Wargacz tynka (Symphodus tinca) znany też jako wargacz linek, jest gatunkiem ryby okoniokształtnej zaliczanej do rodziny wargaczowatych (Labridae). Zasięg jego naturalnego występowania rozciąga się na wschodnie wody Oceanu Atlantyckiego. Spotyka się go powszechnie w pasie przybrzeżnym biegnącym od Hiszpanii po Maroko. Jego obecność stwierdza się też w wodach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego.
Przedstawiciele tego gatunku najchętniej przebywają w pobliżu skał otoczonych trawą morską. Zamieszkują też słonawe wody charakterystyczne dla lagun. Wargacze tynki zazwyczaj pływają blisko powierzchni wody. Niekiedy jednak schodzą na głębokość do 50 m. Ryby te odławia się w celach hobbystycznych lub konsumpcyjnych. Często sprzedaje się je też w celach hodowlanych.
Opis
Długość ciała dorosłych wargaczy linków zazwyczaj wynosi od 25 do 33 cm. Niekiedy jednak spotyka się okazy mające nawet 44 cm długości. U tych ryb występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce odznaczają sie większymi rozmiarami ciala. Bocznie spłaszczony tułów ryby wyróżnia się owalnym kształtem. W niewielkim pysku widać mocne uzębienie składające się w dużej mierze z kłów. Pyszczek pokrywają drobne pory. Wargi natomiast złożone są z fałd w liczbie od 6 do 9.
Wargacz tynka ma stosunkowo dużą głowę. Także płetwy grzbietowe są relatywnie długie. W przypadku wielu osobników sięgają one aż do ogona zwierzęcia. Znajduje się na niej około 16 twardych i około 12 miękkich promieni. Tułów ryby upstrzony jest licznymi plamkami w ciemnym kolorze. Niektóre z nich układają się w charakterystyczne podłużne pasy. Ciało zwierzęcia pokrywają także łuski. Zwykle jest ich około czterdziestu.
Samce i samice poza okresem godowym ubarwione są w podobny sposób. Szaro-zielony lub brązowy kolor na grzbiecie w miarę zbliżania się do brzucha przechodzi w jaśniejsze odcienie. Na okres godowy samce przybierają intensywniejsze, niebiesko-zielone lub żółto-zielone, umaszczenie. Rozciągające się wzdłuż podłużnych linii plamki stają się natomiast czerwone. Wierzch głowy wyróżnia się ciemnoniebieską kolorystyką.
Wargacze linki cieszą się umiarkowanym zainteresowaniem wśród wędkarzy sportowych. Dzieje się tak głównie z uwagi na ich relatywnie niewielkie rozmiary ciała. Zwykle poluje się na nie w ramach rybołówstwa rzemieślniczego. Sprzedawane żywe osobniki z reguły trafiają do akwarium.
Wargacze zalicza się do mięsożerców. Ich dieta składa się między innymi z krabów, krewetek, małż oraz skorupiaków. Okres godowy przypada na miesiące wiosenne. Do zadań samca należy budowa gniazda z wodorostów, w których samice składają później ikrę.
Środowisko
Liczne populacje wargaczy linków odnotowuje się we wschodnich rejonach Oceanu Atlantyckiego. Reprezentanci tego gatunku zasiedlają również przybrzeżne wody Morza Śródziemnego i Morza Czarnego.
Wędkarstwo
Wargacze tynki z reguły odławia się przy użyciu specjalnej sieci trolingowej albo harpunów. Do tego samego celu można użyć też lekkiej wędki bądź żyłki ręcznej. Rybę można z powodzeniem łapać na różne przynęty. Zwykle są to kawałki ryb albo krewetki. Funkcję wabika może także pełnić zwykły chleb. Dla wielu okazów okazuje się on bowiem bardzo kuszący.
Kuchnia
Mięso wargaczy linków wyróżnia się delikatnym, soczystym smakiem. Zazwyczaj na jego bazie przyrządza się smażone filety oraz zupę rybną. Wargacze tynki są też powszechnie hodowane w prywatnych oraz publicznych akwariach.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Gadożer prążkowany
- Amarel
- Nietoperze, pszczoły, motyle – złożona inżynieria
- Czy Księżyc jest dziełem przypadku?
- Zagadka Whopper Sand
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/East_Atlantic_peacock_wrasse [dostęp: 24.12.2024]
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Etrusko25. Licencja: Domena Publiczna.
