Świnka morska jak kawał… bawołu!

Zobacz również

Różnorodność stworzenia, którą możemy obserwować w przyrodzie, zadziwia i zachwyca. A ta, której dziś nie możemy obserwować, ale której pozostałości odkopujemy, czasami absolutnie zaskakuje!

Świnka morska wagi ciężkiej

W Urugwaju odkryto ciekawą skamieniałość – czaszkę świnki morskiej tak dużą, że żywy gryzoń mógł ważyć jedną tonę!1 Szacunki rozmiaru różnią się od siebie, niemniej jednak każdy gryzoń zbliżony do masy bawołu wzbudza zainteresowanie.

Dlaczego dziś nie możemy oglądać świnek morskich wielkości bawołów? Podpowiedzią mogą być historie pięciu innych olbrzymich i/lub groźnych stworzeń.

Duże koty szablozębne

Dla własnego bezpieczeństwa ludzie eliminowali duże koty na dzikich terenach. W ten sposób nawet tygrysy stały się gatunkiem zagrożonym. Prawdopodobnie najbardziej przeraźliwe z wyglądu były koty szablozębne. Niektóre z nich mogły ważyć około 400 kilogramów.

© Źródło: Wikipedia, autor: Sergiodlarosa, licencja: CC BY-SA 3.0
© Źródło: Wikipedia, autor: Wallace63, licencja: CC BY-SA 3.0

Dzisiaj ludzie nadal usuwają zagrożenie ze strony dużych kotów, takich jak tygrysy i lwy. Dlatego można wywnioskować, że tym bardziej koty szablozębne nie cieszyły się ludzką sympatią. Zapewne to było powodem ich ostatecznego wyginięcia2.

Mamuty

Mamuty osiągały około 4 metry wysokości. Badając malowidła naskalne z czasów epoki lodowcowej, naukowcy znajdują dowody na to, że zwierzęta te były wówczas celem polowań – rysunki przedstawiają uzbrojonych wojowników otaczających mamuty.

Mamuty uważa się powszechnie za największego przedstawiciela gatunku słoni. Dziś ludzie polują na słonie w obronie własnej, jako że w Azji słonie zabijają setki ludzi każdego roku3. Być może podobny mechanizm był jednym z czynników, które doprowadziły do wyginięcia mamutów (o innym czynniku pisaliśmy tutaj).

Niedźwiedź jaskiniowy

Na Syberii i w Europie odnajduje się skamieniałości niedźwiedzi jaskiniowych. Żyły na tych terenach w epoce lodowcowej. Na podstawie ich kości stwierdzono, że miały one nieco więcej mięśni niż największe z dzisiejszych niedźwiedzi grizzly.

Niekiedy obok kości niedźwiedzia jaskiniowego znajdują się ludzkie kości i groty włóczni. Dziś, gdy niedźwiedzie atakują ludzi, przeważnie są bezzwłocznie zabijane. Skoro więc w starożytności niedźwiedzie jaskiniowe i ludzie nie żyli w zgodzie, to podobne ludzkie reakcje mogły doprowadzić do wytępienia tych drapieżników.

Wilk straszny

Canis dirus, czyli wilk straszny, był jednym z najcięższych zwierząt z rodziny psowatych, jakie kiedykolwiek żyły na Ziemi. Jednak wilki te nie przetrwały do obecnych czasów. Można podejrzewać, że wilki straszne spotkał ten sam los, co później wilki szare.

Zapisy historyczne opowiadają o zwierzętach hodowlanych zjadanych przez wilki, co doprowadziło do wybicia populacji wilka szarego w całych Stanach Zjednoczonych przez amerykańskich osadników4. Ludzie starożytni mogli tak samo potraktować wilki straszne.

Dinozaury

Największe stworzenia w historii Ziemi również mogły wyginąć między innymi z powodu polowań. Tutaj także podpowiedzią jest historia. Na przykład w książce Amazon Expedition przedstawiony został starożytny rysunek jaskiniowy z Ameryki Południowej ukazujący dinozaura otoczonego przez uzbrojonych mężczyzn5

Jest też wiele innych zapisów historycznych i dzieł sztuki, które opowiadają o śmierci smoków. Zawierają szczegółowe opisy ich zabijania i oddają cześć tym, którzy je uśmiercili. Legendy o smokach są najprawdopodobniej opowieściami o dinozaurach – a przynajmniej niektóre z nich. A zatem historie o ich zabijaniu ukazują historyczną zasadę: ilekroć ludzie przenoszą się na jakiś obszar geograficzny, wybijają duże zwierzęta – zarówno te, które stanowią zagrożenie, jak i te, które nadają się do jedzenia.

Świnka morska, której już nie ma

Biorąc pod uwagę pięć powyższych groźnych stworzeń, można przyjąć założenie, że ludzie mieli coś wspólnego również ze zniknięciem jednotonowych świnek morskich6. Mogły być one postrzegane jako zagrożenie. A mogło być też tak, że dla wygłodniałych tubylców stanowiły pożywienie, którym – zważywszy na gabaryty gryzonia – można było z powodzeniem najeść się do syta.


Przypisy

  1. Cox, P. G., A. Rinderknecht, and R. E. Blanco. 2015. Predicting bite force and cranial biomechanics in the largest fossil rodent using finite element analysis. Journal of Anatomy. 226 (3): 215-223.
  2. Catchpoole, D. 2015. Enraged elephants, terrifying tigers, and dangerous dinosaurs. Creation. 37 (1): 34-37. 
  3. Attacks by wild Asian elephants. Fact sheet. Posted on factsanddetails.com; data dostępu: 16.03.2022.
  4. Dobie, J. F. 1961. The Voice of the Coyote. Lincoln, NE: Bison Books, 44.
  5. Nelson, V. 2015. Amazon Expedition. Red Deer, AB: Untold Secrets of Planet Earth Press, 25.
  6. Abrupt climate changes at the close of the Ice Age also challenged large animals. See Oard, M. 2008. How did 90% of large Australian Ice Age animals go extinct? Journal of Creation. 22 (1): 17-19.

Opracowano na podstawie: B. Thomas, „One-ton guinea pig”, Acts&Facts, Institute for Creation Research, kwiecień 2015, s. 13.

Zobacz również

Popularne artykuły

Skip to content
facebook facebook facebook