Ludzkość od ośmiu do ośmiu miliardów w kilka tysięcy lat?

Czy ludzkość mogła się rozmnożyć od ośmiu ludzi do ośmiu miliardów dzisiaj w zaledwie około 4500 lat, jak zdaje się sugerować Księga Rodzaju?

Jeden z zarzutów, jakie ewolucjoniści kierują względem biblijnej narracji o nieodległym stworzeniu świata i globalnym potopie, ma związek z demografią. Dziś na świecie żyje ponad 8 miliardów ludzi, a do tej liczby rzekomo doszliśmy po 200-300 tysiącach lat. Z kolei według Pisma Świętego globalny potop przeżyło zaledwie osiem osób: Noe, jego żona, ich trzech synów oraz ich żony. Chronologia biblijna jednak datuje potop Noego na około 2350 rok p.n.e. (według biskupa Usshera byłoby to w 2348 roku p.n.e.)¹.

A zatem mamy zaledwie około 4370 lat, aby z 8 ludzi zrobiło się ich 1 miliard razy więcej. Tymczasem ewolucjoniści są zdania, że homo sapiens pojawił się 200-300 tysięcy lat temu i że ludzkość potrzebowała tyle czasu, aby osiągnąć miliardy jednostek. Alternatywnie miała ona potrzebować jedynie około 75 tysięcy lat, aby odrodzić się po katastrofie wulkanu Toba (z około 1-10 tysięcy ludzi, którzy ją przetrwali)². Ale niecałe cztery i pół tysiąclecia i to z zaledwie ósemki ludzi? Wydaje się to niemożliwe.

Co mówi matematyka?

A jednak jest to całkowicie możliwe! James J.S. Johnson, profesor z Institute for Creation Research, wykonał bardzo proste obliczenia demograficzne³. Na początku założył, że jedno pokolenie może wynosić średnio np. 25 lat lub 33⅓ lat. W tym wypadku liczba pokoleń ludzi przez, zaokrąglając, 4500 lat, wyniesie odpowiednio 180 lub 135. Dalej założył, że historyczna średnia zastępowalność pokoleń wynosiła 1,2.

Mając zaledwie 6 ludzi (tj. bez Noego i jego małżonki z powodu ich podeszłego wieku) około 2500 roku p.n.e., przy pokoleniach wynoszących średnio 25 lat w 180. pokoleniu otrzymalibyśmy 1 073 434 474 371 002 ludzi. Z kolei przy pokoleniach wynoszących średnio 33⅓ lat w 135. pokoleniu byłoby 293 507 678 118 ludzi. Jasne jest, że w tym wypadku zastępowalność pokoleń jest skrajnie przeszacowana, dlatego Johnson obniżył ją do 1,15. Wtedy byłoby to odpowiednio 505 548 136 684 (wciąż za dużo) i 938 338 851 (już za mało). Widać zatem, że jak najbardziej możliwe jest rozprzestrzenienie się ludzkości z 8 do 8 miliardów ludzi w okresie 4500 lat.

Historia demograficzna ludzkości według współczesnej nauki

Obliczenia Johnsona są oczywiście bardzo trywialne. Pokazują jedynie, że taki rozwój ludzkości jest matematycznie jak najbardziej możliwy. Tymczasem historia demograficzna ludzkości jest znacznie bardziej skomplikowana i obfituje również w zastoje, a nawet okresy depopulacji. Obecnie mamy ponad 8 miliardów ludzi, ale około 1930 roku było nas tylko 2 miliardy. Dalej około 1800 roku było nas 1 miliard, a około 1500 roku 500 milionów. W okolicach 1000 roku, w zależności od szacunków, było to między 250 milionów a 350 milionów. Z kolei w 1 roku n.e. było nas między 170 milionów a 400 milionów⁴. Widać zatem niemały zastój w późnej starożytności i wczesnym średniowieczu.

Cofnijmy się jednak do 2000 roku p.n.e., kiedy według różnych szacunków było nas między 27 milionów a 100 milionów. Pismo Święte sugeruje, że potop Noego miał miejsce zaledwie kilkaset lat wcześniej, załóżmy za Ussherem, że 350 lat. Czy istnieje możliwość, aby przez owe 350 lat z 8 ludzi zrobiło się nagle, powiedzmy, 80 milionów?

Wysoka śmiertelność człowieka prehistorycznego

Zauważmy najpierw, że według teorii ewolucji człowiek wyewoluował w nieprzyjaznym środowisku naturalnym. Innymi słowy, musiał walczyć o przetrwanie. Według Encyclopaedia of Population (2003) średnia długość życia człowieka w czasach prehistorycznych wynosiła 20-35 lat⁵. Owa średnia jest tak niska, ponieważ bierze pod uwagę wysoką śmiertelność noworodków i dzieci⁶. Kiedy jednak młody homo sapiens stawał się dorosłym homo sapiens, to już z reguły dożywał 60-70, a może 80 lat^7,8.

