Jest to dwunasty wpis z serii 13 artykułów opracowanych na podstawie książki „Sztuka zrozumienia, czyli jak naprawdę kochać swoje dziecko” Rossa Campbella, Pisma Świętego oraz obserwacji i własnych doświadczeń autorki.
Dom rodzinny jest instytucją, którą założył Bóg. To On zdecydował, aby rodzina złożona z męża, żony i dzieci, stanowiła bezpieczną ostoję na tym świecie.
Wysiłek potrzebny do zatroszczenia się o rodzinę, uszczęśliwienia jej, nie spoczywa jedynie na matce. Ojciec ma równie ważną funkcję do spełnienia. Ojciec nie jest w stanie zastąpić matki, ani matka nie jest w stanie zastąpić ojca, dziecko potrzebuje obojga rodziców, aby prawidłowo się rozwijać.
Nie wystarczy, aby ojciec był dostarczycielem środków na utrzymanie rodziny. Jego zaangażowana obecność jest niezbędna, aby panowała równowaga pomiędzy wpływem matki i ojca. Tata jest głową rodziny. Tata jest obrońcą, który rozwiąże różne problemy, z jakimi zetknie się rodzina. Dzieci widzą w nim głównego żywiciela rodziny, przewodnika, symbol siły, sprawności, odporności psychicznej. Obecność zaangażowanego ojca w ich życiu daje im poczucie bezpieczeństwa.
Tata powinien być ostoją rodziny. Poprzez swoje męstwo wykazuje szlachetne cechy, takie jak pracowitość, uczciwość, odwagę, cierpliwość, zaangażowanie i praktyczną zręczność. Obserwując tatę, dziecko uczy się okazywania szacunku do pozostałych członków rodziny, do innych ludzi oraz do samego siebie.
Ojciec jest ustawodawcą, jest tą osobą, która wyznacza reguły i granice w rodzinie oraz dba o to, aby były one przestrzegane.
Ojciec stanowi dla swoich dzieci wzór męskości. Dla chłopca jest wzorem tego, jakim powinien się stać, gdy dorośnie. Jeśli w życiu chłopca zabraknie taty, będzie on szukał wzoru do naśladowania w filmach, grach, a to często będzie prowadzić do powielania niewłaściwych postaw i zachowań podpatrzonych w mediach.
Z kolei dla córki ojciec jest pierwszym mężczyzną, dzięki któremu dziewczynka ma obraz tego, jakim powinien być mąż. Akceptacja ze strony ojca, jego miłość, uwaga, czułość będą dla młodej dziewczyny zabezpieczeniem przed zbyt wczesnym angażowaniem się w związki romantyczne, a nawet przed przedwczesnym wchodzeniem w relacje intymne.
Tata jest tym, który zachęca dzieci do podejmowania pewnych wyzwań w życiu, uczy wielu praktycznych umiejętności. On pokazuje, jak wbić gwóźdź, jak zmienić żarówkę w samochodzie, towarzyszy przy nauce jazdy na rowerze, dopinguje i uczy wspinaczki po górach i zdobywania szczytów czy też wspiera podczas nauki pływania.
Będąc słownym, dotrzymując złożonych obietnic, uczy, jak ważna jest w życiu wiarygodność. Kiedy np. obieca dziecku, że w kolejny weekend pojadą na wspólną wycieczkę, dziecko wie, że to jest pewne. Obserwując takie podejście ojca, dziecko w naturalny sposób powiela te postawy we własnym życiu.
Przypatrując się relacji ojca z matką, dzieci uczą się, na czym polega relacja małżeńska. Biblia w 5. rozdziale listu do Efezjan daje wskazówki, że mąż winien okazywać żonie miłość, tak jak Jezus kocha Kościół, poświęcając się dla niego aż do oddania życia. Jezus opisany w Piśmie Świętym jest z jednej strony delikatny, wrażliwy na potrzeby człowieka, a z drugiej niezłomny, silny i odważny. Taki właśnie powinien być ojciec i mąż wobec swojej rodziny. Żonom z kolei Bóg zalecił, aby okazywały mężom szacunek. Jeśli relacje w rodzinie będą opierały się na tych zaleceniach, będzie to wspaniała baza dla dzieci na całą ich przyszłość.
Na ojcu spoczywa także bardzo ważna rola duchowego przewodnika w rodzinie. To on inicjuje czas rodzinnych nabożeństw, on im przewodzi, wpaja swoim dzieciom prawe zasady, które pomogą ukształtować w nich szlachetny charakter.
Bóg daje zalecenie: „Ojcowie, nie rozgoryczajcie dzieci swoich, aby nie upadały na duchu” (Kol 3,21), wskazując jak istotne jest dbanie o łagodność w kontaktach z dziećmi, gdyż w przeciwnym razie dzieci będą odczuwały zniechęcenie. Sposób komunikowania ma ogromny wpływ na dzieci, dlatego rodzic powinien uważać na ton swojego głosu, formę wypowiedzi i wypowiadane słowa. Niech będzie tym, który motywuje i zachęca, a uczyć się tego może od najlepszego Ojca, jakim jest Bóg.
Rola ojca jest niezwykle wymagająca, wraca on często zmęczony z pracy, po dniu pełnym wyzwań, a w domu czeka na niego stęskniona rodzina, spragniona czasu, kontaktu i uwagi. Sprostanie tym oczekiwaniom wymaga wiele wysiłku i cierpliwości. Ojciec i mąż nie musi pozostawać w tym sam. Ważne, aby rozumiał swoją słabość, zmęczenie, niekiedy brak niezbędnych umiejętności do zaspokojenia emocjonalnych potrzeb swoich bliskich. Wówczas może oprzeć się na Bogu, który zawsze gotów jest mu pomóc. Bóg w Piśmie Świętym przekazuje takie przesłanie: „pełnia mej mocy okazuje się w słabości… kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny” (2 Kor 12,9.10).
A zatem każdy ojciec zaproszony jest nie do tego, aby ufać swoim własnym siłom, ale aby związać swoją bezsilność z Jezusem i uchwycić się Jego mocy. Jeśli zdecyduje się spędzać codziennie czas na modlitwie oraz czynić Słowo Boże swoim doradcą, wówczas zasady Boże będą uszlachetniać każde jego przedsięwzięcie.
