Sen króla Nabuchodonozora, czyli jak historia potwierdza Pismo Święte

Czy Pismo Święte to tylko zbiór bajek? Poniżej przedstawiamy proroctwo biblijne, którego prawdziwość potwierdziła historia świata.

Dla osób niewierzących Biblia to tylko zbiór nic nie znaczących baśni, które ludzie religijni wyolbrzymiają do statusu natchnionych pism świętych. Warto zatem przyjrzeć się jednej szczególnej historii, której treść może wprawić nas w osłupienie. W latach 605-562 p.n.e. Babilonią rządził król Nabuchodonozor II. Biblijna Księga Daniela ujawnia nam, że jednym ze sług króla był Daniel, młodzieniec wzięty do niewoli po zniszczeniu przez Nabuchodonozora Jerozolimy w latach 587-586 roku p.n.e.

Okazuje się, że pewnego dnia króla nawiedził dziwny sen. Nie dość, że Nabuchodonozor był przerażony tym snem, to z jakiegoś powodu całkowicie go nie pamiętał. Zagroził śmiercią wszystkim nadwornym wróżbitom, którzy nie potrafili mu go przypomnieć (Dn 2,1-13). Wówczas Daniel, który również miał status wróżbity, postanowił pomodlić się do Boga o ratunek i objawienie mu snu króla, aby mógł mu go przypomnieć, a także wyłożyć jego interpretację (Dn 2,14-23).

Treść snu króla Nabuchodonozora

Rezultatem tej modlitwy jest objawienie jednego z najbardziej niesamowitych proroctw biblijnych, jakie zostały zapisane na kartach Pisma Świętego. Prorok Daniel przedstawia jego treść królowi Nabuchodonozorowi w następujących słowach:

Ty, królu, przyglądałeś się: Oto posąg bardzo wielki, o nadzwyczajnym blasku, stał przed tobą, a widok jego był straszny. Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny. Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w stopy z żelaza i gliny, i połamał je. Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak, że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył w posąg, rozrósł się w wielką górę i wypełnił całą ziemię (Dn 2,31-35).

Poniżej przedstawiamy wykładnię tego snu przez proroka Daniela. Wielu różnych biblistów objaśnia całą wykładnię Daniela na różne sposoby^1,2. Nie jest jednak tajemnicą, że najlepiej pasuje tutaj tzw. historyzm, czyli tłumaczenie proroctw jako wydarzeń czy okresów historycznych. Ale nawet tutaj istnieją różne konkurujące ze sobą wyjaśnienia. Poniżej przedstawimy wykładnię, którą moglibyśmy określić jako najbardziej „naturalną”, bez żadnych luk w historii. Jest to jednocześnie interpretacja, która objawia nam coś na temat zarówno Boga, który tę wykładnię podał Danielowi, jak i Pisma Świętego, w którym znajdujemy całe proroctwo.

Cztery pierwsze królestwa

Po przedstawieniu tego, co widział król Nabuchodonozor w swoim śnie, prorok Daniel od razu przechodzi do jego wykładni. Zaczyna od następujących słów:

Ty, królu, królu królów, któremu Bóg nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę, w którego ręce oddał w całym zamieszkanym świecie ludzi, zwierzęta polne i ptaki podniebne i którego uczynił władcą nad nimi wszystkimi – ty jesteś głową ze złota. Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje. I nastąpi trzecie królestwo – miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo. Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i w proch zetrze wszystko razem (Dn 2,37-40).

Cztery starożytne imperia

Według powyższej wykładni proroka Daniela różne części ciała zbudowane z różnych materiałów symbolizują następujące po sobie królestwa. Jak widzimy, w pierwszej kolejności Daniel identyfikuje głowę ze złota z samym królem Babilonii, czyli z jego królestwem nowobabilońskim. Symboliczne złoto przedstawia szlachetność i splendor miasta Babilon, które rozbudował król Nabuchodonozor.

