Wilk szary

Zobacz również

© Źródło: Wikimedia Commons. Autor: Chris Muiden. Licencja: CC BY-SA 3.0.

Wilk szary, wilk (Canis lupus), to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae) zamieszkującego lasy, równiny, tereny bagienne oraz góry Eurazji i Ameryki Północnej.

Wilk szary jest przedstawicielem podrodziny psów właściwych (Caninae), plemienia Canini, rodzaju Canis. Jego najbliższymi współczesnymi krewnymi są kaberu, wilk czerwony, kojot i szakal złocisty. Osobną linię rodzaju Canis stanowią inne szakale.

Opis – wygląd

Wilk szary ma wydłużoną głowę, wąską klatkę piersiową, długie kończyny. Sierść ma płowy kolor z domieszką czarnych włosów, a strona brzuszna jest jaśniejsza. Ma długie i grube kły. Długość ciała wynosi od 100 do 130 cm, ogon ma długość 50 cm. Wysokość w kłębie wynosi do 85 cm. Wilk osiąga wagę od 18 do 75 kg.

Dieta wilka szarego

Głodny wilk może zjeść podczas jednego posiłku od 4 do 9 kg mięsa! To właśnie ich niepohamowane łaknienie przyczyniło się do powstania popularnych związków frazeologicznych typu „wilczy apetyt” czy „głodny jak wilk”.

Wilk żywi się średniej i dużej wielkości ssakami kopytnymi (jelenie, dziki, sarny), nie gardząc mniejszymi zwierzętami czy padliną. W sprzyjających warunkach chętnie zjada ryby. Przy braku pożywienia lub w okresie wychowywania młodych zdarza się, że atakuje zwierzęta hodowlane.

Rozmnażanie

Ruja występuje raz w roku, zwykle pod koniec zimy na przełomie lutego i marca. Rozmnaża się zwykle tylko para alfa. Ciąża trwa 60-65 dni. Wadery (wilczyce) rodzą (szczenią się) w norach, wykrotach lub na ziemi, w dobrze osłoniętych legowiskach. W jednym miocie zwykle rodzi się od 4 do 7 wilcząt, ale zdarzają się mioty liczące do 12 szczeniąt. Młode rodzą się ślepe i wymagają utrzymywania stałej temperatury otoczenia. Otwierają oczy po 12-15 dniach. W pierwszym okresie życia matka karmi je własnym mlekiem, nie opuszczając w tym czasie legowiska. Zaopatrzeniem rodziny w pokarm zajmuje się samiec. Później młode karmione są przez całe stado wstępnie przeżutym i nadtrawionym pokarmem. W ciągu kilku pierwszych miesięcy następuje najszybszy rozwój masy ciała. Młode zaczynają polować z rodzicami.

Tryb życia

Stada wilków liczą do 20 osobników, zwykle jednak są znacznie mniej liczne. Stanowią grupy rodzinne składające się z pary rodzicielskiej, młodych i ewentualnie części wilków z poprzedniego miotu. Wataha wilków to jedna z najlepiej zorganizowanych struktur rodzinnych wśród ssaków. Żyją w niej i ściśle ze sobą współpracują. Wilki otrzymują wsparcie i opiekę, a w zamian pomagają w polowaniu, wyżywieniu i wychowaniu oraz obronie kolejnego miotu młodych. Zwykle ponad 90% populacji wilków żyje w grupach rodzinnych, resztę stanowią młode osobniki migrujące w poszukiwaniu własnego terytorium.

Watahą dowodzi para alfa, a każdy wilk w stadzie ma ściśle określone miejsce, wyznaczające m.in. kolejność jedzenia zdobyczy. Zależności te podkreślane są przez rozbudowany system gestów dominacji (m.in. podniesiony ogon i uszy) i poddaństwa (np. skulony ogon, kładzenie się na grzbiecie). Poza hierarchią znajdują się młode, którymi opiekuje się cała wataha. Młode samce po osiągnięciu dojrzałości czasem są przepędzane przez parę alfa, by nie zagrażały ich dominacji. W społeczności wilków każdy z nich pełni określoną funkcję. W związku z tym można wyróżnić specjalistów od węszenia niebezpieczeństwa, szukania tropów, zabijania łupu, chronienia dzieci pary alfa czy przedniej straży na polowaniu.

Zwykle terytorium zajmowane przez watahę to 100 do 300 km², ale wielkość ta zależy od dostępności pokarmu i terenu. Może występować współużytkowanie części terenu przez dwie konkurujące watahy. Wilk jest w stanie w dobę pokonać dystans kilkudziesięciu kilometrów. W poszukiwaniu partnerki samiec potrafi w ciągu 2 tygodni przebyć ponad 600 km.

Wilk szary – długość życia

Długość życia w warunkach naturalnych wynosi od 12 do 16 lat, w niewoli do 20 lat.

