Problematyczna ewolucja wieloryba

Powszechnie uważa się, że silnym dowodem potwierdzającym ewolucję biologiczną są skamieniałości wielorybów, a raczej ich rzekomych form przejściowych. Przekonują o tym podręczniki i muzea, prezentując odpowiednio sporządzone obrazy i rekonstrukcje. Pewne aspekty tych problematycznych twierdzeń opisaliśmy tutaj. Jest ich jednak więcej.

Dla teorii ewolucji kluczowymi skamielinami w temacie wielorybów są Pakicetus, Ambulocetus i Rodhocetus. Twierdzi się, że stanowią one połączenie między zwierzęciem lądowym a wielorybami znanymi jako Bazylozaury.

Pakicetus

Pakicetus był czworonożnym zwierzęciem lądowym, a jego oryginalna skamielina składała się jedynie z niekompletnej czaszki. Według profesora paleontologii, a zarazem dyrektora Muzeum Paleontologicznego na Uniwersytecie Michigan, dr. Philipa D. Gingericha, skamielina ta należała do zwierzęcia podobnego do wieloryba¹ i w taki sposób zwierzę to zostało zilustrowane przez artystę na okładce czasopisma Science w 1983 r.²

Jednak po latach odkryto resztę skamieniałości Pakicetusa i okazało się, że w ogóle nie był podobny do wieloryba – napisano o tym w 2001 r. W przeciwieństwie do wcześniejszych twierdzeń dr. Gingericha zwierzę nie miało nozdrzy umiejscowionych w górnej części czaszki, zamiast płetw miało kopyta, a zamiast wielorybiej szyi miało szyję typową dla ssaków lądowych².

Ambulocetus

Ambulocetus przedstawiany jest jako forma przejściowa między Pakicetusem i Rodhocetusem. Znaleziono jedynie część jego szczątków, które były połamane i rozproszone³. Były student dr. Gingerich’a, dr Hans Thewissen, orzekł, że Ambulocetus był przodkiem wieloryba. Później jednak przyznał, że kluczowy “dowód”, tj. kość ucha, w ogóle nie przypomina kości ucha wieloryba. Okazało się również, że kość policzkowa, która według Thewissena miała być cienka jak u wieloryba, wcale taka cienka nie jest².

Ciekawe, jak również niepokojące jest to, że laboratorium badawcze dr. Thewissena wykonało modele Ambulocetusa, które zostały przekazane różnym muzeom, ukazujące nozdrza w górnej części czaszki, na co nie ma żadnych dowodów².

Rodhocetus

Rodhocetus uważany jest za najważniejsze zwierzę, jeśli chodzi o prezentowanie rzekomej ewolucji zwierzęcia lądowego w wieloryba. Ukazywany jest jako pierwsze zwierzę z nogami przekształcającymi się w płetwy i z ogonem przemieniającym się w ogon wieloryba. Skamielina jest wystawiona na Uniwersytecie Michigan.

Jednak dr Carl Werner, autor książki “Evolution: the grand experiment” (Ewolucja: wielki eksperyment), zauważył, że w skamieniałości Rodhocetusa brakuje części, która wskazywałaby na obecność płata płetwy ogonowej⁴. Zapytał więc dr. Gingericha o brakujące kości ogonowe oraz na jakiej podstawie stwierdził, że Rodhocetus miał płetwę ogonową. Dr Gingerich odpowiedział, że były to jedynie jego spekulacje i że dziś wątpi w to, żeby Rodhocetus mógł mieć płetwę ogonową⁵.

Dr Werner zauważył również, że skamielina nie posiada żadnych kości stóp czy płetw. Dr Gingerich zapytany o to, skąd wiedział, że Rodhocetus miał płetwy, odpowiedział:

„Od tego czasu znaleźliśmy przednie kończyny — dłonie i przednie ramiona Rodhocetusa — i rozumiemy, że nie ma on tego rodzaju ramion, które mogłyby rozciągać się jak płetwy u wieloryba”⁵.

