Jednym z wzorców obserwowanych w zapisie kopalnym jest zastój. Badania wskazują na przewagę zastoju nad niewielką stopniową zmianą (mikroewolucją), co stanowi problematyczną kwestię dla teorii ewolucji. Jednym z przykładów takiego zastoju są pewne bakterie.
Zmiana oznacza ewolucję, a brak zmiany… też?
Powszechnie uważa się, że pół miliarda lat trwała ewolucja od ryby do człowieka. Tymczasem okazuje się, że przez dwa miliardy lat (według ewolucyjnej skali czasu) pewne bakterie siarkowe nie ewoluowały w ogóle.
Jak to możliwe, skoro naukowcy twierdzą, że zmieniające się środowiska wywołują w organizmach pewne skutki? Poza tym mutacje zachodzą nieustannie, więc po miliardach lat powinny nagromadzić się w wystarczających ilościach, aby zmienić widoczną część ciała organizmu.
O dziwo, autorzy pewnego artykułu naukowego w Proceedings of the National Academy of Sciences uznali, że spektakularny brak zmian w niektórych bakteriach również jest dowodem na ewolucję!1
Bakterie siarkowe, które nie ewoluowały
Według powyższego raportu z PNAS wiek odkrytych u wybrzeży Australii Zachodniej skamieniałych mat bakteryjnych oszacowany został na 1,8 miliarda lat. Co ciekawe, pasują one idealnie do skamielin znalezionych na tym samym obszarze, które datuje się na 2,3 miliarda lat. Wychodzi więc na to, że bakterie te nie ewoluowały przez 500 milionów lat. Co więcej, te same bakterie żyją dzisiaj u wybrzeży Ameryki Południowej w rejonach Chile!
Główny autor raportu, profesor William Schopf z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA), powiedział:
„Wydaje się zdumiewające, że życie nie ewoluowało przez ponad 2 miliardy lat”2.
Stwierdził również, że ewolucja jest faktem, a ten zdumiewająco długi zastój wyjaśnił słowami:
„Środowisko, w którym żyją te mikroorganizmy, pozostało zasadniczo niezmienione przez 3 miliardy lat”2.
Skąd taki sposób wnioskowania? Świecka nauka zakłada, że ewolucja zachodzi pod wpływem zmian w środowisku. Skoro więc te drobnoustroje nie ewoluowały, to znaczy, że ich otoczenie nigdy nie uległo zmianie.
Pewne niezgodności…
Problem w tym, że według ewolucyjnej narracji Ziemia doświadczyła dziesiątek straszliwych nieszczęść, w tym kilku globalnych wymierań3. Wygląda na to, że profesor Schopf zupełnie to nauczanie ewolucyjne zignorował.
Nie wziął również pod uwagę tego, że bakterie z wybrzeży Chile żyją w odległości prawie 13 000 kilometrów od Zachodniej Australii. Gdy więc bakterie te przemierzały ścieżki wzdłuż krawędzi kontynentów między tymi punktami, miały do pokonania kilka razy więcej kilometrów. Czy więc możliwe jest, aby przebywały cały czas w środowiskach, które “pozostały zasadniczo niezmienione”, podczas gdy wszędzie indziej życie morskie wymierało za sprawą epok lodowcowych, wybuchów wulkanów i asteroid?4
Niezmienione bakterie – alternatywa
A może wcale nie było szeregu wymierań oddzielonych od siebie milionami lat. To, co widzimy w zapisie kopalnym, bardzo dobrze pasuje do biblijnego sprawozdania o globalnym potopie, którego potężne fale zalewały kolejne partie Ziemi, gwałtownie zakopując stworzenia morskie, jak również lądowe, na całym świecie5. Jeśli tak, to skamieniałe bakterie siarkowe mają kilka tysięcy lat, a nie dwa miliardy. Wówczas nie dziwi fakt, że te, które żyją dzisiaj, są takie same.
Przypisy
- Schopf, J. W. et al. 2015. Sulfur-cycling fossil bacteria from the 1.8-Ga Duck Creek Formation provide promising evidence of evolution’s null hypothesis. Proceedings of the National Academy of Sciences. 112 (7): 2087-2092.
- Wolpert, S. Scientists discover organism that hasn’t evolved in more than 2 billion years. UCLA Newsroom. Posted on newsroom.ucla.edu February 2, 2015, dostęp: 22.11.2022.
- Raup, D., and J. Sepkoski, Jr. 1982. Mass extinctions in the marine fossil record. Science. 215 (4539): 1501–1503.
- Dzisiejsze żywe formy stanowią zaledwie pięć procent tego, co kiedyś wędrowało po morzach. Zgodnie z teorią ewolucji pozostałe 95 procent zostało zniszczonych w wyniku masowego wymierania. (Mass Extinction Fact Sheet. American Museum of Natural History. Posted on amnh.org, dostęp: 22.11.2022.)
- Morris, J. 2012. The Global Flood. Dallas, TX: Institute for Creation Research.
Opracowano na podstawie: B. Thomas, „Heads, evolution wins – tails, creation loses?”, opublikowane na icr.org 23 marca 2015.