Bugula neritina to osiadły gatunek morskiego zwierzęcia z typu mszywioł. Jest szeroko rozprzestrzeniony, występuje w wodach umiarkowanych i tropikalnych na całym świecie. W wielu miejscach stał się inwazyjny. Często osiedla się na twardych powierzchniach, takich jak skały czy kadłuby statków, tworząc gęste dywany i przyczyniając się do biozanieczyszczenia. Bugula neritina cieszy się zainteresowaniem szczególnie w badaniach biomedycznych ze względu na bakterie symbiotyczne, które produkują bioaktywne związki mogące mieć zastosowanie w leczeniu różnych chorób.
Opis
Bugula neritina tworzy kolonie o kolorze brązowo-fioletowym. Żywi się cząstkami zawieszonymi w wodzie. Jej zooidy (pojedynczy osobnik, wchodzący w skład kolonii) są białe, mają spiczasty zewnętrzny róg i różnią się od innych gatunków rodzaju brakiem np. avicularium (zooid nieżerujący).
Kolonie mogą przetrwać ponad rok. Zooidy są hermafrodytyczne i uwalniają gamety w różnych czasach, co zapobiega samozapłodnieniu.
W cyklu życia zooid powstaje przez rozmnażanie płciowe i rozwija kolonię poprzez pączkowanie. Osiedlanie się zachodzi przez cały rok, poza środkiem zimy.
Filogeneza
Bugula neritina należy do czułkowców, które charakteryzują się obecnością lofoforu (aparatu czułkowego), struktury odżywczej typowej dla tego kladu. Należy do typu mszywiołów, klasy Gymnolaemata i rzędu Cheilostomatida, z zewnętrzną ścianą wapienną.
Rozmieszczenie
Bugula neritina jest jednym z pierwszych odkrytych mszywiołów i typowym przedstawicielem rodzaju bugula. Jest kolonialnym zwierzęciem morskim o szerokim zasięgu geograficznym.
Występuje niemal na całym świecie, z wyjątkiem biegunów i subarktycznych oraz subantarktycznych regionów. Często można je spotkać w przybrzeżnych wodach Północnego Pacyfiku i Atlantyku, w Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych, Hawajach, Morzu Śródziemnym i Brazylii. Preferuje płytkie, ciepłe wody (10-30 °C) i osiedla się w obszarach portowych oraz na kadłubach statków, co sprzyja jej rozprzestrzenieniu. Kolonie mogą osiągać wysokość około 10 cm. Preferują organiczne i sztywne podłoża.
Odkrywanie leków
Bugula neritina jest cenna w badaniach nad lekami, ponieważ jej bakteryjny symbiont, produkuje bryostatyny – grupę około dwudziestu bioaktywnych związków naturalnych. Bryostatyny są badane pod kątem potencjalnych zastosowań w immunoterapii nowotworowej, leczeniu choroby Alzheimera i zwalczaniu HIV/AIDS, ze względu na ich niską toksyczność i działanie przeciwnowotworowe.
Wykorzystanie bryostatyn w medycynie jest utrudnione z powodu ich niskiej dostępności w organizmach, co komplikuje proces ich pozyskiwania. Ponadto, symbiotyczny związek Bugula neritina z candidatus endobugula sertula nie jest jeszcze dobrze zbadany, co utrudnia hodowlę tych bakterii.
Gatunek ten jest uznawany za inwazyjny, ponieważ rozprzestrzenia się na kadłubach statków i wykazuje wysoką tolerancję na toksyczne środowiska, w tym zanieczyszczenie miedzią, co daje Bugula neritina przewagę konkurencyjną w zanieczyszczonych wodach.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Bugula_neritina [dostęp: 02.09.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Dean Janiak, Smithsonian Marine Station. Licencja: CC BY-SA 3.0.
