Flustra foliacea to gatunek mszywioła zamieszkujący północne rejony Oceanu Atlantyckiego. Jest to organizm kolonijny, często mylony z wodorostami. W początkowych fazach życia kolonie przybierają formę mat, a luźne, liściopodobne struktury zaczynają tworzyć się dopiero po pierwszym roku rozwoju.
Osiągają do 20 cm długości i wydzielają cytrynowy zapach. Ich budowę badał Robert Hooke, a ilustracje z przeprowadzonych obserwacji znalazły się w dziele Micrographia z 1665 roku.
Historia taksonomiczna
Pierwsze badania nad Flustra foliacea miały miejsce w 1665 roku, kiedy Robert Hooke opisał różnorodne organizmy i materiały przy pomocy mikroskopu. W 1758 roku Karol Linneusz sklasyfikował ten gatunek w 10. edycji swojego Systema Naturae jako Eschara foliacea. W swoich późniejszych pracach podzielił mszywioły na kilka rodzajów, co doprowadziło do zmiany nazwy na Flustra foliacea.
Jest on obecnie gatunkiem typowym dla rodzaju Flustra.
Opis
Flustra foliacea często mylona jest z glonami, w rzeczywistości jest to kolonia zwierząt. Jej liście mogą dorastać do 20 cm wysokości, rozszerzają się bliżej końców. Wydzielają intensywnie cytrynowy zapach. Każdy zooid jest prostokątny, ma od 4 do 5 krótkich kolców na końcu oraz 13-14 czułków wokół lofoforu.
Występowanie i ekologia
Flustra foliacea jest szeroko rozpowszechniona w wodach północnego Atlantyku, zarówno w rejonach europejskich, jak i amerykańskich. Jej występowanie ogranicza się do chłodniejszych wód przybrzeżnych i swoją południową granicę osiąga w północnej Hiszpanii.
Liście tego organizmu często stają się siedliskiem dla innych organizmów, takich jak mszywioły, stułbiopławy, wieloszczety osiadłe czy kraby porcelanowe.
Do naturalnych wrogów Flustra foliacea należą jeżowce: np. jeżowiec jadalny, jeżak brzegowy oraz ślimak nagoskrzelny. Kikutnica Achelia echinata (tzw. pajączek morski) także preferuje ten gatunek jako swoje pożywienie.
Cykl życiowy
Kolonie Flustra foliacea rosną wiosną i latem, wskutek czego powstają widoczne roczne pierścienie wzrostu. Rozmnażanie odbywa się jesienią i zimą w obrębie kolonii. Oddzielne zooidy pełnią funkcje rozrodcze. Tworzą one wtedy oocyty, które przechowują zarodki i są widoczne od października do lutego. Larwy uwalniają się na wiosnę, po czym osiadają na podłożu.
Przez pierwszy rok kolonie rosną tylko wzdłuż powierzchni (inkrustacja), a luźne liście powstają dopiero w kolejnych latach. Tworzą się one w miejscach, w których spotykają się dwie kolonie i razem zaczynają rosnąć ku górze. Kolonie takie mogą osiągnąć wiek nawet do 12 lat, a po sztormach często można je znaleźć wyrzucone na plaże.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Flustra_foliacea [dostęp: 06.09.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Hans Hillewaert. Licencja: CC BY-SA 4.0.