Wilki w Biblii – symbol fałszu, zagrożenia i niesprawiedliwości

Wilk w Biblii to głównie nieprzyjazne zwierzę leśne oraz symbol zagrożenia. Kiedy się pojawia, zazwyczaj niesie ze sobą coś złego. Najczęściej to obraz oszustwa, zdrady i bezlitosnej chciwości. Ale dlaczego właśnie wilk? Bo jest sprytny, szybki oraz działa w ukryciu. Nie atakuje otwarcie, lecz czeka na odpowiedni moment. Przyjrzyjmy się, co mówi o nim Biblia.

Wilki jako symbol fałszywych nauczycieli

Wilk to przebiegły drapieżnik, nic więc dziwnego, że Jezus użył go jako metafory dla fałszywych proroków. W Ewangelii Mateusza 7,15 ostrzega nas: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami” (BT).

To mocne porównanie. Ludzie ci wyglądają niewinnie, jak łagodne owce, mówią piękne rzeczy, uśmiechają się, wzbudzają zaufanie. A wewnątrz? Są jak wilki. Chcą zwodzić, wykorzystywać i prowadzić innych na manowce. Dlaczego to takie groźne? Bo wilki w owczej skórze nie wyglądają jak zagrożenie. Można je łatwo pomylić z kimś dobrym! Jezus ostrzega: nie dajcie się zwieść. Patrzcie nie tylko na słowa, ale na czyny!

Wilki jako obraz złych pasterzy

Wilk to nie tylko symbol oszustów duchowych. W Biblii przedstawia też złych przywódców, którzy powinni dbać o ludzi, ale myślą tylko o sobie. W Ewangelii Jana 10,12-13 Jezus mówi o różnicy między dobrym pasterzem a najemnikiem: „Najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc wilka nadchodzącego, porzuca owce i ucieka, a wilk porywa je i rozprasza, ponieważ jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach” (BW).

Co tu się dzieje? Prawdziwy pasterz walczyłby z wilkiem, bronił owiec. A najemnik? Nie dba o nie, bo nie są jego. Widzi zagrożenie i ucieka. A owce? Padają ofiarą wilka. Jezus pokazuje, że wilk to nie tylko zagrożenie z zewnątrz. Czasem problemem są ci, którzy powinni chronić ludzi, ale tego nie robią. Liderzy, którzy nie troszczą się o innych, nie różnią się wiele od wilków, bo pozwalają, by owce zostały rozszarpane.

Wilki jako symbol chciwości i wyzysku

Wilki nie tylko atakują owce. W Biblii są też symbolem przemocy, niesprawiedliwości i chciwości. W Ezechiela 22,27 prorok mówi: „Jej wodzowie to wilki drapieżne, przelewają krew, niszczą życie ludzkie, aby osiągnąć zysk” (BT).

Kogo tu przedstawia wilk? Władców, którzy zamiast dbać o swój lud, traktują go jak zdobycz. Nie rządzą dla dobra innych, tylko dla własnego zysku. Są jak wilki w stadzie owiec, biorą, co chcą, nie licząc się z konsekwencjami. To obraz bezwzględnych rządów. Tacy przywódcy nie dbają o sprawiedliwość, nie pomagają słabym, nie walczą o dobro, ale patrzą tylko na własne korzyści.

A co z wilkiem w wizji pokoju?

Czy wilk w Biblii zawsze jest zły? Niekoniecznie. Jest wyjątek, który pokazuje, że nawet coś tak dzikiego może się zmienić. W Izajasza 11,6 czytamy: „I będzie wilk gościem jagnięcia, a lampart będzie leżał obok koźlęcia, cielę i lwiątko, i tuczne bydło będą razem, a mały chłopiec je poprowadzi” (BW).

Co tu się dzieje? Wizja przyszłości, w której świat zostaje całkowicie przemieniony. Wilk, który zwykle rozszarpuje jagnię, teraz leży obok niego w pokoju. To zapowiedź czasów mesjańskich, kiedy Bóg naprawi świat. Wtedy nawet naturalni wrogowie będą żyć w harmonii, zło przestanie istnieć, a drapieżniki przestaną być drapieżnikami.

Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:


Źródła

  1. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Wilk_szary
  2. https://www.medianauka.pl/wilk
  3. http://kola.lowiecki.pl/biologia/wilk.php
  4. https://natura.wm.pl/zwierzeta/24/Wilk-szary
  5. https://www.ican.pl/b/przywodztwo-w-grupie-wilkow/PBIghXRxU

© Źródło zdjęcia głównego: Canva.

Jeśli podzielasz naszą misję i chciałbyś wesprzeć nasze działania, możesz to zrobić:

Z góry dziękujemy za okazaną nam pomoc!

Zobacz również

Poprzedni artykuł
Następny artykuł

Popularne artykuły

Skip to content
facebook facebook facebook
x Chcę pomócChcę pomóc