Historia Ziemi skrywa wiele tajemnic, a wiara świeckich naukowców w miliony lat ewolucji uniemożliwia im znalezienie przekonujących rozwiązań tych zagadek. Natomiast na kartach Biblii można znaleźć wyjaśnienia różnych problemów i tak na przykład 6000-letnia biblijna skala czasowa i opis globalnego potopu jest kluczem do wyjaśnienia epoki lodowcowej1.
Świeckie teorie epoki lodowcowej
Świecka nauka nie jest w stanie ustalić dokładnych przyczyn epok lodowcowych. Naukowcy stale proponują nowe wyjaśnienia2, co pokazuje, że żadne z wcześniejszych nie jest zbyt przekonujące.
Najbardziej popularnym spośród tych wszystkich wyjaśnień jest astronomiczna teoria epoki lodowcowej (teoria Milankovicia), według której powolne zmiany w ruchach orbitalnych i obrotowych Ziemi powodują różnice w sposobie, w jaki światło słoneczne pada na powierzchnię Ziemi. Różnice te rzekomo kierują czasami epok lodowcowych. Jednak zmiany w świetle słonecznym są tak małe, że trudno zrozumieć, jak one same mogą spowodować epokę lodowcową. Słynny astronom ewolucyjny Fred Hoyle stwierdził:
„Gdybym miał stwierdzić, że warunki lodowcowe można wywołać w pokoju obficie zaopatrzonym zimą w naładowane grzejniki akumulacyjne po prostu przez wniesienie do pokoju kostki lodu, propozycja ta nie byłaby bardziej nieprawdopodobna niż teoria Milankovicia”3.
Teoria Milankovicia została powszechnie zaakceptowana dzięki pracy z 1976 roku zatytułowanej „Pacemaker of the Ice Ages” („Stymulator epok lodowcowych”)4. W artykule tym stwierdzono – biorąc pod uwagę założenia uniformitarne – że dane z dwóch rdzeni osadów głębionowych świadczą o zmianach klimatycznych zgodnych z oczekiwaniami teorii astronomicznej. Jednak to rzekome potwierdzenie teorii mogło funkcjonować jedynie dzięki przypisaniu wieku, którego zasadności nie uznają już obecnie sami świeccy naukowcy5. Poza tym również inne zmiany w danych poważnie osłabiły wiarygodność tej teorii6.
Model biblijny
Naukowiec i meteorolog kreacjonista Michael Oard przedstawił mocne argumenty, że epokę lodowcową spowodował potop z Księgi Rodzaju7,8. Większość kreacjonistów uważa, że podczas potopu pierwotne dno oceanu uległo szybkiej subdukcji do płaszcza Ziemi i zostało zastąpione przez nowe dno morskie, które uformowało się na śródoceanicznych grzbietach. Oceany na świecie zostały znacząco ogrzane przez ciepło pochodzące z nowo powstałego dna morskiego, co spowodowało znacznie zwiększone parowanie z powierzchni morza9. To z kolei drastycznie zwiększyło wilgotność w atmosferze, doprowadzając do większych opadów, w tym do większej liczby opadów śniegu na wysokich szerokościach geograficznych i na szczytach gór.
Po potopie przez wieki występowały erupcje wulkanów ze strefy subdukcji, jednak z czasem zmniejszała się zarówno ich liczba, jak i intensywność. Do atmosfery wyrzucane były z nich drobne cząstki i kropelki, które odbijały znaczne ilości światła słonecznego, powodując chłodniejsze lata. Zapobiegało to topnieniu śniegu i lodu, a w miarę ich gromadzenia się rok po roku powstawały grube pokrywy lodowe. Tak wygląda model opracowany przez Oarda.
Ponadto, dr Larry Vardiman, naukowec zajmujący się atmosferą, wykorzystał standardowe meteorologiczne modele komputerowe do symulacji wpływu ciepłych oceanów na wielkość opadów. Wyniki, które otrzymał, wykazały, że bardzo ciepłe wody drastycznie zwiększyłyby opady śniegu w Parkach Narodowych Yellowstone i Yosemite, o których wiadomo, że w epoce lodowcowej były pokryte grubą warstwą lodu10,11.
Również niedawne wybuchy wulkanów wykazały, że potężne, bogate w siarkę erupcje mogą powodować zauważalne globalne ochłodzenie, szczególnie w miesiącach letnich i jesiennych12.
Ile było epok lodowcowych?
Świeccy naukowcy twierdzą, że w ciągu ostatnich 2,6 miliona lat miało miejsce około 50 plejstoceńskich epok lodowcowych13. Istnieją jednak mocne dowody geologiczne tylko na ostatnią, którą naukowcy kreacjoniści uważają za jedyną epokę lodowcową. I nawet świeccy naukowcy przyznali, że pojedyncza epoka lodowcowa może wyjaśnić geologiczny materiał dowodowy znaleziony w zachodniej Kanadzie14.
Mamuty włochate na Syberii
Biblijny model Michaela Oarda rozwiązuje również inną ważną zagadkę historii Ziemi: w jaki sposób miliony mamutów włochatych były w stanie żyć na Syberii w epoce lodowcowej? Istnieją mocne dowody na to, że w tym czasie żyła tam duża liczba tych zwierząt.
