Patyczak indyjski

Patyczak indyjski (Carausius morosus) to gatunek bezskrzydłego owada z rodziny Phasmatidae. Jest popularny jako zwierzę domowe.

Występowanie

Naturalny zasięg występowania patyczaka indyjskiego stanowią południowe Indie. Przeniesiony został również w inne rejony świata: do RPA (okolice Cape Town), gdzie występuje na rodzimym bluszczu, obserwowano go też w Wielkiej Brytanii, Europie i USA.

Środowisko naturalne owada stanowią suche zarośla południowych Indii. Patyczak indyjski całe życie spędza zawieszony na roślinach będących jego pokarmem i zarazem doskonałą kryjówką.

Morfologia

Patyczak indyjski jest owadem bezskrzydłym. Mierzy około 7-10 cm. Jego długie i wąskie ciało wyglądem przypomina suchy patyk. W ciągu dnia większość czasu pozostaje w stanie katalepsji (odrętwienia) – zamiera w charakterystycznej pozie na kształt patyka, z wyciągniętymi do przodu przednimi odnóżami i czułkami (zjawisko fitomimetyzmu). Wieczorem ożywia się, szukając pożywienia.

Samice posiadają długie, 4-centymetrowe czułki, które są równe długości przednich odnóży. Na końcu odwłoka, po jego spodniej stronie, znajduje się wypukłe pokładełko, które służy krótkiemu przetrzymaniu złożonego jaja.

Barwa ciała uzależniona jest głównie od koloru podłoża, na którym owad przebywa, od intensywności oświetlenia (brak światła powoduje ciemniejsze ubarwienie) i wilgotności (w warunkach wilgotnych owady są ciemniejsze). Dlatego często wśród patyczaków chowanych w tych samych warunkach, nawet w tym samym terrarium, jedne osobniki są np. zielone, a inne brązowe.

Młode patyczaki (nimfy) osiągają postać dorosłą (imago) po około 4 miesiącach. Postać dorosła żyje od pół do jednego roku.

U nasady pary przednich odnóży znajdują się zagłębienia, w których owad chowa głowę. Zagłębienia te mają jasnoczerwony kolor, pojawiający się już u nimf ostatniego stadium. Wyklute młode mierzą 1,3 cm, są brunatnobrązowe i wyglądają jak miniaturka osobników dorosłych.

Odżywianie

W naturze patyczaki najczęściej żyją wśród liści eukaliptusa i to właśnie nim się żywią. Starają się też jak najbardziej zamaskować i dostosować do otoczenia, do tego stopnia, że gdy poczują podmuch, zaczynają się bujać, zupełnie jakby były gałązkami na wietrze.

Patyczak w hodowli nie ma dużych wymagań. Jest roślinożercą, który zadowoli się liśćmi i łodygami wielu roślin. Idealne będą jeżyny, maliny, truskawki, poziomki, dzikie róże, dąb, leszczyna lub bazylia.

Źródła

• https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Patyczak_indyjski
• https://www.terrarium.com.pl/carausius-morosus-patyczak-indyjski/

© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Pasha Kirillov. Licencja: CC BY-SA 4.0.