Dydelf północny (Didelphis marsupialis), inaczej też znany jako dydelf czarnouchy, opos północny i oposum, to gatunek torbacza. Ten gatunek występuje od północno-wschodniego Meksyku aż po Boliwię, sięgając centralnego wybrzeża Peru. Spotkać go można również w Trynidadzie i Tobago oraz na Wyspach Windward na Karaibach, gdzie nazywany jest manicou. Dydelfy północne preferują lasy, ale mogą żyć także w polach i miastach.
Siedlisko i schronienie
Dydelf czarnouchy występuje w lasach tropikalnych i subtropikalnych. Można go spotkać w lasach pierwotnych i wtórnych (czyli takich, które wyrosły na miejscu wykarczowanego lasu), na wysokościach do 2200 m. Oposumy korzystają z różnych miejsc do gniazdowania. Najczęściej zakładają gniazdo w wydrążonym drzewie. Czasami wykopują nory lub szukają ciemnych miejsc na legowisko, co często prowadzi do konfliktów z ludźmi. Dydelfy północne lubią zakładać gniazda pod ziemią, ale w porze suchej spędzają tam mniej czasu.
Głównymi drapieżnikami oposów są ludzie, zwierzęta domowe, takie jak psy i koty, oraz ptaki.
Kiedy czują się zagrożone, udają martwe.
Opis
Dydelf północny jest torbaczem wielkości kota domowego. Jego futro bliższe skóry jest żółte, ale pokrywają je dłuższe czarne włosy ochronne. Ogon, łapy i pysk są jaśniejsze. Ogon jest nagi i przypomina ten u dużego szczura. Ma duże czarne uszy i pysk w jasnym brzoskwiniowym kolorze, z czarnymi wąsami i oczami, które gdy odbijają światło, świecą wtedy na czerwono.
Długość ciała wynosi około 30 cm, a ogon może mieć prawie 60 cm. Dorosły osobnik waży ponad 1,5 kg.
Opos północny żyje zazwyczaj od dwóch do czterech lat.
Zachowanie
Dydelfy czarnouche są głównie aktywne w nocy. Prowadzą naziemny tryb życia, choć czasami wspinają się na drzewa. Poza okresem godowym żyją samotnie. Samce wędrują na większe odległości w nocy, a samice mają stały zasięg terytorialny w okresie rozrodczym.
Samce są najbardziej aktywne między 23:00 a 3:00 w nocy.
Dydelfy północne często uchodzą za szkodniki. Przeszukują śmietniki i zakładają gniazda w niekomfortowych dla ludzi miejscach. To często prowadzi do ich schwytania lub śmierci. Oposy północne nie są terytorialne.
Mogą być gospodarzem pasożyta jelitowego Gigantorhynchus lutzi.
Głównymi drapieżnikami dydelfów czarnouchych są ludzie, zwierzęta domowe (np. psy i koty) oraz ptaki. Kiedy czują się zagrożone, udają martwe.
Dieta
Dydelfy północne potrafią dobrze przystosować się do różnych warunków. Ich zęby pozwalają im jeść wiele rodzajów pokarmu. Zazwyczaj żywią się owadami, takimi jak chrząszcze i koniki polne, oraz innymi bezkręgowcami, jak na przykład dżdżownice. Jedzą też małe kręgowce, owoce, warzywa, nektar i padlinę. W miastach mogą znajdować jedzenie w kompostownikach i śmietnikach. Ich zdolność do trawienia prawie wszystkiego daje im ogromną przewagę nad innymi zwierzętami.
Rozmnażanie
Samice mają od pięciu do dziewięciu młodych w ciągu roku, zazwyczaj są w ciąży od jednego do trzech razy. Matka wychowuje młode sama. Dydelfy czarnouche mogą łączyć się w pary przez większość roku, nie tworzą jednak trwałych związków
Samice mogą rodzić maksymalnie 24 młode, ale tylko jedna trzecia z nich przeżywa. Młode oposumy zostają z matką przez kilka miesięcy i osiągają dojrzałość przed ukończeniem roku.
Klasyfikacja
Dydelf północny należy do rodzaju dydelfów, który obejmuje największe amerykańskie oposy. Wchodzi w skład rzędu dydelfokształtnych, do którego należy większość oposów zachodniej półkuli. Opos północny nie jest zagrożonym gatunkiem.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Nadrzewek długoskrzydły
- Mącznik młynarek
- Artyści z epoki lodowcowej
- Prehistoryczny handel nie dla prymitywnych
- Neandertalczycy i ludzie współcześni w jednym grobie?
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Common_opossum [dostęp: 22.10.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Rabipelao.jpg. Licencja: CC BY 2.0.
