Kapibara

Zobacz również

Kapibara

Kapibara (Hydrochoerus hydrochaeris), nazywana także świnką wodną, to ciekawy gryzoń, który występuje w Ameryce Południowej. Kapibary spotyka się szczególnie często w gęstych, wilgotnych lasach tropikalnych. Żyją w pobliżu wody, włącznie z bagnami, rzekami i stawami. Potrafią pływać i nurkować, co pozwala im łatwo unikać drapieżników, takich jak jaguary i kajmany. Kapibary są bardzo społeczne i żyją w grupach do 20 osobników. Grupy kapibar składają się z samców, samic i ich potomstwa. Kapibary są bardzo przyjacielskie i bardzo często współpracują ze sobą, aby zwiększyć swoje szanse na przetrwanie.

Kapibary to największe gryzonie na świecie, osiągające długość od 1,2 do 1,3 metra i wagę do 65 kg. Mają duże, zaokrąglone ciała pokryte grubym, brązowo-szarym futrem.

Kapibara charakteryzuje się krępą budową ciała, posiada dużą głowę o tępo zakończonym pysku i małych uszach. Narządy zmysłów kapibary – oczy, uszy i nozdrza – znajdują się na wierzchu głowy. Jest to przystosowanie do zanurzania się pod wodą. Przednie kończyny kapibary zakończone są czterema palcami, natomiast tylne są trójpalczaste. Palce połączone są błoną pławną. Gruba warstwa tłuszczowa zapewnia dobrą pławność, czyli sprawne poruszanie się w wodzie. Rozmieszczenie uszu, oczu i nozdrzy umożliwia kapibarze obserwację otoczenia przy pełnym zanurzeniu. Ich kończyny są krótkie, ale silne, co pozwala im łatwo poruszać się po trudnym terenie. Ich szerokie, płaskie pyski są idealne do przegryzania twardych roślin i łodyg.

Kapibary są roślinożerne i odżywiają się różnymi gatunkami traw, liści, kory i owoców. Ze względu na swoją dużą masę ciała jedzą dużo pokarmu – do 3,5 kg dziennie. Kapibary są bardzo wytrzymałe i mogą przetrwać długi czas bez jedzenia dzięki zdolności do magazynowania wody i tłuszczu w ciałach.

Dojrzałość do rozrodu kapibara osiąga w wieku ok. 15 miesięcy. Rozmnaża się przez cały rok, a szczyt aktywności rozrodczej przypada na początek pory deszczowej. Ciąża trwa 150-165 dni. W ciągu roku samica w 1-2 miotach rodzi 3-4 młode, które wkrótce po narodzinach zaczynają wstawać i chodzić oraz poza mlekiem matki jedzą już pokarm roślinny. Po dwóch miesiącach życia stają się zupełnie samodzielne.

Kapibary są zagrożone z powodu wielu czynników, w tym przez utratę siedlisk i przez polowania. Wiele siedlisk kapibar jest niszczonych przez rozwijającą się infrastrukturę, taką jak drogi, tamy wodne i zbiorniki retencyjne. Ponadto kapibary są często mylone z dzikimi świnkami i poluje się na nie dla mięsa i skór.

Kapibary pełnią ważną rolę w ekosystemie. Są kluczowym elementem łańcucha pokarmowego, ponieważ dostarczają pożywienia dla drapieżników, takich jak jaguary i kajmany, oraz stanowią pokarm dla ptaków drapieżnych i drapieżnych ryb. Ponadto kapibary są bardzo skutecznymi roznosicielami nasion roślin wodnych i lądowych, co pomaga w rozprzestrzenianiu różnych gatunków roślin.


Źródła

1. Serafiński W., Wielgus-Serafińska E. (1988), Ssaki, zwierzęta świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. https://www.ekologia.pl/srodowisko/przyroda/kapibara-opis-wystepowanie-i-zdjecia-zwierze-kapibara-ciekawostki,29473.html
3. https://zoo.wroclaw.pl/blog/2022/11/25/najpopularniejsze-zwierze-zoo-kapibara/
4. https://animalistka.pl/2022/01/17/kapibara-wielka-troche-hipcio-troche-swinka-morska/
5. https://zoo.gda.pl/zwierzeta/kapibara/

Zobacz również

Poprzedni artykułAkantofolis
Następny artykułCzerniec grubopędowy

Popularne artykuły

Fenek pustynny

Fenek pustynny Fenek pustynny (Fennecus zerda), znany również jako lis pustynny (Vulpes zerda)...

Trzewikodziób

Trzewikodziób Trzewikodziób (Balaeniceps rex) to jeden z najbardziej niezwykłych ptaków występujących naturalnie wyłącznie...

Hiena

Hiena Hieny to ssaki drapieżne (Carniova), które zaliczają się do rodziny Hienowatych. Ta...
Skip to content