Opętanie przez demony – dowód na niewidzialną rzeczywistość?

Zobacz również

Strona głównaZiemia i kosmosRóżneOpętanie przez demony – dowód na niewidzialną rzeczywistość?

Czy opętania przez demony naprawdę mają miejsce? Jak udowodnić ich autentyczność i czy w ogóle jest to możliwe?

Clarita Villanueva

Sprawa Clarity Villanuevy z 1953 roku stanowi jeden z najbardziej medialnych przypadków demonicznego opętania. Młoda Filipinka miała tylko 12 lat, gdy zmarła jej matka, która parała się spirytyzmem i wróżbiarstwem. Ojca z kolei nigdy nie znała. Z tego powodu, aby zarobić na życie, nie mając w pobliżu krewnych, którzy mogliby się nią zaopiekować, ani innych możliwości zarobkowych, została zmuszona do prostytucji. W 1953 roku, mając już 17 lat, trafiła do stolicy kraju, Manili, w poszukiwaniu swego ojca. Została jednak aresztowana za prostytucję i włóczęgostwo i osadzona w znanym ze złej sławy więzieniu Old Bilibid.

Opętanie Clarity i manifestacje demoniczne

Dosłownie dwa dni po osadzeniu Clarita zaczęła doświadczać czegoś straszliwego. Wyglądało to tak jakby była bita i gryziona przez jakieś niewidzialne siły, a wszystko to działo się na oczach jej współwięźniarek i strażników. Niewidzialne istoty, jeden opisany przez Claritę jako czarny i włochaty potwór, a drugi jako karzeł, gryzły ją w szyję, plecy, ramiona i nogi, zostawiając krwawe ślady po kłach głębokie na kilka centymetrów. Biedna dziewczyna mogła tylko przeraźliwie krzyczeć, aby następnie stracić przytomność. Zabrano ją do więziennego szpitala, gdzie lekarze stwierdzili, że nigdy nie widzieli czegoś podobnego.

Ataki powtarzały się codziennie przez następne dwa tygodnie. Dr Mariano Lara, więzienny lekarz, poprosił o pomoc swoich kolegów z Filipin, Chin i Ameryki, a także lekarzy uniwersyteckich. Z czasem sprawą zainteresowały się lokalne media. Agencja prasowa UPI (przed 1958 rokiem jeszcze jako UPA) miała sprawozdać, że jeden z lekarzy stwierdził, że dziewczyna wszystko symuluje. Wtedy ona w obcym głosie, mając oczy podobne do oczu węża, powiedziała mu: Umrzesz. Lekarz zmarł dosłownie następnego dnia, choć wcześniej czuł się normalnie. Kilka dni później podobny los miał spotkać głównego strażnika więzienia1.

Zaangażowany w sprawę był również ówczesny burmistrz Manili, Arsenio Lacson. Postanowił ją przebadać w miejskiej kostnicy, gdzie obecni byli też dr Lara i inni lekarze. Nagle po 15 minutach od rozpoczęcia rozmowy Lacson zauważył ślady po ugryzieniach, których wcześniej nie było, na szyi i palcu wskazującym dziewczyny. Co ciekawe, podczas rozmowy burmistrz miał trzymać ją za ręce, kiedy została ugryziona. Dr Lara, który nie był człowiekiem zabobonnym, wystraszył się nie na żarty2. Pisała o tym m.in. gazeta hrabstwa Beaver w amerykańskim stanie Pensylwania3. Ogólnie lekarze ocenili dziewczynę jako psychicznie stabilną.

Uwolnienie Clarity

W dniu 19 maja 1953 roku Clarita znajdowała się w towarzystwie około 100 lekarzy, pielęgniarek i dziennikarzy. Wtedy też po raz pierwszy spotkał się z nią amerykański pastor pracujący na Filipinach, Lester Sumrall. Dziewczyna miała wtedy wypowiadać okropne bluźnierstwa przeciw Bogu i to w języku angielskim, którego nie znała, ponieważ pochodziła z jednej z małych wysp kraju. Pastor Sumrall konfrontował się z istotami, które przemawiały przez Claritę i po trzech dniach udało mu się je wypędzić. Dziewczyna znów zaczęła się zachowywać normalnie, uśmiechała się i normalnie rozmawiała z pastorem.

