Minóg japoński, minog japoński, minóg arktyczny, minog arktyczny, minóg wschodni, minog wschodni (Lethenteron camtschaticum) to gatunek minoga, który występuje na półkuli północnej z wyłączeniem regionów tropikalnych.
Wymiary
Dorosłe osobniki mogą osiągać długość do 63 cm, choć w Oceanie Spokojnym najczęściej mierzą od 40 do 60 cm. Minogi żyjące w rzekach Europy Północnej są zazwyczaj mniejsze, ważące około 150 g.
Wygląd
Minóg arktyczny przypomina inne gatunki z rodzaju Lethenteron. Jego ciało, podobne do węgorza, jest zaokrąglone z przodu i spłaszczone z tyłu. Górne boczne płytki zębowe mają jeden ząb, środkowe dwa. Zęby wargowe są niewykształcone, podczas gdy dolne są dobrze rozwinięte, mocne i ostre. Płetwa grzbietowa zaczyna się daleko w tyle i jest niższa niż płetwa tylna, natomiast ogonowa, sąsiaduje z grzbietową i odbytową. Barwa ciała zmienia się w zależności od środowiska – grzbiet może być niebieskawy, brązowy, ciemnozielony lub szary, a boki i dolna część są żółtawe do srebrnobiałych.
Samce mają bardziej rozwinięte płetwy grzbietowe. W okresie tarła okolice odbytu samic nabierają czerwonawomiedzianego koloru. U samców pojawia się również widoczny narząd rozrodczy.
Zachowanie
Dorosłe osobniki migrują z morza do rzek w celu rozmnażania. Migracje odbywają się między lipcem a sierpniem. Minogi preferują górne odcinki rzek i strumieni z dobrze natlenioną, płynącą wodą, ale mogą również występować w jeziorach, stawach i kanałach. Larwy spędzają 3-4 lata na mulistych dnach rzek, zanim przechodzą metamorfozę i migrują do morza, gdzie dojrzewają płciowo.
Odżywianie
Minogi wschodnie żyjące w wodach słodkich odżywiają się jak pasożyty, przyczepiając się do ryb, lub żywią się padliną. Populacje z Oceanu Spokojnego atakują duże ryby, takie jak łososie. Larwy natomiast filtrują mikroorganizmy i detrytus przez swoje skrzela.
Rozmnażanie
Tarło odbywa się od kwietnia do czerwca, najczęściej w maju. Samice składają od 80.000 do 107.000 jaj w płytkich, dobrze natlenionych wodach na podłożu żwirowym. Po tarle dorosłe osobniki umierają, a ich ciała stają się pokarmem dla mikroorganizmów, które z kolei są pożywieniem dla larw. Larwy pozostają w podłożu, gdzie odżywiają się przez kilka lat, zanim osiągną dojrzałość.
Minog japoński jest zarówno drapieżnikiem, jak i ofiarą większych ryb i ptaków, takich jak czaple. Gatunek ten jest również podatny na choroby wirusowe i bakteryjne.
Występowanie i siedlisko
Gatunek występuje wzdłuż wybrzeży i rzek północno-wschodniej Europy, Syberii oraz północnej Japonii, od Morza Białego po Morze Ochockie. Spotykany jest także w wodach arktycznych i pacyficznych Alaski oraz północno-zachodniej Kanady.
Ochrona
W Europie minóg japoński jest zagrożony przez zanieczyszczenia i zmiany środowiskowe, takie jak budowa tam, które blokują ich migracje. Mimo to, populacje w regionie arktycznym są stosunkowo bezpieczne, ponieważ zamieszkują słabo zaludnione obszary, co sprzyja ochronie gatunku.
Źródło
1. https://it.wikipedia.org/wiki/Lethenteron_camtschaticum [dostęp: 22.08.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: brak danych. Licencja: domena publiczna.
