Rusałka pawik (Aglais io) to gatunek motyla z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae) charakteryzujący się wyjątkowym wyglądem i szerokim rozpowszechnieniem na terenie Azji i Europy. W Polsce rusałka pawik jest uważana za jednego z najbardziej pospolitych motyli.
Rusałka pawik wyróżnia się intensywnymi barwami, takimi jak brąz, pomarańcz, czerń i biel. Na przednich skrzydłach motyla znajdują się wyraźne czarne plamy, które są otoczone polem w odcieniach pomarańczowych. Tylne skrzydła przeważnie są brązowe, ozdobione białymi plamkami, co daje efekt maskujący i ochronny w naturalnym środowisku.
Najbardziej charakterystyczną cechą tych motyli są duże wielokolorowe plamki, znane jako „pawie oczka”, które znajdują się na końcach zarówno przednich, jak i tylnych skrzydeł. Te plamki nadają motylowi unikalny wygląd i pozwalają łatwo odróżnić go od innych gatunków motyli.
Rusałka pawik ma umiarkowane rozmiary, osiągając przeciętną rozpiętość skrzydeł od 50 do 55 mm. Zarówno samce, jak i samice tego gatunku wykazują podobny wygląd, choć samce często mają bardziej intensywne barwy i większe „pawie oczka” na skrzydłach. Ich ciało jest pokryte delikatnym owłosieniem, a na głowie mają długie, cienkie czułki.
Motyle te zamieszkują różne siedliska, takie jak polany, skraje lasów, ogrody, sady, nieużytki i wiele innych miejsc. Są szeroko rozpowszechnione i bardzo pospolite. Dorosłe osobniki rusałki pawika można spotkać przez całe lato, gdy spijają nektar z różnych kwiatów. Zazwyczaj w ciągu jednego roku pojawiają się dwa pokolenia, z wyjątkiem obszarów o cięższym klimacie i wyżej w górach, gdzie występuje tylko jedno pokolenie. Motyl ten zimuje w różnego rodzaju kryjówkach, preferując wilgotne i ciemne miejsca, takie jak jaskinie, szczeliny w skałach czy nory ssaków.
Okres godowy rusałki pawika przypada na wiosnę, a następnie pojawia się ponownie latem. Samica po zapłodnieniu składa jaja na spodniej stronie liści pokrzyw. Jaja są delikatnie żeberkowane i tworzą duże pakiety. Po około 2-3 tygodniach od złożenia jaj wylęgają się gąsienice o długości 2-3 mm. Gąsienice natychmiast rozpoczynają żerowanie na pokrzywach. Po kilku dniach linieją i tworzą wspólnie duży biały oprzęd, który obejmuje całą roślinę pokarmową.
Dorosłe gąsienice są czarne i mają na grzbiecie rozgałęzione długie kolce, a ich ciało jest pokryte białymi kropkami. Po około 3-4 tygodniach od wylęgu gąsienice opuszczają roślinę pokarmową i szukają kryjówek, takich jak gałązki innych roślin, szczeliny w korze, drewnie lub murze. Gąsienica wykonuje nieduży oprzęd, do którego przyczepia się ostatnią parą odnóży odwłokowych i zwisa głową w dół.
Następuje przepoczwarzenie, które trwa kilka dni. Podczas tego procesu poczwarka wyłania się spod skóry gąsienicy, a następnie następuje jej przeobrażenie. W tym czasie zachodzą duże zmiany w budowie narządów wewnętrznych i zewnętrznej budowie ciała. Poczwarka jest nieruchoma przez około 2 tygodnie, otoczona własnym oskórkiem. Po przeobrażeniu poczwarka przekształca się w postać dorosłą – motyla ze skrzydłami. W ciągu kilku sekund motyl wydostaje się z dolnej części oskórka poczwarki i rozprostowuje skrzydła, pompując do ich żyłek hemolimfę.
Rusałka pawik jest ważnym elementem ekosystemu, pełniącym rolę zapylacza oraz będącym pokarmem dla ptaków i innych drapieżników. Ponadto stanowi także atrakcję dla entuzjastów przyrody, którzy cieszą się obserwacją tych pięknych i barwnych motyli w ich naturalnym środowisku. Ze względu na swoje szerokie rozpowszechnienie i dostępność rusałka pawik jest często obiektem badań naukowych dotyczących ekologii i dynamiki populacji motyli.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Waran z Komodo
- Kalinek błękitny
- Życie na Wenus NIE odnalezione
- Słońce – wyjątkowa gwiazda
- Pozabiblijne świadectwa potopu
Źródła
1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Rusałka_pawik
2. https://www.ekologia.pl/srodowisko/przyroda/rusalka-pawik-opis-wystepowanie-i-zdjecia-owad-rusalka-pawik-ciekawostki,23049.html
3. https://natura.wm.pl/zwierzeta/160/rusalka-pawik
4. https://www.arazoo.pl/motyle-w-polsce-paz-krolowej-rusalka-pawik-i-inne-ile-zyja-co-jedza/
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Kamil Korbik. Licencja: CC BY-SA 4.0.