Na początku XX wieku na stanowisku w Vero Beach na wschodnim wybrzeżu Florydy odkryto skamieliny mamuta, mastodonta, gigantycznego naziemnego leniwca oraz skamieniałości ludzkie. Jednak naukowcy uważali, że ludzie nie mogli żyć w Ameryce Północnej podczas epoki lodowcowej obok gigantycznych ssaków. Dlatego przez długi czas upierali się, że szczątki ludzkie musiały w jakiś sposób znaleźć się w tamtym miejscu dużo później. Mylili się.
Ludzie, badania, dowody
Ponad dekadę temu archeolodzy z Uniwersytetu Florydzkiego przeprowadzili badanie, które wykazało, że wszystkie powyższe skamieniałości powstały w tym samym czasie. Przeanalizowali stężenia pierwiastków ziem rzadkich w różnych kościach ze stanowiska Vero Beach i stwierdzili, że wszystkie statystycznie do siebie pasują1. Stało się więc jasne, że ludzie żyli i umierali w Ameryce Północnej o wiele wcześniej, niż sądzono.
Wcześniej uważano, że najwcześniejszymi Amerykanami były ludy Clovis, których narzędzia odkryto w pobliżu Clovis w Nowym Meksyku w latach 20. i 30. XX wieku. Z kolei w artykule Nature z 2012 roku znajdujemy przegląd niektórych dowodów sprzed Clovis, które obejmują kamienne narzędzia z Teksasu, pozostałości dużego obozowiska z Chile, skamieniałe koprolity z jaskini w Oregonie oraz miejsca w Tennessee i na Florydzie, gdzie w latach 80. i 90. XX wieku odkryto dowody na polowanie na mamuty sprzed czasów Clovis2. Do tej „powolnej lawiny odkryć”2 dołączyły dowody z Vero Beach, zmuszając naukowców do zrewidowania historii.
Ludzie zwlekają
I tu można zadać pytanie: dlaczego tak długo trzeba było czekać na korektę tej historii, skoro niektóre z tych stanowisk sprzed Clovis zostały odkryte dziesiątki lat temu? Dlatego że nie spieszono się, aby te dowody zbadać i aby je zgłosić. Ale dlaczego się z tym nie spieszono? Dlatego że trzymanie się określonej narracji ma silniejszy wpływ niż dowody zaprzeczające tej narracji.
Na przykład przez wiele lat wśród archeologów utrzymywała się narracja mówiąca o tym, że starożytni ludzie migrowali podczas epoki lodowcowej z Azji do Ameryki przez most lądowy Beringa. W końcu niektórzy odważyli się zasugerować, że starożytni podróżowali łodziami wzdłuż wybrzeża (tzw. migracja przybrzeżna), a jeszcze rzadszy głos sprzeciwu sugeruje, że przepłynęli prosto przez Atlantyk. A dlaczego tak długo trzeba było czekać na pojawienie się tych alternatywnych koncepcji? Archeolog z Uniwersytetu Oregońskiego, Jon Erlandson, powiedział Nature:
„Kiedyś ostrzeżono mnie, żebym nie pisał w swojej pracy doktorskiej o migracji przybrzeżnej. Mój doradca powiedział, że zrujnuję swoją karierę”2.
Skoro tak łatwo zrujnować swoją karierę, kwestionując sposób migracji z epoki lodowcowej, to co by się stało z karierą badacza, który zakwestionowałby historię wymarcia dinozaurów miliony lat przed pojawieniem się człowieka, ośmielając się rozważyć dowody na to, że dinozaury i ludzie żyli razem? A o niektórych takich dowodach pisaliśmy tutaj, tutaj, tutaj i tutaj.
Ludzie tłumią dowody
Kurczowe trzymanie się pierwszej narracji o ludach Clovis przez wiele lat tłumiło interpretację dowodów na istnienie człowieka sprzed kultury Clovis. Podobny schemat miał miejsce, gdy w Afryce odkryto kości stopy ludzkiej i uznano je za należące do wymarłej małpy – powodem była wiara w dogmat ewolucji człowieka3.
Nie wiemy więc, czy nie dokonano jeszcze wielu innych odkryć, które zostały błędnie zinterpretowane, ponieważ nie były zgodne z ewolucyjnym paradygmatem.
Przypisy
- Torrent, D. New UF study shows early North Americans lived with extinct giant beasts. University of Florida News. Posted on news.ufl.edu May 3, 2012.
- Curry, A. 2012. Coming to America. Nature. 485(7396): 30-32.
- Thomas, B. Human Foot Bone Misidentified as Lucy’s. Creation Science Updates. Posted on icr.org February 18, 2011; dostęp: 19.04.2023.
Opracowano na podstawie: B. Thomas, „Scientists late to recognize human and giant mammal coexistence”, opublikowane na icr.org 30 maja 2012.
