Cyrkon, hel i pole magnetyczne – co mają wspólnego z wiekiem naszej planety

Większość ludzi zakłada, że naukowe datowanie jednoznacznie dowiodło, że Ziemia liczy sobie miliony i miliardy lat. Jednak nawet przy założeniach uniformitaryzmu większość metod datowania nie wspiera ewolucyjnej historii, wskazując na o wiele młodszy wiek Ziemi.

Pisaliśmy już o niektórych z tych metod, min. o erozji kontynentalnej, akumulacji soli w oceanach, radiowęglu w „starych” okazach i innych – można zapoznać się z tymi informacjami tutaj, tutaj, tutaj, tutaj i tutaj. Natomiast w tym artykule omówimy dwa inne dowody wskazujące na niedawne stworzenie Ziemi.

Zanik pola magnetycznego Ziemi

Świeccy naukowcy twierdzą, że Ziemia posiada pole magnetyczne od miliardów lat. Nie potrafią jednak wyjaśnić, jak to jest możliwe. Pewien geofizyk zauważył:

„Nie rozumiemy, jak ziemskie pole magnetyczne trwało miliardy lat. Wiemy, że Ziemia miała pole magnetyczne przez większość swojej historii. Nie wiemy, jak Ziemia to zrobiła… Teraz [w 2014 r.] mamy mniej zrozumienia, niż sądziliśmy, że mieliśmy dziesięć lat temu”¹.

Pola magnetyczne wytwarzane są przez prądy elektryczne, które wraz z upływem czasu stają się coraz słabsze. Aby taki prąd mógł być utrzymany, we wnętrzu Ziemi musiałby znajdować się pewnego rodzaju generator elektryczny (dynamo). Ale jak taki generator mógł powstać w sposób naturalny? Po stuleciu badań świeccy naukowcy nadal nie mają działającej teorii dynama².

Problem stale się pogłębia. Wiemy, na podstawie historycznych pomiarów, że pole magnetyczne Ziemi traci 50% swojej energii co około 1400 lat. Nawet jeśli zignorujemy przeszłe odwrócenia pola, które wysysałyby energię jeszcze szybciej, pole magnetyczne Ziemi może mieć najwyżej około 20 000 lat. Gdyby było starsze, prąd elektryczny potrzebny do zasilania go byłby wystarczająco duży, aby stopić skorupę i płaszcz Ziemi³. Oczywiście tak ogromnego pola magnetycznego nie dałoby się pogodzić z życiem.

Dla naukowców, którzy uznają biblijne sprawozdanie o stworzeniu, słabnące pole magnetyczne Ziemi nie jest problemem, gdyż zanikający prąd elektryczny w jądrze Ziemi byłby w stanie utrzymać pole magnetyczne przez około 6000 lat, które upłynęły od stworzenia.

Hel w „starych” kryształach cyrkonu

W wyniku radioaktywnego rozpadu zanieczyszczeń uranu w kryształach cyrkonu wytwarza się ołów i hel. Naukowcy kreacjoniści zbadali cyrkon z granitu w otworze wiertniczym wywierconym w Fenton Hill w Nowym Meksyku. Na podstawie ilości ołowiu w cyrkonach można by wywnioskować – zakładając stałe tempo rozpadu – że kryształy mają 1,5 miliarda lat⁴. Jednak hel ulatnia się z kryształów cyrkonu podobnie jak z balonu i choć ten proces ulatniania się jest znacznie wolniejszy niż z balonu, to nadal następuje stosunkowo szybko.

Tempo ulatniania się gazu przez określoną substancję zależy od czegoś, co nazywa się dyfuzyjnością, która zmienia się wraz z temperaturą. Zmierzono więc, ile helu pozostało w cyrkonach z Fenton Hill oraz oszacowano dyfuzyjność, która byłaby potrzebna, aby te ilości helu mogły zostać zatrzymane w kryształach cyrkonu przez 1,5 miliarda lat, jak również przez tysiące lat⁴. Zmierzono także dyfuzyjność cyrkonu.

Okazało się, że aby zaobserwowane ilości helu mogły zostać zatrzymane w cyrkonach przez 1,5 miliarda lat, to albo bieżąca dyfuzyjność musiałaby być 100 000 razy mniejsza od zmierzonej, albo kryształy cyrkonu przez długie wieki musiałyby być utrzymywane w absurdalnie niskich temperaturach⁵.

A zatem w zależności od tego, czy jako „zegara” użyje się ołowiu, czy helu, można argumentować, że cyrkon ma miliardy lat albo tysiące. Jednak rozbieżność między tymi dwoma zegarami sama w sobie jest argumentem za przyspieszonym rozpadem jądrowym, co unieważnia miliony lat datowania radioizotopowego⁶. Ponadto nie oczekuje się, że przyspieszony rozpad jądrowy wpłynie na tempo dyfuzji, co również stanowi argument za tym, że kryształy cyrkonu mają zaledwie tysiące lat.

Świeccy naukowcy wyczuwając siłę tej argumentacji, ostro ją zaatakowali, nie byli w tym jednak przekonujący^7,8.

Wniosek

Coraz więcej dowodów wskazuje na to, że Ziemia nie posiada ewolucyjnej historii. Powyższe mocne argumenty przemawiają za niedawnym stworzeniem.

Przypisy

1. Folger, T. Journeys to the Center of the Earth: Our planet’s core powers a magnetic field that shields us from a hostile cosmos. But how does it really work? Discover. July/August 2014.
2. Humphreys, D. R. 2013. Planetary Magnetic Dynamo Theories: A Century of Failure. In Proceedings of the Seventh International Conference on Creationism. Pittsburgh, PA: Creation Science Fellowship.
3. Humphreys, D. R. 2008. The Creation of Cosmic Magnetic Fields. In Proceedings of the Sixth International Conference on Creationism. A. A. Snelling, ed. Pittsburgh, PA: Creation Science Fellowship and Dallas, TX: Institute for Creation Research.
4. Humphreys, D. R. 2000. Accelerated Nuclear Decay: A Viable Hypothesis? In Radioisotopes and the Age of the Earth: A Young-Earth Creationist Research Initiative. L. Vardiman, A. A. Snelling, and E. F. Chaffin, eds. El Cajon, CA: Institute for Creation Research, and Chino Valley, AZ: Creation Research Society. 333-379.
5. Humphreys, D. R. Young Helium Diffusion Age of Zircons Supports Accelerated Nuclear Decay. Radioisotopes and the Age of the Earth: Results of a Young-Earth Creationist Research Initiative, 25-100.
6. Vardiman, L., A. A. Snelling, and E. F. Chaffin, eds. Radioisotopes and the Age of the Earth: Results of a Young-Earth Creationist Initiative.
7. Humphreys, D. R. 2010. Critics of Helium Evidence for a Young World Now Seem Silent. Journal of Creation. 24 (3): 34-39.
8. Vardiman, L. 2011. Both Argon and Helium Diffusion Rates Indicate a Young Earth. Acts & Facts. 40 (8): 12-13.

Opracowano na podstawie: J. Hebert, „Five global evidences for a young Earth”, Acts&Facts, Institute for Creation Research, lipiec 2019, s. 10-13.