Jednak pomimo faktu, że Rodhocetus nie miał żadnych płetw, muzea nie zmieniły ekspozycji, a podręczniki nadal przedstawiają go jako formę przejściową (podobnie jak to dzieje się z embrionami Haeckel’a)⁶.

Bazylozaur

Bazylozaur był 18-metrowym wijącym się stworzeniem morskim. Na początku przypuszczano, że jego skamieniałości są szczątkami węża. Jednak gdy nieopodal jednej ze skamielin znaleziono maleńką, 15-centymetrową nogę, rozgłoszono, że był to wieloryb z nogami³.

Łączenie tak małej kończyny z tak potężnym ciałem jest mało przekonujące. Ale jeśli nawet jest to połączenie poprawne, to takie nogi z pewnością nie nadawałyby się do chodzenia. Wielu ewolucjonistów doszło do wniosku, że jeśli rzeczywiście należały one do tego zwierzęcia, to najprawdopodobniej służyły jako stabilizator podczas kopulacji³.

Wieloryby na lądzie?

A zatem żadne z powyższych zwierząt nie spełnia kryteriów bycia ogniwem pośrednim między stworzeniem lądowym a wielorybem. Za to inne odkrycia wskazują na historię wielorybów całkowicie odmienną od oczekiwań naukowców ewolucjonistów.

Otóż w 2010 roku robotnicy rozbudowujący autostradę na pustyniach w Chile znaleźli w piaskowcach skamieniałości 80 ogromnych wielorybów⁷. Szczątki wielorybów znajdowały się blisko siebie, a nawet nakładały się na siebie. Bez wątpienia musiało mieć miejsce jakieś katastroficzne wydarzenie, w którym szybko przemieszczające się duże ilości piasku zakopały tak wiele wielorybów naraz.

Przyczyn powstania tego zbiorowego grobu nie można wyjaśnić stopniowymi, powolnymi procesami geologicznymi. Podobnie jak nie można takimi procesami wyjaśnić przypadku, gdy odkryto 300 wielorybów zakopanych ze zwierzętami lądowymi, również niedaleko wybrzeża Ameryki Południowej⁷. Jedynie potężna powódź, taka jak potop Noego, byłaby w stanie przetransportować tak ogromne ilości osadów i wody, aby móc pogrzebać te wszystkie wieloryby.

Wniosek

Wieloryby nie ewoluowały. Zawsze były wielorybami, jak to wynika z Księgi Rodzaju. A wiele wielorybów zginęło podczas potopu, co również wynika z Księgi Rodzaju. Po raz kolejny sprawozdanie Biblii jest zgodne z naukowymi obserwacjami.

Przypisy

1. Gingerich P. D., The whales of Tethys, Natural History, p. 86, April 1994 [w:] Alexander Williams i Jonathan Sarfati, Not at all like a whale, opublikowane na creation.com: https://creation.com/not-at-all-like-a-whale, dostęp: 19.05.2022.
2. Batten D., Whale evolution fraud. Another evolutionary icon bites the dust, opublikowane na creation.com: https://creation.com/whale-evolution-fraud, dostęp: 19.05.2022.
3. Morris J. D., On Making a Whale, opublikowane na icr.org 30 czerwca 2014: https://www.icr.org/article/making-whale, dostęp: 20.05.2022.
4. Werner C., Evolution: the grand experiment, Vol. 1, New Leaf Press, pp. 139–143 [w:] Don Batten, Rodhocetus and other stories of whale evolution, opublikowane na creation.com: https://creation.com/rodhocetus, dostęp: 23.05.2022.
5. Evolution: the grand experiment, Vol. 1, DVD; interview by Dr Werner on August 28, 2001 [w:] Don Batten, Rodhocetus and other stories of whale evolution, opublikowane na creation.com: https://creation.com/rodhocetus, dostęp: 23.05.2022.
6. Batten D., Rodhocetus and other stories of whale evolution, opublikowane na creation.com: https://creation.com/rodhocetus, dostęp: 23.05.2022.
7. Thomas B., Whales in the desert?, opublikowane na icr.org 20 grudnia 2011: https://www.icr.org/article/whales-desert, dostęp: 23.05.2022.