Jednak według proroctwa po królestwie nowobabilońskim ma pojawić się następne, reprezentowane przez srebrny tors. Tak się składa, że państwem, które w 539 roku p.n.e. podbiło Babilonię, było imperium perskie (zwane też imperium medo-perskim lub imperium Achemenidów). Oryginał tekstu sugeruje, że nie miało to być królestwo mniejsze, lecz mniej szlachetne³. Rzeczywiście imperium perskie nie miało tego samego splendoru co Babilon.

Po drugim królestwie ma się pojawić trzecie, reprezentowane przez miedziane biodra. W latach 334-324 p.n.e. wielkie imperium perskie zostało gwałtownie podbite przez niewielkie królestwo Macedonii, rządzone przez Aleksandra Wielkiego. W ten sposób Aleksander podbił całą ziemię, tzn. cywilizowane ziemie znane ówczesnym Żydom. Miedź stanowi trafny symbol tego królestwa z powodu uzbrojenia wojsk macedońskich, które było wykonane z brązu (stopu miedzi i cyny). 

Po trzecim królestwie miało pojawić się czwarte, symbolizowane przez żelazne nogi. Imperium Aleksandra, który zmarł w 323 roku p.n.e., szybko zostało podzielone na mniejsze państwa, które nie mogły stawić czoła rosnącej potędze Rzymu. Republika rzymska, a następnie cesarstwo rzymskie podbiło państwa hellenistyczne i znaczną część Europy. Wszystko dzięki wojsku złożonemu z legionistów noszących żelazną zbroję.

Czwarte królestwo podzielone

W tym miejscu proroctwo ze snu króla Nabuchodonozora czyni interesujący zwrot. Prorok Daniel tłumaczy królowi dalej:

To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, [oznacza], że królestwo ulegnie podziałowi; będzie miało coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną. A palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny, [oznacza, że] królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche. To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, [oznacza, że] zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da się pomieszać z gliną (Dn 2,41-43).

Podział cesarstwa rzymskiego na mniejsze królestwa

Proroctwo głosi, że czwarte królestwo rozpadnie się na wiele części, bez zdecydowanej dominacji żadnego mniejszego królestwa nad innymi. Cesarstwo rzymskie, przynajmniej to na zachodzie, przetrwało tylko do 476 roku. W V wieku n.e. dochodziło do najazdów ludów germańskich na zachodnią część cesarstwa. Na jego gruzach powstało wiele mniejszych królestw germańskich. Można wśród nich wymienić Królestwa Franków, Wizygotów, Ostrogotów, Swebów, Burgundów, Wandalów, Anglosaskie, a później również Longobardów. Swój związek plemienny stworzyli także Alemanowie.

Niektóre z tych królestw upadły, jednak większość przeszła skomplikowaną ewolucję trwającą ponad 1500 lat. Obecnie na ich miejscu mamy następujące państwa: Francja, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania (zwłaszcza Anglia), Holandia, Belgia, Portugalia, Austria i Szwajcaria, a także malutki Luksemburg i mikropaństwa takie jak Monako. Historycznie to właśnie te kraje (choć nie wszystkie) budowały potęgę cywilizacji europejskiej, dokonując m.in. wypraw krzyżowych czy budowy wielkich imperiów kolonialnych. Również te kraje najwięcej okupowały lub panowały nad krajami europejskimi spoza tej grupy, m.in. nad Polską, Czechami, Węgrami czy Irlandią⁴.

Co interesujące, dochodziło także do prób zjednoczenia Europy. Najbliżej osiągnięcia tego celu byli Karol Wielki, Karol V Habsburg, Napoleon Bonaparte i Adolf Hitler⁵. Podobny plan miał również Otton III. Obecnie pewną formą zjednoczenia Europy jest oczywiście instytucja Unii Europejskiej. Jednak Brexit pokazał tendencje odśrodkowe, które mogą zagrażać jej istnieniu. Podobne tendencje odśrodkowe przyczyniły się również do dwóch historycznych fal upadku europejskich imperiów kolonialnych w Ameryce, Afryce i Azji. Można zatem uznać, że proroctwo o rozpadzie czwartego królestwa obejmuje nie tylko polityczny podział Europy, ale również większej części świata (jeśli nie całego).

