Tenrek zwyczajny (Tenrec ecaudatus), znany też jako kretojeż bezogonowy, jest niewielkim ssakiem zaliczanym do rodziny tenrekowatych (Tenrecidae). To jedyny reprezentant podrodziny tenreków (Tenrecidae). Zwierzę wyglądem przypomina zwykłego jeża, jednak nie jest z nim blisko spokrewnione.
Kretojeż bezogonowy występuje naturalnie na Madagaskarze. Gatunek ten został sztucznie wprowadzony na niektóre zlokalizowane na Oceanie Indyjskim wyspy, takie jak Reunion, Mauritius, Komory, Majotta czy Seszele. Tenrek zwyczajny ma duże znaczenie komercyjne. Wiele osób uważa jego mięso za przysmak. Dlatego na przedstawicieli tego gatunku systematycznie organizuje się polowania.
Opis gatunku
Kretojeż bezogonowy wykazuje wzmożoną aktywność po zapadnięciu zmroku. Zwierzę z natury jest samotnikiem. Łączy się w pary jedynie podczas godów. Niektóre osobniki także razem zapadają w zimowy sen, kryjąc się w tych samych norach. Ssak jest doskonale przystosowany do życia w różnych warunkach środowiskowych. Żywi się zarówno pokarmem mięsnym (np. owadami, małymi płazami i gadami), jak i roślinnym (np. owocami, nasionami).
Tenrek zwyczajny to największy reprezentant rodziny tenrekowatych. Masa ciała dorosłego osobnika zazwyczaj oscyluje na poziomie od 1 do 2 kg. Zwierzę z reguły osiąga długość od 182 do 350 mm (bez ogona). Sam ogon natomiast mierzy od 100 do 160 mm.
Kretojeż jest jednym z najpłodniejszych ssaków na świecie. Ciąża u nich trwa zazwyczaj około 2 miesięcy. Wydawane przez te zwierzęta na świat mioty mogą składać się nawet z 30 młodych.
Ciało tenreka zwyczajnego zazwyczaj pokryte jest futrem o czerwono-brązowym lub szaro-brązowym kolorze. W skład gęstej sierści poza sztywnymi włosami wchodzą też tępe kolce, które u młodych osobników ubarwione są na biało.
Nomenklatura i systematyka
Pierwszy opis gatunku powstał w 1777 roku. Jego autorem był niemiecki zoolog Johann Christian Daniel von Schreber. Pierwszą charakterystykę rodziny tenrekowatych i podrodziny tenreków przygotowano natomiast w 1799 roku. Zagadnieniem tym zajmował się francuski przyrodnik Bernard-Germain de Lacépède. Tenrec ecaudatus będący reprezentantem podrodziny Tenrecinae jest gatunkiem monotypowym, w obrębie którego nie wyróżnia się żadnych podgatunków.
Ekologia
Przypuszcza się, że tenrek jest nosicielem krętków z rodzaju Leptospira odpowiedzialnych za wywoływanie choroby zakaźnej zwanej leptospirozą. W krwi osobnika złapanego na wyspie Reunion wykryto bowiem przeciwciała anty-leptospira. Naukowcy wysnuli zatem hipotezę, że zwierzę stanowi rezerwuar wspomnianej choroby. Jednak do tej pory nie została ona ostatecznie udowodniona.
Wykorzystanie
Na Reunionie i Mauritiusie mięso kretojeżów bezogonowych stanowi lokalny przysmak. Podobnie jest także na Komorach i Madagaskarze. Myśliwym w polowaniach zazwyczaj pomagają psy, które dzięki doskonałemu węchowi są w stanie zlokalizować nory tenreków. Czas legalnego odławiania zwierząt jest ściśle uregulowany w obowiązujących na danym terenie przepisach.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Ibis grzywiasty
- Kot błotny – chaus – kot bagienny – kot trzcinowy
- Zmartwychwstanie Chrystusa? Oto dowody!
- Hetyci potwierdzają wiarygodność Biblii
- Starożytne mity – więcej niż tylko mity (cz. 2)
Źródło
1. https://fr.wikipedia.org/wiki/Tenrec_ecaudatus [dostęp: 28.10.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Heinonlein. Licencja: CC BY-SA 4.0.
