Żaba błotna (Lithobates palustris) jest małym płazem, który zasiedla tereny Ameryki Północnej. Na grzbiecie zwierzęcia znajdują się charakterystyczne prostokątne plamy, które wyglądem przypominają wykonane odręcznie rysunki. Czasem zlewają się one w jeden biegnący przez całą długość ciała pasek. Na grzbiecie żaby błotnej widoczne są też wyraźnie zaznaczające się fałdy skórne.
Wewnętrzna strona tylnych nóg żaby pokryta jest żółtym lub pomarańczowym wzorem. Na palcach przednich łap płaza nie ma błony pławnej. Dzięki temu zwierzę jest doskonale przystosowane do przemieszczania się po lądzie.
Dymorfizm płciowy
Żaby błotne są rozdzielnopłciowe. Wyraźnie zaznacza się u nich dymorfizm płciowy. Samice z reguły osiągają większe rozmiary ciała niż samce. Osobniki płci żeńskiej wyróżnia także ciemniejsze ubarwienie. Okres godowy żab przypada na miesiące letnie. W tym czasie u samców obserwuje się powiększone wewnętrzne worki głosowe znajdujące się między błoną bębenkową a przednią kończyną.
Zasięg występowania
Zasięg naturalnego występowania żaby błotnej jest bardzo rozległy. Obejmuje on znaczną część obszaru Ameryki Północnej, od południowo-wschodniej Minnesoty i wschodniej Iowy przez Missouri, aż po wschodni Teksas. Na wschodzie żaba zasiedla tereny północnej Luizjany, większości stanu Missisipi, północnej Alabamy, Georgii oraz Karoliny Południowej. Na północy występuje w Kanadzie, w południowych rejonach Ontario, Quebecu, Nowego Brunszwiku i Nowej Szkocji. Obecność płaza odnotowano również w Nowej Fundlandii i Labradorze w Kanadzie.
Siedlisko
Żaba błotna żyje w różnych warunkach środowiskowych. W północnych rejonach zazwyczaj zasiedla zimne i czyste wody. Można ją także często spotkać w okolicach skalistych wąwozów i bagien, a także w zalesionych okolicach jezior i rzek. Natomiast na południu żaby te najczęściej żyją w cieplejszych wodach i bagnach zalewowych. Czasem widuje się je na brzegach jezior, strumieni, a także w zalanych rowach.
Żaby błotne są aktywne od kwietnia do października. W okresie zimowym zapadają w stan hibernacji. W tym czasie przebywają głównie pod mułem i szczątkami roślinnymi w wodzie. W miesiącach zimowych można zaobserwować większe skupiska płazów także w głębokich jaskiniach skalnych.
Siedliska rozrodcze
Żaby błotne odbywają okres godowy w czystej i chłodnej wodzie. Rozmnażają się zarówno w stałych, jak i tymczasowych zbiornikach wodnych. Skrzek i kijanki płazów nierzadko można zaobserwować w zarośniętych, sztucznych stawach, zlokalizowanych w pobliżu dróg i autostrad.
Rozmnażanie
Żaby błotne wychodzą ze stanu hibernacji w połowie kwietnia. Ich okres godowy rozpoczyna się na początku maja. W tym czasie osobniki płci męskiej wydają niskie, zazwyczaj niesłyszalne dla człowieka dźwięki. Mogą to robić zarówno na lądzie, jak i pod wodą. U żab błotnych dochodzi do zapłodnienia zewnętrznego. Osobniki obu płci często pozostają w pozycji rozrodczej przez kilka dni po złożeniu jaj.
Skrzek
Samice żab błotnych zazwyczaj składają jaja w gęsto zarośniętych, trudno dostępnych dla człowieka miejscach. Składające się z kilku tysięcy jaj kuliste złoża nazywane są skrzekiem. Takie złoża zwykle są ciemnobrązowe na górze oraz kremowe na dole. Jaja do momentu wyklucia się kijanek pozostają przytwierdzone do roślinności na głębokości kilkudziesięciu centymetrów pod wodą. Młode osobniki wychodzą z jaj po upływie od dwóch do trzech tygodni od złożenia skrzeku.
Kijanki
Faza kijanki trwa około trzech miesięcy. Młode żaby początkowo mają żółty lub żółtobrązowy kolor. Później ich ubarwienie zmienia się najpierw na oliwkowozielone, a następnie na szarobrązowe na grzbiecie i kremowe na spodzie. Kijanki żaby błotnej mają spiczasty nos, a ich oczy znajdują się w małej odległości od siebie.
Metamorfozy
Metamorfoza to etap, w którym dochodzi do przeobrażenia się kijanek w młode żaby wyposażone już w kończyny, ale ciągle mające też ogon. Osobniki znajdujące się na tym etapie życia są już zdolne do opuszczenia wody. Długość ich ciała w omawianym okresie oscyluje na poziomie około 2,6 cm.
Dieta
W skład diety żaby błotnej wchodzą m.in. mrówki, pająki i chrząszcze. Zwierzę to żywi się również rozmaitymi robakami. W trakcie polowania żaba zazwyczaj przeczesuje zarośla w pobliżu wody w poszukiwaniu potencjalnych ofiar.
Mechanizm obronny
W celu obrony przed drapieżnikami żaba błotna wykształciła specjalny mechanizm obronny polegający na wydzielaniu toksycznej substancji, która skutecznie odstrasza większość ssaków, ptaków i węży. Działa też drażniąco na ludzi, powodując zaczerwienienie oczu, błon śluzowych oraz skóry. Wspomniane toksyny efektywnie uśmiercają też inne żaby. Z tego powodu właścicielom stawów zaleca się hodowlę tylko jednego gatunku żab.
Kijanki żaby błotnej mają nieprzyjemny smak. Dlatego rzadko padają ofiarą drapieżników polujących na młode płazy. Kijanki w obecności ryb zazwyczaj wykazują się mniejszą aktywnością.
Drapieżniki
Na żabę błotną poluje kilka gatunków zwierząt odpornych na wydzielane przez płazy trujące substancje. Wśród nich wymienia się m.in. żabę ryczącą, żabę zieloną, a także niektóre węże. W sytuacji zagrożenia żaba błotna ratuje się, wskakując do wody i osiadając na dnie zbiornika.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Pickerel_frog [dostęp: 26.09.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Brian Gratwicke. Licencja: CC BY 2.0.
