Aloza, aloza flinta (Alosa alosa) to ryba z rodziny śledziowatych, występująca w północno-wschodnim Atlantyku. Jest gatunkiem anadromicznym – migruje z morza do wód słodkich, aby odbyć tarło.
Wygląd
Aloza to typowa ryba śledziowata. Nie posiada linii bocznej, a jej brzuch jest zaokrąglony. Pokrywa skrzelowa jest ząbkowana, a łuski duże.
Grzbiet ma niebieskawo-zielony kolor, a głowa ma odcień brązowy ze złotym połyskiem. Boki są srebrzyste, czasem z brązowawym odcieniem. Alozę flintę wyróżnia ciemna plama za pokrywą skrzelową, często z dodatkowym rzędem mniejszych plam.
Dorosłe ryby mają długość od 30 do 60 cm.
Występowanie
Aloza żyje we wschodnim Atlantyku, w wodach przybrzeżnych Europy i północno-zachodniej Afryki. Można ją też spotkać w zachodnich rejonach Bałtyku i Morza Śródziemnego. Poza Francją jest rzadko spotykana.
Cykl życia
Aloza i aloza parposz (A. fallax) mają podobny cykl życia. Oba gatunki występują razem i mogą się krzyżować. Aloza jest anadromiczna (to znaczy, że żyje w jednym środowisku, a w celu odbycia tarła przenosi się do innego), jak wiele ryb z rodzaju Alosa, lecz czasem tworzy populacje osiadłe. Zasadniczo żyje w morzu, gdzie żeruje, a na tarła wraca na tarliska w rzekach między kwietniem a czerwcem, gdy osiągnie dojrzałość płciową (zwykle w wieku 3–7 lat). Aloza rozmnaża się tylko raz w życiu. Młode pojawiają się w estuariach i wodach słonawych między lipcem a sierpniem; wyższe zasolenie może sprawiać im trudności w rozwoju.
Populacja alozy flinty zmalała przez nadmierne połowy, zanieczyszczenie i degradację środowiska.
Faza estuarialna, czyli okres, w którym ryby przebywają w ujściach rzek podczas migracji z tarlisk do morza, trwa nawet do sześciu miesięcy.
Ochrona
W Irlandii wyznaczono cztery specjalne obszary ochrony, gdzie aloza flinta odbywa tarło. Aloza została objęta ochroną w Załączniku III Konwencji Berneńskiej (1979). Znajduje się również w Załącznikach II i V Dyrektywy Siedliskowej UE (1992), które zapewniają alozie flincie ochronę poprzez wyznaczanie specjalnych obszarów i inne działania zarządzające środowiskiem. W wielu francuskich rzekach obowiązuje moratorium na połowy tego gatunku (od 2008 roku).
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Chromis cyanea
- Almik haitański
- Dlaczego tydzień liczy siedem dni?
- Sen króla Nabuchodonozora, czyli jak historia potwierdza Pismo Święte
- Czy UFO naprawdę istnieje? – część 2: Siły stojące za zjawiskiem
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Allis_shad [dostęp: 28.10.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Maria Candamil. Licencja: CC BY-SA 4.0.
