Wodno-lądowy wieloryb czy lądowy pływak?

Zobacz również

Niedawny artykuł opublikowany przez Oliviera Lamberta i współautorów1 donosi o znalezieniu nowego skamieniałego kręgowca na peruwiańskiej pustyni, któremu nadano nazwę Peregocetus pacificus. Skamielina została odkryta w drobnoziarnistych osadach Yumaque Member z eoceńskiej formacji Caballas we wschodnim basenie Pisco. Od samego początku artykułu autorzy opisują skamielinę jako „walenia”, „walenia protocetidae”, „czterokończynowego wieloryba” oraz „pierwszy niezaprzeczalny zapis czworonożnego wieloryba z Oceanu Spokojnego i południowej półkuli”.

Protocetidae to zróżnicowana grupa wymarłych czworonożnych kręgowców znanych z Europy, Azji, Ameryki Południowej i Północnej oraz Afryki, o długich i silnych kończynach przednich i tylnych, które podtrzymywały ich ciało na lądzie. Uważa się, że prowadziły wodno-lądowy tryb życia, ponieważ posiadają pewne cechy wskazujące na to, że były do takiego trybu życia przystosowane.

Nowo odnotowana skamielina składa się z częściowego szkieletu dorosłego protocetidae „z zachowanymi szczękami i większością pozaczaszkowego szkieletu”. Badanie części szkieletowych Peregocetus wyraźnie sugeruje, że był on zwierzęciem lądowym z pewnymi zdolnościami do pływania w wodzie lub chodzenia po obszarach płytkich wód. Kręgi i kończyny są wyraźnie zaprojektowane tak, by utrzymywać ciężar jego ciała na lądzie. Kręgi ogonowe posiadają rozwidlone płaskie wyrostki poprzeczne, które są podobne do tych obserwowanych u zwierząt lądowych zdolnych do pływania, takich jak wydry i bobry.

Posiadanie cech wskazujących na wodno-lądowy tryb życia nie oznacza, że skamielina jest formą pośrednią

Od kiedy znalezienie tej skamieliny zostało po raz pierwszy opublikowane w literaturze naukowej, w popularnych czasopismach internetowych i wiadomościach naukowych pojawiły się liczne doniesienia będące blisko stwierdzenia, że jest to idealny kopalny łącznik między lądowym parzystokopytnym o rozmiarze dużego psa i w pełni pływającymi wielorybami2. Inne skamieniałe protocetidae zostały znalezione w Pakistanie, więc ten okaz z Peru jest wyjątkowy, ponieważ interpretuje się go jako świadczącego o tym, że zwierzęta lądowe przywędrowały z Azji na wybrzeże Pacyfiku w Ameryce Południowej w trakcie procesu stopniowego ewoluowania w wieloryby.

Nasze doświadczenie w badaniu skamielin podpowiada nam, by być ostrożnym, jeśli chodzi o takie stwierdzenia. Po pierwsze, skamieniały szkielet znaleziony w Peru jest, jak mówią autorzy, zwierzęciem lądowym ze zdolnościami wodno-lądowymi. Posiadanie cech wskazujących na wodno-lądowy tryb życia nie oznacza, że skamielina jest formą pośrednią. Kilka skamielin lwów morskich i fok zostało znalezionych w skałach powyżej warstw zawierających Peregocetus pacificus3. Te zwierzęta również są wodno-lądowe i wykazują kombinację przystosowań zarówno do lądowego, jak i wodnego trybu życia, tak jak Peregocetus. Istnieją jednak współczesne gatunki lwów morskich i fok, które pokazują, że reprezentują one funkcjonalny i stabilny plan budowy ciała przystosowany do konkretnego stylu życia, a nie pośrednie formy w sekwencji ewolucyjnej. Ponieważ nie mamy współczesnego zwierzęcego odpowiednika Peregocetus, niektórym wygodnie jest umieścić go w ewolucyjnej sekwencji od ssaków lądowych do wodnych, zamiast rozważać alternatywę projektowania funkcjonalnego.

Ale co z obecnością cech, które wydają się wskazywać na mieszankę cech? Wymarłe zwierzęta często wykazują cechy mozaikowe, które są połączeniem cech typowych dla różnych grup zwierząt. Ptak Archaeopteryks i płaz Tiktaalik to dwa przykłady mozaikowych skamielin. Istniejący do dziś poskoczek mułowy (ryba wodno-lądowa) również jest przykładem zwierzęcia mozaikowego. Zamiast postrzegać te mozaikowe formy jako przejściowe, należy je oceniać jako reprezentujące określone kombinacje adaptacji behawioralnych/fizjologicznych. W przypadku „przejść” z morza na ląd, określenia „wodno-lądowy” w odniesieniu do poskoczków mułowych i Peregocetus nie należy rozumieć jako zachowania lub anatomii w ewolucyjnym przejściu z jednego rodzaju środowiska do innego, lecz oznaczającego inny i określony styl życia, który jest niezależny od ewolucji.