Kulminacja proroctwa

Niezależnie od dokładnej interpretacji podziału czwartego królestwa wygląda na to, że niemal całe proroctwo ze snu króla Nabuchodonozora się sprawdziło. Jak to możliwe? Jest bardzo mało prawdopodobne, aby prorok Daniel sam z siebie, bez Bożej inspiracji, przepowiedział akurat cztery następujące po sobie imperia, z których ostatnie rozpadnie się na stałe.

Dlaczego jednak niemal całe proroctwo się sprawdziło? Ponieważ jeszcze nie spełniła się jego ostatnia, najbardziej dramatyczna część. Jak prorok Daniel tłumaczy:

W czasach tych królów Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu, a którego władza królewska nie będzie oddana żadnemu innemu narodowi. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na wieki, jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł w proch żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto. Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne (Dn 2,44-45).

Centrum całego Pisma Świętego jest Jezus Chrystus⁶, dlatego stanowi On centrum również powyższego proroctwa. Sen króla Nabuchodonozora przekazuje, że wszystkie królestwa Ziemi zostaną ostatecznie starte w proch i zapanuje wieczne królestwo Boże. I tak jak wypełniły się wszystkie wcześniejsze elementy proroctwa – cztery historyczne królestwa i podział czwartego królestwa na mniejsze państwa, co trwa do dzisiaj – tak możemy być pewni, że i to ostatnie proroctwo wypełni się.

Podsumowanie

Sen króla Nabuchodonozora to bezpośredni dowód na to, że naprawdę „jest Bóg w niebie” (Dn 2,28), który panuje nad całą historią świata. Dowodzi również tego, że całe Pismo Święte jest prawdziwym słowem Bożym, które mówi prawdę o naszym pochodzeniu, naszym nędznym stanie i ratunku, jaki Bóg przygotował dla nas wszystkich w ofierze Jezusa Chrystusa, który zgodnie z powyższym proroctwem ze snu króla Nabuchodonozora już niedługo powróci.

Przypisy

1. Najważniejsze różnice obejmują to, czy drugim królestwem ma być imperium perskie czy imperium Medów. Jeśli Medowie, to wtedy trzecim królestwem byłaby Persja, a czwartym imperium Aleksandra Wielkiego, które samo się szybko rozpadło. W ten sposób proroctwo miałoby się skończyć na pierwszym przyjściu Jezusa Chrystusa. Zob.: Gurney R.J.M., The four kingdoms of Daniel 2 and 7, „Themelios”, volume 2, issue 2, 01.1977, https://www.thegospelcoalition.org/themelios/article/the-four-kingdoms-of-daniel-2-and-7/
2. Swoją interpretację posiadają również Świadkowie Jehowy, dla których czwarte królestwo (cesarstwo rzymskie) trwało w innej postaci aż do XVIII wieku. Wtedy miało dojść do „podziału” Imperium Brytyjskiego, za czym kryje się powstanie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Obie alternatywne do prezentowanej w niniejszym artykule interpretacje zawierają jednak poważne nieścisłości.
3. Oryginalnym słowem aramejskim tłumaczonym jako mniejsze w Biblii Tysiąclecia lub słabsze w Biblii Warszawskiej to ara. Jednak słowo to oznacza ziemię (por. hebr. erec). Innymi słowy, drugie królestwo miałoby być dosłownie bardziej ziemskie, w rozumieniu mniej niebiańskie, czyli mniej szlachetne od królestwa Nabuchodonozora. Zob.: https://www.blueletterbible.org/lexicon/h772/kjv/wlc/0-1/
4. Miało to miejsce zwłaszcza w okresie nowożytnym, aż do I wojny światowej i jej następstw.
5. Heinz H., Radykalne zmiany przed nami, Wydawnictwo „Znaki Czasu”, Warszawa 1993, s. 43-45.
6. Smethurst M., Your Whole Bible Is About Jesus, Gospel Coalition, 22.04.2021, https://secundumscripturas.com/2012/10/19/the-bible-is-about-jesus/