Macolor macularis to wyjątkowa ryba z rodziny lucjanowatych (Lutjanidae), zamieszkująca wody Oceanu Indyjskiego i zachodnią część Oceanu Spokojnego. Ten unikalny gatunek promieniopłetwy wyróżnia się na tle innych przedstawicieli morskiej fauny.
Taksonomia
Amerykański ichtiolog Henry Weed Fowler po raz pierwszy naukowo opisał Macolor macularis w 1931 roku. Ryba ta pochodzi z okolic Zatoki Ragay na filipińskiej wyspie Luzon. Nazwa gatunkowa macularis oznacza „nakrapiany” i prawdopodobnie odnosi się do szczegółowego opisu, w którym zaznaczono, że „prawie każda łuska jest oznaczona szarym lub niebieskim punktem”.
Opis
Macolor macularis wyróżnia się masywną sylwetką i charakterystycznie wypukłym czołem, a także dużym otworem gębowym. Dolna krawędź pokrywy skrzelowej jest wyraźnie wcięta. W szczękach znajdują się stożkowate zęby. Zęby przednie są wyraźnie większe od tylnych. Po bokach górnej szczęki i w przedniej części dolnej szczęki występują drobne, szczeciniaste zęby ułożone w pasma wewnątrz zewnętrznego rzędu. Z kolei zęby na lemieszu tworzą układ przypominający literę „V”.
Płetwa grzbietowa ma 10 kolców oraz 13-14 promieni miękkich. Płetwa odbytowa z kolei zawiera 3 kolce i 10 promieni miękkich. Tylne końce płetwy grzbietowej i odbytowej są ostro zakończone. Długie płetwy piersiowe sięgają do poziomu odbytu i mają 17-18 promieni. Płetwa ogonowa jest wycięta. Mniejsze osobniki – o długości do 20 cm – wyróżniają się wydłużonymi płetwami brzusznymi.
Dorosłe osobniki tego gatunku maksymalnie mogą mierzyć 60 cm. Ryby te mają ciemnoszary lub brązowy grzbiet. Kolor stopniowo przechodzi w żółty na głowie i dolnej części ciała. Ponadto na głowie widoczne są cienkie, niebieskie linie i drobne plamki. Łuski zdobią niebieskie linie lub kreski. Młode ryby mają łaciaty wzór w kolorach czerni i bieli, w tym pięć białych plam na grzbiecie. Osobniki subdorosłe przypominają młode, ale mają więcej białych plamek na grzbiecie oraz na innych czarnych partiach ciała. Mniejsze dorosłe często zachowują ślady młodzieńczych wzorów.
Zasięg występowania
Macolor macularis to gatunek ryby zamieszkujący szeroki obszar Indo-Pacyfiku. Przez lata pozostawał mało znany z tego względu, że mylne utożsamiano go z podobnym gatunkiem, Macolor niger. Ryby te można spotkać na wyspach Chagos, Malediwach oraz u południowo-zachodnich wybrzeży Indii. W Oceanie Spokojnym występuje od Morza Andamańskiego i Sumatry na zachodzie, aż po Samoa i Wyspy Feniks na wschodzie. Na północy jego zasięg sięga Tajwanu i Wysp Yaeyama w południowej Japonii, a na południu – Australii.
W wodach australijskich ryba ta występuje na rafach wzdłuż północnych wybrzeży Australii Zachodniej, w rejonie Rafy Ashmore na Morzu Timor, na Morzu Arafura w Terytorium Północnym oraz na Wielkiej Rafie Koralowej w Queensland. Macolor macularis spotykany jest również wokół raf Morza Koralowego oraz w pobliżu Wyspy Bożego Narodzenia.
Dorosłe osobniki najchętniej zasiedlają strome zbocza raf w lagunach, kanałach oraz otwartych wodach, zwłaszcza na głębokich stokach. Młode ryby prowadzą samotny tryb życia, wybierając osłonięte zbocza raf w pobliżu krinoidów, koralowców rogowych lub dużych gąbek.
Biologia
Macolor macularis to drapieżna, nocna ryba, której dieta opiera się na większym zooplanktonie, rybach i skorupiakach. Występuje zarówno pojedynczo, jak i w ławicach. Niekiedy łączy się w grupy mieszane z M. niger. Gatunek ten jest długowieczny – wiele osobników dożywa wieku 40–50 lat. Najstarszy odnotowany okaz, pochodził z Rowley Shoals w Zachodniej Australii. Miał aż 81 lat.
Rybołówstwo
Macolor macularis często pojawia się na targach rybnych. Gatunek ten jest poławiany za pomocą różnorodnych metod: rybacy sięgają po wędki ręczne, sieci skrzelowe, pułapki, a także polują na nią za pomocą kusz.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Hełmoróg
- Kuna domowa – kamionka
- Chińskie piktogramy przedstawiają historię z Księgi Rodzaju
- Jak życie zaczęło… żyć?
- O czym rozmawiają rośliny
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Macolor_macularis [7.11.2024]
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: matthew lee. Licencja: CC BY 2.0.
