Zatoka Milforda (ang. Milford Sound, maor. Piopiotahi) znajduje się na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii. Ze względu na swoją geologiczną budowę – mającą 20 kilometrów długości oraz strome, wysokie brzegi – przypomina klasyczny fiord (fiord to wąska, głęboka i długa zatoka morska, która wnika daleko w ląd).
Zatoka Milforda jest częścią regionu Fiordland, położonego w południowej części wyspy, na północny zachód od miasta Dunedin. Fiordland to park narodowy Nowej Zelandii, który został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest to jedna z głównych atrakcji turystycznych kraju, wyróżniająca się unikalnym składem fauny i flory. Słone i słodkie wody, które się tam spotykają, tworzą środowisko będące częściowo jeziorem, a częściowo oceanem.
Szlak turystyczny
W rejonie zatoki znanym jako Sandfly Point rozpoczyna się najbardziej znany szlak turystyczny Nowej Zelandii – Milford Track. Charakterystycznym punktem, który stał się ikoną zatoki, jest góra Mitre Peak (1695 m n.p.m.). To jedno z najczęściej fotografowanych miejsc w Nowej Zelandii. Nazwa góry pochodzi od mitry (nakrycia głowy biskupów), której kształt przypomina, a została nadana przez załogę statku badawczego HMS Acheron.
Opady deszczu i wody
Zatoka Milforda jest jednym z najbardziej deszczowych miejsc na świecie, zaledwie co trzeci dzień jest bezdeszczowy. Roczne opady wynoszą aż 615 centymetrów, a pochodząca z nich woda spada kaskadami do leżącego ponad 300 metrów niżej zbiornika. Woda w zatoce tworzy trzy warstwy:
- powierzchniową – pochodzi ze spływających strumieni i wodospadów, ma niskie zasolenie. Utrzymuje się na powierzchni w formie trzymetrowej warstwy, ponieważ jej gęstość jest mniejsza niż wody słonej,
- przejściową – jest średnio zasolona; ruch prądów powoduje tworzenie się wirów, które zasysają wodę z morza w głąb fiordu. Poniżej tej warstwy woda jest również słona, ale prawie nieruchoma,
- nieruchomą – to woda morska, która jest również słona i nieruchoma.
Ciekawostki
Niski poziom zasolenia ma istotny wpływ na lokalne ekosystemy. Brak charakterystycznych dla Nowej Zelandii morskich zwierząt, takich jak skorupiaki, mięczaki czy wodorosty, wynika z niewystarczającego zasolenia w Zatoce Milforda. W warstwie słodkiej żyją natomiast organizmy takie jak małże. Woda deszczowa spływa po mchach i bogatej w humus glebie, co nadaje wodzie w zatoce herbaciany kolor. Koralowce w tym miejscu rosną płycej niż zwykle.
Zatoka Milforda oraz otaczające ją lasy i góry są częścią Parku Narodowego Fiordland. Miejsce to jest siedliskiem rzadkiego, nielotnego ptaka o nazwie takahe. Charakteryzuje się on jaskrawo fioletowym i niebieskim upierzeniem, masywnym dziobem i osiąga rozmiary kury. Żywi się liśćmi i nasionami specyficznego gatunku trawy. Uważano go za wymarłego aż do 1947 roku. Dziś ptaki te znajdują się pod ochroną. Innym rzadkim gatunkiem jest kakapo – papuga żyjąca w norach ziemnych, przypominająca sowę, również objęta ochroną.
Źródła
1. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Zatoka_Milforda
2. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Mitre_Peak
© Źródło zdjęcia głównego: Canva.
