asd

Minóg ukraiński – minog ukraiński

Zobacz również

Minogi ukraińskie (Eudontomyzon mariae) mają ciało przypominające niewielkiego węgorza, ale w rzeczywistości nie są rybami kostnoszkieletowymi, lecz bezżuchwowcami. Oprócz braku szczęk, brakuje im także parzystych płetw. Jedną z cech rozpoznawczych wszystkich minogów jest obecność siedmiu okrągłych otworów skrzelowych, umiejscowionych za okiem. Zamiast szczęk, minogi mają tarczę gębową pokrytą wieloma zębami, których ilość, rozmieszczenie i kształt są kluczowe do ich identyfikacji.

Minóg ukraiński dorasta do długości 22 cm, chociaż większość osobników osiąga około 18 cm. Najstarsze osobniki osiągają wiek do siedmiu lat. Dorosłe minogi mają płetwę ogonową, która z wiekiem staje się szarawa lub czarna. Na brzegu tarczy gębowej znajduje się wiele zębów wargowych, zwykle ułożonych w rzędach, natomiast zęby wewnętrzne są rozmieszczone nieregularnie.

minog-ukrainski-2
Zdj. 1. Minóg ukraiński – minog ukraiński. © Źródło: Wikimedia Commons. Autor: Geomyces.destructans. Licencja: CC BY-SA 3.0.

Występowanie

Gatunek ten jest dość powszechny w Europie Wschodniej. Spotykany jest w dorzeczach Odry, Wisły i Niemna, które uchodzą do Morza Bałtyckiego. Minóg ukraiński występuje również na północy dorzecza Morza Czarnego, od Dunaju po Kubań, w tym także w rzekach Don, Dniestr i Dniepr, a także w Surze i Wołdze. W Dunaju można go spotkać jedynie poniżej Żelaznych Wrót. Zarejestrowano także jedno wystąpienie w górnym dorzeczu czeskiej Morawy.

Biologia

Minog ukraiński to gatunek wyłącznie słodkowodny, który nie migruje do morza, preferując czyste i dobrze natlenione wody. Larwy, zwane ammocoetes, żyją w osadach piaszczystych lub gliniastych, gdzie przez 3-4 lata odżywiają się organicznymi cząstkami, które filtrują z wody. Od września do grudnia przechodzą metamorfozę, stając się dorosłymi osobnikami. Tarło zaczyna się pod koniec kwietnia, kiedy temperatura wody wynosi od 11 do 16 °C, i kończy się na początku maja (w wyższych partiach rzek nieco później).

Gatunek ten jest klasyfikowany przez IUCN jako „najmniejszej troski”, choć przewiduje się powolny spadek liczebności ich populacji. Gatunek jest zagrożony przez budowę zapór oraz zanieczyszczenie wód.


Źródło

1. https://de.wikipedia.org/wiki/Ukrainisches_Bachneunauge [dostęp: 23.08.2024].

© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Geomyces.destructans. Licencja: CC BY-SA 3.0.

Zobacz również

Popularne artykuły

Minóg strumieniowy – minog strumieniowy

Minóg strumieniowy (Lampetra planeri), to gatunek bezszczękowca, wyróżniający się nagim, węgorzowatym ciałem.

Minóg morski – minog morski

Minóg morski (Petromyzon marinus) to pasożytniczy gatunek minoga, występujący naturalnie na półkuli północnej.

Minóg japoński – minóg arktyczny – minóg wschodni

Minóg japoński, minóg arktyczny, minóg wschodni (Lethenteron camtschaticum) to gatunek minoga, który występuje na półkuli północnej.
Skip to content