To jednak nie koniec historii. Pastor pouczył Claritę, że musi ona świadomie prosić Jezusa Chrystusa o pomoc. Gdy jakiś czas później została sama, demony ponownie ją zaatakowały. Przypominała sobie, co mówił pastor, i głośno wołała Boga o pomoc. Wtedy też uchwyciła coś obiema rękami i zemdlała. Okazało się, że w rękach trzymała długie, grube, czarne włosy. Dr Lara przebadał je i stwierdził, że nie pasują one do żadnej części ciała człowieka4.

Opętanie przez demony – różne formy

Cała powyższa historia może brzmieć nieprawdopodobnie. Jednak według tego, co mówiły media i sam pastor Sumrall, jej świadkami było bardzo wielu ludzi. Skąd się brały ślady po ukłuciach na ciele Clarity? Dlaczego zdarzało jej się przemawiać obcym głosem? A to są tylko przykłady manifestacji opętań demonicznych, ponieważ zdarzają się także inne, nawet jeszcze bardziej spektakularne. Należą do nich m.in. nadludzka siła, toczenie piany z ust, a nawet lewitacja. To ostatnie miało mieć miejsce w przypadku niejakiego Rolanda Doe, 14-letniego chłopca z amerykańskiego stanu Maryland, w 1949 roku. To na podstawie tych wydarzeń powstała powieść Egzorcysta (1971), a następnie film (1973)5.

Oczywiście opętania nie są fenomenem nowoczesnego świata, bowiem znane są już od starożytności. Niektóre z nich zostały opisane w Piśmie Świętym, gdzie mowa też o tym, jak Jezus Chrystus uwalniał ludzi od demonów. Warto jednak wiedzieć, że opętania demoniczne nie wszędzie na świecie mają jednoznacznie negatywny charakter. Zwłaszcza tam, gdzie mają miejsce praktyki szamańskie, uważa się, że opętanie może przynieść korzyści dla osoby opętanej i świadków zdarzenia6. W ezoteryce zachodniej przykładem „pozytywnego” opętania ma być np. praktykowanie pisma automatycznego, które jest formą channelingu7.

Należy też pamiętać, że takie spektakularne opętania, jak w przypadku Clarity Villanuevy, Rolanda Doe czy Anneliese Michel z Niemiec, należą do rzadkości. Znawcy tematu, w tym egzorcyści tacy jak Vaughn Allen, twierdzą, że wbrew stereotypom typowe opętanie nie przypomina tego z filmu Egzorcysta. Zgodnie z jego własnym doświadczeniem zdecydowana większość osób opętanych była w stanie samodzielnie wejść do jego biura i je opuścić, a podczas spotkania modlić się do Boga. Osoby, które nie są w stanie się w ogóle modlić i manifestują nadprzyrodzone zachowania, stanowią raczej wyjątek, który potwierdza regułę8.

Zdj. 1. Opętanie przez demony – stereotypowy wizerunek katolickiego egzorcysty, który nie musi odpowiadać rzeczywistości. Przykładowo Lester Sumrall, który zajął się sprawą Clarity Villanuevy, był pastorem Kościoła zielonoświątkowego.
Zdj. 1. Opętanie przez demony – stereotypowy wizerunek katolickiego egzorcysty, który nie musi odpowiadać rzeczywistości. Przykładowo Lester Sumrall, który zajął się sprawą Clarity Villanuevy, był pastorem Kościoła zielonoświątkowego. © Źródło: Canva.

