Szczecioząb pawik (Chaetodon plebeius) to gatunek morskiej ryby zaliczanej do rodziny chetonikowatych (Chaetodontidae). Ryba żyje głównie w wodach Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego.
Opis
Szczecioząb pawik jest ubarwiony na żółto. Po bokach tułowia widnieją charakterystyczne niebieskie plamy. Skóra w okolicach oczu oraz trzona ogona pokrywają natomiast ciemne plamy otoczone obramowaniami w niebieskim kolorze. Młode ryby charakteryzuje brak niebieskich plam na bokach ciała.
Płetwy – odbytowa, brzuszne, grzbietowa i ogonowa – mają żółty kolor. Liczba kolców na płetwie grzbietowej wynosi od 13 do 15, a miękkich promieni i od 16 do 18. Na płetwie odbytowej znajduje się natomiast 4 bądź 5 kolców i 14 lub 16 miękkich promieni. Dorosłe ryby zazwyczaj osiągają długość 15 centymetrów.
Występowanie
Naturalny zasięg występowania szczecioząba pawika rozciąga się na zachodnią część Oceanu Spokojnego oraz wschodnią część Oceanu Indyjskiego. Liczne populacje ryby zasiedlają tereny ciągnące się w pasie od Wietnamu, przez Fidżi, po południową Japonię, a na południe do Australii. Tylko sporadycznie można ją spotkać w Indonezji za wyjątkiem północnych rejonów Papui). W Australii ryba żyje w wodach opływających wyspę Rottnest w zachodniej części kraju. Zasiedla także archipelag Dampier. Można ją także spotkać w pobliżu Wielkiej Rafy Koralowej, a także w okolicach Arrawarra Headland w Nowej Południowej Walii. Reprezentanci tego gatunku zasiedlają również rafy Morza Koralowego, Middleton i Elizabeth. Wiele osobników spotyka się też w okolicach wyspy Lord Howe znajdującej się na Morzu Tasmana.
Siedlisko i biologia
Szczecioząb pawik żyje w okolicach raf koralowych. Chętnie przebywa przy płytkich lagunach oraz zewnętrznych stokach raf. Zazwyczaj prowadzi samotniczy tryb życia. Jednak niektóre osobniki pływają w parach. Na nawyki żywieniowe ryby wpływa jej wiek oraz etap rozwoju, na którym się znajduje. Fojrzałe osobniki żywią się głównie polipami koralowców z rodzaju Pocillopora oraz koralowcami z rodzaju Acropora i nitkowate glony. Młode szczecioząby natomiast zajmują się usuwaniem pasożytów z reprezentantów innych gatunków ryb.
Systematyka
Pierwszy naukowy opis szczecioząba został opracowany w 1831 roku. Jego autorem był francuski przyrodnik Georges Cuvier. Gatunek ten zalicza się do podrodzaju Tetrachaetodon. Do tego podrodzaju należą osobniki mające żółte, kanciaste ciało. Ich charakterystyczną cechą jest też czarny pas biegnący przez oko i pojedyncza plama innego koloru.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Diabeł tasmański
- Cantherhines macrocerus
- Uhla
- Rekinek psi – rekinek – mały rekinek koci
- Znaczenie diety w treningu wytrzymałościowym różnych dyscyplin sportowych
- Cukrzyca – wczesne objawy
- Edukacja seksualna, czyli: czy, jak i kiedy rozmawiać z dziećmi o seksie? – Cz. 1
- Jak nonkonformizm wpływa na rozwój człowieka
- Homo erectus – małpolud czy człowiek?
- Co jest większe – Bóg czy wszechświat?
- Pokłady węgla w głębinach morskich potwierdzeniem potopu
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Chaetodon_plebeius [dostęp: 24.10.2024]
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Andy A. Lewis. Licencja: CC BY 3.0.
, jest gatunkiem morskiej ryby z rodziny chetonikowatych (Chaetodontidae).){kind=link}