Zmiany genetyczne związane z przejściem od zwierzęcia w pełni lądowego lub nawet wodno-lądowego do zwierzęcia w pełni wodnego (…) musiałyby być skoordynowane w stopniu przeczącym statystycznej wyobraźni

Posiadanie zdolności pływania nie czyni zwierzęcia formą przejściową z lądu do wody. Peregocetus był zwierzęciem lądowym, zdolnym do zapuszczania się do wody. Jednak ta zdolność musiała być w jakiś sposób ograniczona i bardzo różna od długotrwałego zanurzania się lub złożonych ruchów podwodnych. Co do tego drugiego, ssaki muszą mieć kręgosłup z niezrośniętymi kręgami, tak jak współczesne wieloryby. Peregocetus nie posiadał takiej cechy, ale miał zrośnięte kręgi krzyżowe. W artykule wskazano, że pierwsze trzy kręgi ogonowe „wykazują niewyrównane przednie i tylne nasady kości, co wskazuje na to, że ogon był zgięty w jamie brzusznej tuż za kością krzyżową, a w związku z tym nie był tak poziomy, jak u w pełni wodnych waleni”.

Koncepcja przejścia z lądu do środowiska w pełni wodnego pociąga za sobą ekstremalne zmiany w zachowaniu, anatomii i fizjologii zwierzęcia. Wiele układów organizmu wymagałoby znacznej przebudowy z ogromnymi zmianami. Układy oddechowy, krążeniowy, wydalniczy i rozrodczy zwierząt w pełni wodnych musiałyby bardzo różnić się od tych należących do ich przypuszczalnych przodków lądowych. Jak działałyby te rzekome formy przejściowe? Jak działałoby przejściowe serce, nerka lub oczy i uszy? Z konstrukcyjnego punktu widzenia te adaptacje są produktem inteligencji. Zmiany genetyczne związane z przejściem od zwierzęcia w pełni lądowego lub nawet wodno-lądowego do zwierzęcia w pełni wodnego, takiego jak wieloryby, musiałyby być skoordynowane w stopniu przeczącym statystycznej wyobraźni.

Kreacjonistyczna perspektywa interpretuje Peregocetus jako wymarłe zwierzę, podobnie jak wiele innych występujących w osadach basenu Pisco, które charakteryzuje unikalna kombinacja cech nieczęsto spotykanych w skamielinach. Jego domniemane wodno-lądowe zachowanie nie musi być w żadnym sensie uważane za przejściowe. W warstwach basenu Pisco znajduje się wiele skamieniałości zwierząt wodno-lądowych (leniwców, lwów morskich, fok, krokodyli) reprezentujących dobrze udokumentowane stałe plany budowy ciała oraz strategie ekologiczne. Przypuszczam, że jeśli z góry zakłada się teorię ewolucji i pogląd, że walenie wyewoluowały ze zwierząt lądowych, wówczas znalezienie skamieliny takiej jak Peregocetus z kombinacją cech lądowych i wodnych odpowiada potrzebom tej teorii. Ale co, jeśli nie zakładamy ewolucji? Wtedy Peregocetus staje się tym, czym był: zwierzęciem żyjącym na lądzie, pochodzącym od jednego z wielu rodzajów stworzonych przez Boga, które czasami zapuszczało się do wody, aby polować na ryby lub kąpać się, a w przypadku naszego okazu zostało przeniesione (żywe lub martwe) przez prąd wodny, aż w końcu opadło na dno, gdzie zostało pogrzebane w osadzie.

Przypisy

  1. Lambert, O., Bianucci, G., Salas-Gismondi, R., Di Celma, C., Steurbaut, E., Urbina, M., and de Muizon, C., 2019, An Amphibious Whale from the Middle Eocene of Peru Reveals Early South Pacific Dispersal of Quadrupedal Cetaceans: Current Biology (2019), https://doi.org/10.1016/j.cub.2019.02.050.
  2. Na przykład, Kimberly Hickok, Ancient Four-Legged Whale Swam Across Oceans, Walked Across Continents, LiveScience, livescience.com, accessed 4 April 2019; Michael Le Page, Amazing four-legged fossil shows how walking whales learned to swim, New Scientist, newscientist.com, accessed 4 April 2019.
  3. Muizon, C.d., 1978, Arctocephalus (Hydrarctos) lomasiensis, subgen, nov. et nov. sp., un nouvel Otariidae du Mio-Pliocene de Sacaco, (Perou): Bulletin de L’Institut Francais D’Etudes Andines, Tome XV, Muizon, C.d., 1986, Un nouveau Phocoenidae (Odontoceti, Mammalia) du Miocene superior de la Formation Pisco (Perou): Comptes Rendus Academy Science Paria, v. 303, p. 1509-1512.
Źródło:grisda.org

Zobacz również

Popularne artykuły

Homo pochowani po sąsiedzku – ewolucja człowieka do poprawki

Od dawna podręczniki i inne materiały edukacyjne głosiły, że człowiek ewoluował powoli, przechodząc przez poszczególne etapy aż do homo sapiens sapiens. Tymczasem...

Ludzie i mamuty – fakty ukrywane przez dekady

Na początku XX wieku na stanowisku w Vero Beach na wschodnim wybrzeżu Florydy odkryto skamieliny mamuta, mastodonta, gigantycznego naziemnego leniwca oraz skamieniałości...

Dlaczego wymarłe drzewa były najbardziej złożone?

Po raz kolejny świeccy naukowcy dokonali zagadkowego dla nich odkrycia, którego nie potrafią wyjaśnić w ramach swojego światopoglądu. Bo jeśli ewolucja miała...
Skip to content