Mamut włochaty (Mammuthus primigenius), znany także jako mamut właściwy lub wielki to wymarły gatunek trąbowca, wyróżniający się gęstą sierścią – jedyny mamut, który posiadał takie owłosienie. Powszechnie uważa się, że pojawił się około 250 tysięcy lat temu i szybko rozprzestrzenił w Europie oraz Azji, a później także w Ameryce Północnej. O tym, że prawdziwa historia mamutów lubi być ukrywana przeczytasz w artykule: Ludzie i mamuty – fakty ukrywane przez dekady.
Opis
Mamuty włochate były wyłącznie roślinożercami, a ich dieta opierała się głównie na roślinach stepowych, zwłaszcza na różnych gatunkach traw. W mniejszym stopniu ich pożywienie stanowiły zioła, roślinność krzewiasta i drzewiasta, a także prawdopodobnie mchy i porosty. Rośliny zrywały za pomocą swojej chwytnej trąby, a następnie rozdrabniały je dużymi trzonowcami. Charakterystyczne ciosy mamutów, które mogły osiągać nawet 5 metrów długości, służyły im do odgarniania śniegu i wydobywania spod niego roślin w zimie.
Mamut włochaty osiągał rozmiary nieco większe niż współczesny słoń indyjski (Elephas maximus), który jest jego najbliższym żyjącym krewnym. Jego wysokość wynosiła od 2,75 do 3,4 metrów, a masa ciała oscylowała między 4 a 6 tonami. Mamut włochaty prawdopodobnie żył w zorganizowanych strukturach społecznych, podobnych do tych, jakie obserwujemy u dzisiejszych słoni. Stada składały się głównie z samic i młodych, a przewodziła im najstarsza i najbardziej doświadczona samica. Młode samce, po osiągnięciu kilkunastu lat, opuszczały rodzinne stado i tworzyły małe grupy, natomiast starsze samce wiodły zapewne samotny tryb życia. Młode mamuty były narażone na ataki dużych drapieżników, takich jak wilki, hieny czy lwy, podczas gdy dorosłe osobniki nie miały naturalnych wrogów poza człowiekiem.
Szczątki mamuta włochatego
Znaleziono liczne szczątki mamutów włochatych z wyraźnymi śladami użytkowania przez człowieka, co świadczy o ich znaczącej roli w życiu społeczności. Odkryto nawet pozostałości domostw zbudowanych całkowicie z kości mamutów, co pokazuje, jak wszechstronnie wykorzystywano te zwierzęta. Kości mamutów służyły do produkcji różnorodnych artefaktów, w tym broni i narzędzi. Mamut włochaty był również jednym z najczęściej przedstawianych zwierząt w sztuce naskalnej, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w kulturze ówczesnych ludzi. Malowidła naskalne przedstawiające mamuty włochate odnaleziono w jaskiniach we Francji i Hiszpanii. Karłowata odmiana mamuta włochatego przetrwała na Wyspie Wrangla aż do około 1700 roku p.n.e.
W XIX wieku oraz w pierwszych dekadach XX wieku na Syberii na masową skalę pozyskiwano dobrze zachowane ciosy mamutów, często błędnie nazywane kłami, jako cenną odmianę kości słoniowej – zebrano ponad 30 ton mamuciej kości słoniowej. Od kości słoniowej współczesnych słoni różniła się ona głównie barwą. Była bielsza i miała delikatny niebieski odcień.
Źródło
1. https://simple.wikipedia.org/wiki/Woolly_mammoth [dostęp: 21.08.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Canva.
