętość skrzydeł oscyluje w przedziale od 240 do 275 mm. Maksymalna waga ssaka to około 15 g. Zwierzę w naturalnych warunkach żyje około 22 lat. Niektóre osobniki są jednak w stanie dożyć nawet do wieku 28 lat.

Nietoperz wyróżnia się miękką sierścią. Grzbiet pokrywa futro o szarobrązowym odcieniu. Brzuch natomiast ma srebrzystoszary kolor, a skrzydła i błona ogonowa są ciemnobrązowe. Młode osobniki stosunkowo łatwo rozpoznać po znacznie ciemniejszym umaszczeniu, niż ma to miejsce w przypadku dojrzałych nietoperzy. Pyszczek nietoperza pozbawiony jest futra. Skóra w tych okolicach ma jasnoróżowy odcień. W sytuacjach stresowych uszy nietoperza ułożone są pod kątem prostym.

Siedlisko

Zasięg występowania nocka rudego rozciąga się na całą Europę (w tym również terytorium Irlandii). Jego liczne populacje obserwuje się także na obszarach Japonii i Korei. Zazwyczaj preferuje tereny leśne. Na swoje siedliska z reguły wybiera miejsca w pobliżu zbiorników wodnych oraz rzek i strumieni.

W okresie letnim najczęściej grupuje się w kolonie, które większość czasu spędzają w jaskiniach, tunelach, piwnicach, opuszczonych kopalniach oraz pod mostami. Reprezentantów tego gatunku najczęściej można spotkać w pobliżu wody. W miesiącach zimowych chowają się w podobnych kryjówkach. Okres zimowania w przypadku tego nietoperza rozpoczyna się już we wrześniu i kończy wraz z nadejściem pierwszych cieplejszych dni (czyli na przełomie marca i kwietnia).

Polowanie i dieta

Nocek  rudy najczęściej żywi się owadami. Żeruje przez całą noc, polując w całkowitej ciemności. W złapaniu potencjalnej ofiary pomaga mu echolokacja. Mechanizm ten polega na emitowaniu przez zwierzę dźwięków o wysokiej, niemożliwej do usłyszenia przez człowieka częstotliwości. Powstały dzięki analizie odbitego echa obraz dźwiękowy umożliwia zwierzęciu prawidłową lokalizację poszczególnych obiektów znajdujących się na danym terenie. Nocki rude mogą wydawać dźwięki o częstotliwości od 32 do 85 kHz. Z reguły ich wartość wynosi od 45 do 50 kHz. Każdy pojedynczy sygnał echolokacyjny trwa około 3,3 ms.

Nietoperz zazwyczaj wyrusza na polowanie tuż po zapadnięciu zmroku. W skład jego diety wchodzą owady żyjące w pobliżu zbiorników wodnych. Są to głównie ćmy, muchówki oraz niewielkie meszki. Nocki swoje ofiary często chwytają w locie i od razu je zjadają. Nietoperze po każdym polowaniu przybierają znacząco na wadze. Szacuje się, że osobnik o masie ciała około 7 gramów w ciągu jednej nocy jest w stanie zwiększyć swoją wagę nawet o 4 gramy.

Rozmnażanie

Okres godowy u nocków rudych zwykle odbywa się w miesiącach jesiennych. Do zapłodnienia dochodzi natomiast na wiosnę. Kolonie rozrodcze złożone z samych samic liczą zazwyczaj od 40 do 80 osobników. Z trwającej około 55 dni ciąży z reguły przychodzi na świat jedno lub dwa młode. Matka karmi mlekiem swoje potomstwo przez około 1,5 miesiąca. Nauka latania rozpoczyna się w trzecim tygodniu życia. Około dwumiesięczne nietoperze stają się w pełni niezależne od swojej rodzicielki.

Ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje nocka rudego za gatunek najmniejszej troski, czyli taki, któremu nie zagraża wyginięcie w najbliższym czasie. Mimo to w wielu krajach obowiązują przepisy dotyczące ochrony gatunkowej tego zwierzęcia.

Wszystkie gatunki nietoperzy na terenie Wielkiej Brytanii objęte są ścisłą ochroną na mocy Załącznika 5 do Ustawy o Ochronie Przyrody z 1981 roku. Dodatkowo kwestie te reguluje Rozporządzenie o Ochronie Przyrody z 1994 roku.

W świetle polskiego prawodawstwa nocek rudy wymaga ścisłej ochrony. Zabrania się nie tylko zabijania poszczególnych osobników, ale także ich filmowania, fotografowania i dokonywania obserwacji w sposób mogący budzić zaniepokojenie wśród tych zwierząt.

Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:


Źródło

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Daubenton%27s_bat [dostęp: 21.10.2024]

© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Gilles San Martin. Licencja: CC BY-SA 2.0.

Zobacz również

Poprzedni artykuł
Następny artykuł

Popularne artykuły

Skip to content
facebook facebook facebook