Niemniej ogólna wysoka śmiertelność człowieka prehistorycznego miała powodować niezwykły zastój w rozwoju demograficznym ludzkości. Według niektórych demografów w latach 10 000-4000 p.n.e., przez 6 tysięcy lat, było nas zawsze tylko kilka milionów⁹. Podobnie przez dziesiątki i setki tysięcy lat homo sapiens miało być zawsze niewiele i zawsze miał on wykazywać niezwykle pełzający wzrost, a także spadki. Stąd między innymi bierze się sceptycyzm ewolucyjnych demografów względem biblijnej skali wzrostu liczby ludności na świecie.

Obliczenia demograficzne na podstawie Rdz 11

Jednak Pismo Święte sugeruje, że okres kilkuset lat po potopie Noego był dość szczególny. Jego potomkowie z czterech pierwszych pokoleń mieli żyć nawet ponad 400 lat (Sem miał dożyć 600 lat, a sam Noe nawet 950 lat). Jednak pokolenia po Heberze już nie dożywały 300 lat, a jedynie ponad 200 lat. Abraham, dziesiąty potomek po Noem, żył już 175 lat, jego syn Izaak 180 lat, a kolejni potomkowie już coraz mniej. W każdym razie widać, że pierwsi potomkowie Noego musieli odznaczać się niebywałym zdrowiem. Najprawdopodobniej też nie borykali się z wysoką śmiertelnością dzieci, w przeciwieństwie do późniejszych pokoleń¹⁰.

Mając te dane, spróbujmy dokonać kolejnych obliczeń. Księga Rodzaju sugeruje, że wiek rozrodczy ówczesnych ludzi wynosił ok. 30 lat. Załóżmy, że każde pokolenie po potopie od Sema do Teracha, ojca Abrahama, płodziło średnio jedno dziecko co 3 lata. To wynosi średnio 10 dzieci na 1 pokolenie w 1 rodzinie. Załóżmy dodatkowo, że rodzice kończyli prokreację wraz z nastaniem pokolenia ich wnuków. Przy takich założeniach obliczenia pokazują, że w ciągu 350 lat (np. od 2350 do 2000 roku p.n.e.) z 8 ludzi mogłoby się zrodzić nawet 439 452 396! Aby osiągnąć 80 milionów ludzi wystarczyłoby nieco ponad 300 lat.

Podsumowanie

Innymi słowy wzrost liczby ludności świata od 8 do 80 milionów w ciągu zaledwie 350 lat (od Sema do Abrahama) jest, przy określonych założeniach, jak najbardziej możliwy. A zatem stosowanie przez ewolucjonistów z powodu odmiennych założeń argumentu demograficznego przeciwko hipotezie o biblijnym potopie nie ma żadnego sensu.

Przypisy

1. Wright D., Timeline of the Flood, Answers in Genesis, 09.03.2012, https://answersingenesis.org/bible-timeline/timeline-for-the-flood/
2. Osipov S. et al., The Toba supervolcano eruption caused severe tropical stratospheric ozone depletion, Communications Earth & Environment, vol. 2, nr 71, 12.04.2021, https://www.nature.com/articles/s43247-021-00141-7
3. Johnson J.S.J., Post-Flood Repopulation: From 8 to 8,000,000,000!, Institute for Creation Research, 31.08.2023, https://www.icr.org/article/post-flood-repopulation-from-8-8000000000/
4. Zob. https://web.archive.org/web/20061231163421/http://www.census.gov/ipc/www/worldhis.html
5. Holloway A., The life expectancy myth, and why many ancient humans lived long healthy lives, Ancient Origins, 24.04.2014, https://www.ancient-origins.net/news-evolution-human-origins/life-expectancy-myth-and-why-many-ancient-humans-lived-long-077889
6. Niemało ludzi wierzy w tzw. mit średniej długości życia (life expectancy myth), który mówi, że nasi dalecy przodkowie dożywali starości w wieku zaledwie trzydziestu kilku lat. Jest to jednak wciąż tylko średnia, która uwzględnia wysoką śmiertelność dzieci w czasach historycznych.
7. Ruggeri A., Do we really live longer than our ancestors?, BBC Future, 03.10.2018, https://www.bbc.com/future/article/20181002-how-long-did-ancient-people-live-life-span-versus-longevity
8. Nawet jeden ze starożytnych psalmistów o tym mówi. Zob. Ps 90,10.
9. Patrz przyp. 4.
10. Na podstawie Rdz 11,10-32.