Flaming karmazynowy

Flaming karmazynowy, czerwonak, flaming, flaming amerykański, flaming karaibski, czerwonak różowy (Phoenicopterus ruber) to gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny flamingów (Phoenicopteridae).

Występowanie i nazewnictwo

Flaming zamieszkuje rejon Karaibów i Galapagos. Swoją nazwę zawdzięcza mieszkańcom Półwyspu Iberyjskiego. Zarówno w języku hiszpańskim, jak i portugalskim flamengo oznacza coś o ‘płomiennym kolorze’. I rzeczywiście tym, co przede wszystkim wyróżnia flamingi, jest niezwykły, żywy kolor.

Morfologia

Gatunek ten cechuje się długą szyją w kształcie litery „S”, a także długimi i cienkimi nogami zakończonymi trzema palcami przednimi (połączonymi błoną pławną) oraz jednym tylnym.

Długość ciała flamingów karmazynowych wynosi zwykle 120–125 cm, a masa ciała 2,1–4,1 kg. Rozpiętość skrzydeł tych ptaków to 140–155 cm. Ich głos jest bardzo podobny do gęsiego, ostrego trzeszczenia.

Flamingi lubią swoje towarzystwo i dlatego żyją w dużych koloniach, składających się nawet z tysięcy osobników. Takie rozwiązanie przynosi im wiele korzyści – sprzyja rozmnażaniu stada, a także pełni funkcję ochronną przed wrogami. Poza tym żyjąc w koloniach, znacznie łatwiej im zadbać o dogodne warunki lęgowe i wykorzystywać je w sposób bardziej efektywny.

Gody i rozród

Powodem do zachwytu nie jest tylko wygląd flamingów, ale także ich sposób bycia. Ich zachowania lęgowe – toki – są niczym wielkie widowisko. Bierze w nim udział całe stado. Wszystkie ptaki – samce i samice – wyciągają w górę szyje i kołyszą głowami, wydając szczebiotliwe odgłosy. Następnie niemal równocześnie otwierają i zamykają skrzydła, po czym wspólnie maszerują w jedną stronę i równocześnie zawracają. Przy dogodnych warunkach środowiskowych dochodzi do tworzenia się par. Flamingi należą do gatunków monogamicznych, które tworzą silne związki jednego samca z jedną samicą. Niemniej jednak przy dużych grupach czasem dochodzi do wymiany partnerów.

W budowanie gniazda zaangażowani są samiec i samica, a podczas jego tworzenia dochodzi zwykle do kopulacji. Gniazdo flamingów ma postać kopca – ściętego stożka ulepionego z mułu w płytkiej wodzie bądź na mulistym brzegu. Jego budowa polega na tym, że siedzący na ziemi ptak nagarnia dziobem znajdujący się wokół niego szlam, który po wyschnięciu jest trwały i mocny.

Na przełomie marca i kwietnia samica składa jedno duże jajo, kształtem przypominające jajo kurze. Zaraz po zniesieniu jest ono jasnoniebieskie, po czym staje się kredowobiałe. Jego wielkość oscyluje zwykle między 78 na 49 mm a 55 na 90 mm.

U flamingów następuje wymiana upierzenia, która może odbywać się dwa razy w roku, a także raz na 2 lata – wówczas pióra tracą swój kolor.

Odżywianie

Dziób flaminga służy do odcedzania wody, zmąconej przestępowaniem z nogi na nogę, aby oddzielić wszystkie elementy nadające się do zjedzenia. Ptak zanurza głowę w wodzie lub błocie tak, że górna część dzioba jest poniżej dolnej, a ruchami języka pompuje wodę. Na specjalnych blaszkach szczęki osadza się pokarm.

Flaming nie jest wybredny. Zje rośliny, nasiona, ślimaki, rybki, mięczaki czy np. skorupiaki.

Czerwonaki zadziwiają również tym, że potrafią godzinami stać na jednej nodze bez tracenia równowagi.

Źródła

• https://www.national-geographic.pl/artykul/najpiekniejsze-flamingi
• https://topflop-pl.cdn.ampproject.org/v/s/topflop.pl/flamingi-flaming-karmazynowy/amp/?amp_gsa=1&amp_js_v=a9&usqp=mq331AQIUAKwASCAAgM%3D#amp_tf=Od%3A%20%251%24s&aoh=16826110304355&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&ampshare=https%3A%2F%2Ftopflop.pl%2Fflamingi-flaming-karmazynowy%2F

© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Paul Asman and Jill Lenoble. Licencja: CC BY 2.0.