Nie tylko opętanie

Ponadto znawcy tematu uważają, że opętanie stanowi jedynie najwyższy stopień zdemonizowania. Inne stopnie, poczynając od najniższego, to: 1. wpływ (lub pokusa), 2. opresja (lub nękanie) i 3. kontrola. Różnią się one częstotliwością i intensywnością manifestacji9. I takie łagodniejsze manifestacje bardzo trudno odróżnić od zaburzeń psychicznych lub neurologicznych. W rzeczy samej Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 umieszcza tzw. zaburzenia transowo-opętaniowe (F44.3) w grupie zaburzeń dysocjacyjnych (F44)10.

Stąd dla osoby niewierzącej opętanie przez demony to nic więcej jak albo choroba psychiczna, albo oszustwo, albo tylko jakaś legenda. I dlatego przypadek Clarity Villanuevy, opisany na początku artykułu, jest dla nas tak interesujący. Byli w niego bowiem zaangażowani dziesiątki lekarzy i dziennikarze z całego świata, a także burmistrz Manili. Z tego powodu przypadek ten zyskał międzynarodowy rozgłos. I nawet jeśli w opisanej wyżej historii nie wszystko musi być prawdą (z czasem mogły pojawić się różne dodatki), to trudno przejść obok niej obojętnie.

Czy da się udowodnić paranormalną naturę opętania?

To powiedziawszy, jasne jest, że nauka dotychczas nie była w stanie wyjaśnić, skąd się wzięły rany kłute na ciele dziewczyny. Tajemnicą pozostaje też to, jak była w stanie zmieniać głos, oraz jak to się stało, że jej słowa okazały się śmiertelne dla dwóch ludzi. Czy da się zatem udowodnić prawdziwość nadprzyrodzonych manifestacji w tym i wielu innych sprawozdaniach o opętaniach przez demony?

Niestety nie jest to możliwe z kilku powodów. Po pierwsze, takie wydarzenia są bardzo rzadkie, o czym była mowa wyżej. Po drugie, nauka zajmuje się z założenia tylko tym, co materialnie i co funkcjonuje w sposób naturalny i empirycznie powtarzalny. I po trzecie, uważa się, że świat nadprzyrodzony to świat wysoce inteligentnych istot, a nie bezwładnych sił. Czyli to od ich świadomych decyzji i celów, jakie sobie obrały, zależy, jak postąpią w danej sytuacji.

A zatem nawet gdybyśmy umieścili ludzi w pokoju z dziesiątkami kamer, które wszystko nagrywają, i ci ludzie odprawiliby rytuały wzywające demony, to nie możemy być pewni, że dojdzie do jakichkolwiek manifestacji. Innymi słowy, nie mamy żadnych gwarancji, że duchy w ogóle przyjmą zaproszenie (w tym nawet jakiś czas po zakończeniu eksperymentu). W ten sposób niewierzący tylko umocniliby się w przekonaniu, że żadne istoty paranormalne nie istnieją. I kto wie, czy realnie istniejące demony nie dążą właśnie do ukrycia swojego istnienia przed opinią publiczną i ogółem społeczeństwa? I tak oto wierzącym pozostaje tylko wierzyć, a niewierzącym nie wierzyć w nawet najbardziej wiarygodne przypadki.

Opętanie przez demony kontra Jezus Chrystus

Szokująca historia Clarity Villanuevy pokazuje jednak, że coś naprawdę jest na rzeczy. I wiedział to Jezus Chrystus, gdy przebywał na naszej planecie. Tak jak dziś zdarzają się od czasu do czasu przypadki zdemonizowania, tak za Jego czasów także miały one miejsce. I również w Jego czasach zdemonizowani zachowywali się na różne sposoby. Jedni byli bardzo agresywni jak opętani z Gadary11, inni natomiast byli spokojniejsi12. Jedni wrzeszczeli głośno13, a innych demony uczyniły niemowami14. Przypadek Clarity bardzo przypomina sprawę córki Kananejki z okolic Tyru i Sydonu, którą spotkał Jezus15. Każda z tych historii kończyła się jednak tak samo: I chodził [Jezus] po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy16.

