Membranipora membranacea to gatunek szeroko rozpowszechnionego mszywioła morskiego, który występuje zarówno w Oceanie Atlantyckim, jak i Spokojnym, zazwyczaj w strefach umiarkowanych. Jest to organizm kolonijny, tworzący cienkie, matowe struktury o białawym lub szarym zabarwieniu. W Stanach Zjednoczonych potocznie bywa nazywany „trumną” (coffin box), „morską matą” (sea-mat) lub „mszywiołem koronkowym” (lacy crust bryozoan). Często występuje w dużych ilościach na glonach, zwłaszcza na brunatnicach.
Zasięg występowania
Gatunek ten występuje w północno-wschodnim Atlantyku, obejmując Morze Bałtyckie, Kanał La Manche, Morze Śródziemne i Morze Północne. Jest również spotykany u północnoamerykańskich wybrzeży Pacyfiku, od Alaski po Kalifornię.
Po raz pierwszy zauważono go na wybrzeżu Stanów Zjednoczonych w Zatoce Maine w 1987 roku.
Na kanadyjskim wybrzeżu pojawił się w Nowej Szkocji na początku lat 90., a w 2002 roku dotarł do Nowej Fundlandii i Labradoru. Obecnie występuje powszechnie w północno-zachodnim Atlantyku, od Long Island Sound aż po północną Nową Fundlandię, w tym u wybrzeży Quebecu, Nowego Brunszwiku oraz Wysp Księcia Edwarda.
Budowa i fizjologia
Kolonie Membranipora membranacea składają się z wielu małych organizmów zwanych zooidami, które posiadają chitynowy egzoszkielet wydzielany przez ich naskórek. Wzmocniony jest on węglanem wapnia. Nazywany jest zoecium i pełni funkcję ochronną, a także pozwala zooidom trwale przytwierdzać się do podłoża oraz do siebie nawzajem. Te małe organizmy morskie komunikują się między sobą za pomocą porów w ścianach, które umożliwiają wymianę płynów celomatycznych.
Żywa część zooidu jest otoczona przez naskórek oraz otrzewną. Żywa część tego organizmu zawiera lofofor, pierścień czułków pokrytych orzęskami, które służą do pobierania pokarmu. Lofofor może być wciągany do wnętrza zooidu, a jego ruchy kontroluje układ nerwowy zooidu.
Cykl życiowy
Membranipora membranacea rozpoczyna swoje życie jako larwa o trójkątnym kształcie, żywiąca się planktonem. Po kilku tygodniach osiada na podłożu i przekształca się w dorosłego osobnika.
Kolonie zaczynają tworzyć się i rosnąć w maju, a następnie przechodzą przez fazy wzrostu, reprodukcji i starzenia się, co zwykle ma miejsce już we wrześniu. W cieplejszych regionach mogą przetrwać dłużej. Obecność innych kolonii lub drapieżników może przyspieszyć zakończenie wzrostu i rozpoczęcie rozmnażania.
Rozmnażanie
Membranipora membranacea charakteryzuje dichogamia, czyli wytwarzanie przez jednego osobnika komórek męskich i żeńskich. Zapłodnienie odbywa się wewnątrz kolonii, a jaja uwalniane są przez otwór w lofoforze. Organizmy te mogą się również rozmnażać przez pączkowanie.
Środowisko życia
Membranipora membranacea preferuje płytkie wody morskie, zwykle występuje w strefie międzypływowej lub na płytkich wodach nerytycznych. Często przytwierdza się do glonów, muszli i sztucznych podłoży.
Odżywianie
Ten mszywioł filtruje małe cząstki pokarmowe, takie jak bakterie, okrzemki i wiciowce, za pomocą lofoforu. Może także absorbować rozpuszczone substancje organiczne poprzez naskórek.
Drapieżnictwo
Głównym zagrożeniem Membranipora membranacea są ślimaki nagoskrzelne. Aby się przed nimi bronić, kolonie wytwarzają chitynowe kolce, które utrudniają dostęp drapieżnikom do ich wnętrza. Produkcja tych kolców może jednak spowodować ograniczenie tempa wzrostu i rozmnażania kolonii.
Znaczenie ekologiczne
Membranipora membranacea jest w wielu miejscach gatunkiem inwazyjnym i może negatywnie wpływać na ekosystemy morskie, ograniczając zdolność glonów do rozmnażania, szczególnie poprzez blokowanie procesu uwalniania zarodników z tkanek brunatnic. Ponadto kolonie wpływają również na procesy fotosyntezy w wodorostach, ponieważ ich obecność może skutkować zmniejszonym stężeniem podstawowych i pomocniczych pigmentów w tkance blaszki wodorostów.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Membranipora_membranacea [dostęp: 06.09.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Matthieu Sontag. Licencja: CC BY 3.0.