Dziś zimy na Syberii są bardzo mroźne. Temperatura potrafi spadać nawet poniżej -50°C lub -60°C. A przy tym świeccy naukowcy uważają, że Ziemia jest obecnie w ciepłym okresie międzylodowcowym, więc temperatury syberyjskiej epoki lodowcowej byłyby przypuszczalnie jeszcze niższe. Jak mamuty włochate mogły wytrzymać takie temperatury? A jeśli nawet były w stanie tolerować tak silny mróz, to jak tak ogromne zwierzęta mogły znaleźć wystarczającą ilość pożywienia i wody w tak surowym klimacie? Szereg czynników, takich jak długi czas ciąży, utrudnia, jeśli nie uniemożliwia, mamutom migrację do cieplejszych obszarów podczas syberyjskich zim.
Model Oarda dostarcza prostej odpowiedzi na te pytania: oceany przez setki lat po potopie pozostały ciepłe, a z tego powodu klimat Syberii w epoce lodowcowej był bardziej umiarkowany niż obecnie, nie było też morskiego lodu Arktyki. Ciepłe, wilgotne oceaniczne powietrze łagodziło klimat Syberii i choć syberyjskie zimy były chłodne, dla mamutów włochatych były to warunki wystarczające do przeżycia1.
Świeccy naukowcy nie mają odpowiedzi na dylematy związane z mamutami, gdyż zgodnie z ich ewolucyjną historią, arktyczny lód morski był obecny co najmniej przez ostatnie 100 000 lat15, czyli na długo przed czasem, kiedy, według nich, mamuty wyginęły około 10 000 lat temu. Zgodnie ze świeckim modelem morski lód arktyczny istniał, gdy mamuty żyły na Syberii, a biorąc pod uwagę brak ciepłych oceanów, Syberia byłaby zimna tak jak obecnie, o ile nie bardziej. A zatem świecka nauka nie dostarcza rozwiązania zagadki.
Z kolei model Oarda wyjaśnia również, dlaczego mamuty wyginęły. Po zakończeniu epoki lodowcowej do Oceanu Arktycznego napłynęły ogromne ilości świeżej wody z roztopów. Ta słodka woda, będąc mniej gęstą niż woda słona, pozostała na powierzchni morza i zamarzła, tworząc warstwę morskiego lodu. Skończyły się warunki łagodzące klimat, temperatury szybko spadły, a mamuty tego nie przetrwały. Opierając się na podstawowym rozumowaniu meteorologicznym, Oard tłumaczy, że połączenie chłodniejszych temperatur na wysokich szerokościach geograficznych z bardziej suchym klimatem pod koniec epoki lodowcowej doprowadziło do ogromnych burz piaskowych, które pogrzebały niektóre mamuty. Po pochówku wokół ich zwłok zamarzł kurz i dlatego wiele martwych ciał mamutów syberyjskich znajduje się na zamarzniętych wzgórzach naniesionego przez wiatr mułu zwanego lessem1.
Rozwiązanie problemu
I tak raz za razem teorie świeckich naukowców nie dostarczają odpowiednich wyjaśnień. Natomiast biblijna historia okazuje się kluczem do zrozumienia historii Ziemi.
Przypisy
- Oard, M. J. 2006. Frozen in Time. Green Forest, AR: Master Books.
- University of Royal Holloway London. New theory on cause of ice age 2.6 million years ago. ScienceDaily. Posted on sciencedaily.com June 27, 2014, data dostępu: 7 września 2018.
- Hoyle, F. 1981. Ice: the Ultimate Human Catastrophe. New York: Continuum, 77.
- Hays, J. D., J. Imbrie, and N. J. Shackleton. 1976. Variations in the Earth’s Orbit: Pacemaker of the Ice Ages. Science. 194 (4270): 1121-1132.
- Hebert, J. ‘Big Science’ Celebrates Invalid Milankovitch Paper. Creation Science Update. Posted on ICR.org December 26, 2016, accessed September 7, 2018.
- Hebert, J. More Problems with Iconic Milankovitch Paper. Creation Science Update. Posted on ICR.org July 13, 2018, accessed September 7, 2018.
- Oard, M. J. 1990. An Ice Age Caused by the Genesis Flood. Santee, CA: Institute for Creation Research.
- Oard, M. J. 2005. The Frozen Record. Santee, CA: Institute for Creation Research.
- Clarey, T. 2016. Embracing Catastrophic Plate Tectonics. Acts & Facts. 45 (5): 8-11.
- Vardiman, L. 2010. An Ice Age in Yosemite National Park. Acts & Facts. 39 (3): 12-13.
- Vardiman, L. 2010. An Ice Age in Yellowstone National Park. Acts & Facts. 39 (12): 12-14.
- Bradley, R. S. 1988. The Explosive Volcanic Eruption Signal in Northern Hemisphere Continental Temperature Records. Climatic Change. 12 (3): 221-243.
- Lisiecki, L. E. and M. E. Raymo. 2005. A Pliocene-Pleistocene stack of 57 globally distributed benthic δ18O records. Paleoceanography. 20, PA1003.
- Oard, M. J. 2015. Only one glaciation observed in western Alberta, Canada—the ice-age reinforcement syndrome. Journal of Creation. 29 (2): 12-13.
- Johnston, I. Arctic could become ice-free for first time in more than 100,000 years, claims leading scientist. The Independent. Posted on independent.co.uk June 4, 2016, accessed September 10, 2018.
Opracowano na podstawie: J. Hebert, „The Bible best explains the Ice Age” , Acts&Facts, Institute for Creation Research, listopad 2018, s. 10-13.