Każdemu z opętanych Jezus Chrystus dał nadzieję i ją spełnił, uwalniając ich od demonów. Ta sama obietnica jest ważna również i dzisiaj dla każdego, kto obawia się, że nosi w sobie nieproszonych duchowych gości. Oczywiście każdy taki przypadek wymaga konsultacji zarówno u kwalifikowanych psychiatrów, jak i duchownych, aby określić, czy pacjent cierpi jedynie na chorobę psychiczną, czy ma coś więcej. Ale warto też pamiętać, że jedno wcale nie wyklucza drugiego. Najważniejsze jednak, aby samemu w modlitwie zwrócić się do Jezusa Chrystusa o wszelką pomoc, którą On ześle we właściwym czasie.

Polecamy również inne artykuły o podobnej tematyce:


Przypisy

  1. L. Sumrall, Alien Entities. A look behind the door to the spirit realm, Whitaker House (PA), 1995, s. 131-138, https://www.the-new-way.org/testimonies/guar_005_clarita_villanueva_her_strange_story.html [dostęp: 28.01.2025].
  2. K. Cueto, The exorcism of Clarita Villanueva, RepublicAsia, 31.10.2023, https://republicasiamedia.com/exclusive-stories/the-exorcism-of-clarita-villanueva/ [dostęp: 28.01.2025].
  3. Manila Mayor Confirms ‘Spook’ Attacks on Girl, The Beaver Valley Times, 20.05.1953, https://news.google.com/newspapers?nid=1981&dat=19530520&id=6F0tAAAAIBAJ&sjid=DNoFAAAAIBAJ&pg=742,5825273&hl=en [dostęp: 28.01.2025].
  4. A. J. Palla, Poradnik walki duchowej, Wydawnictwo Betezda, 1999, s. 134-138.
  5. M. Yang, Boy whose case inspired The Exorcist is named by US magazine, The Guardian, 20.12.2021, https://www.theguardian.com/us-news/2021/dec/20/the-exorcist-boy-named-magazine [dostęp: 29.01.2025].
  6. C. Santiago, Twilight states: Comparing case studies of hysteria and spirit possession, w: HAU: Journal of Ethnographic Theory, vol. 11 (2), 2021, University of Chicago Press, s. 635–659, https://www.journals.uchicago.edu/doi/10.1086/715812 [dostęp: 29.01.2025].
  7. T. Palmer, Automatic Writing, w: The Science of Spirit Possession – 2nd ed., 2014, https://www.academia.edu/46808647/Automatic_Writing [dostęp: 29.01.2025].
  8. V. Allen, Zwycięstwo nad demonami. Opętani czy psychicznie chorzy?, Fundacja Źródła Życia, 2010, s. 53-54.
  9. Ibid, s. 37; zob. też: A. J. Palla, op. cit., s. 170-172.
  10. F44.3 Trance and possession disorders, ICD-10 Version:2019, https://icd.who.int/browse10/2019/en#/F44.3 [dostęp: 29.01.2025].
  11. Ewangelia według Mateusza 8,28-29.
  12. Ewangelia według Mateusza 8,16.
  13. Ewangelia według Łukasza 4,33-34.
  14. Ewangelia według Mateusza 9,32-33.
  15. Ewangelia według Mateusza 15,22.
  16. Ewangelia według Marka 1,39.

Wszystkie fragmenty biblijne pochodzą z Biblii Tysiąclecia.

© Źródło zdjęcia głównego: Canva.

Jeśli podzielasz naszą misję i chciałbyś wesprzeć nasze działania, możesz to zrobić:

Z góry dziękujemy za okazaną nam pomoc!

Zobacz również

Popularne artykuły

Skip to content
facebook facebook facebook
x Chcę pomócChcę pomóc