Jest to jedenasty wpis z serii 13 artykułów opracowanych na podstawie książki „Sztuka zrozumienia, czyli jak naprawdę kochać swoje dziecko” Rossa Campbella, Pisma Świętego oraz obserwacji i własnych doświadczeń autorki.
Po stworzeniu naszego świata Pan Bóg powołał do istnienia ludzi – Adama i Ewę. Dał im w darze małżeństwo i zalecił, aby mieli potomstwo. Zatem w Bożym modelu małżeństwo poprzedza posiadanie dzieci – rodzina to oboje rodziców i dzieci. Wychowywanie dzieci jest niezwykle ważnym i niełatwym zadaniem, do którego powołani są zarówno kobieta, jak i mężczyzna. Oni oboje stanowią pełnię tej troski, jaką poprzez rodziców Bóg pragnie zapewnić dzieciom. Każdy z rodziców, zarówno matka, jak i ojciec, pełnią różne role, wynikające z ich odmiennych cech, umiejętności i predyspozycji, jakimi obdarzył ich Bóg. W dzisiejszym wpisie skoncentrujemy się na roli matki, w kolejnym przyjrzymy się roli ojca.
Kobieta została powołana przez Boga do życia jako równa mężczyźnie i istotne jest, aby miała świadomość ważności swojego powołania do roli matki. Kobieta zaczyna mieć więź ze swym dzieckiem, już będąc w ciąży. To z jej ciała dziecko otrzymuje składniki niezbędne do rozwoju i wzrostu. Już wtedy jest zobowiązana, aby o nie dbać. Realizuje to, dbając o siebie, zapewniając sobie zdrową, zbilansowaną dietę, korzystając ze słońca, świeżego powietrza, zapewniając sobie odpowiednią dawkę ruchu, odpoczynku, będąc w pełnej miłości relacji z mężem oraz ze swoim Stwórcą.
Matka jest naturalnie niezwykle ważna dla dziecka już od pierwszych chwil jego życia po przyjściu na świat. To z nią dziecko tworzy bardzo silną więź, to ona zapewnia mu niezbędny do życia pokarm, zaspokojenie wszystkich fizycznych i psychicznych potrzeb. Ona reaguje na płacz dziecka, przynosząc ukojenie stosownie do sytuacji. Matka zapewnia dziecku poczucie bezpieczeństwa, będąc obecną, troskliwą, rozumiejącą.
Mama jest tą osobą, która tworzy atmosferę domu. Wspaniale, gdy jest to atmosfera miłości, akceptacji, szacunku, zrozumienia. Wówczas dziecko już od najmłodszych lat przybiega do mamy z każdym swoim kłopotem, szukając pocieszenia i rozwiązania swoich trosk. Przybiega też, by podzielić się swoim sukcesem, szczęściem, osiągnięciem, bo radość dzielona z mamą to radość podwójna. Kiedy jest potrzeba, mama przytuli, zatroszczy się o zranione serce, w jej twarzy i postawie dziecko szuka empatii, zrozumienia i aprobaty.
Matka uczy dziecko rozumieć siebie, swoje uczucia, potrzeby. Jest ona swego rodzaju rodzinnym interwentem kryzysowym, który uczy dzieci przeżywać i wyrażać swoje emocje w taki sposób, aby nie ranić siebie i innych.
Matka jest gotowa do poświęceń na rzecz rodziny. Umie zrezygnować ze swojej wygody, a nawet potrzeb, aby zapewnić dzieciom zaspokojenie ich potrzeb. W początkowym okresie często jest wybudzana w nocy, w zasadzie całe jej życie „kręci się” wokół bezradnego dziecka, które jest od niej całkowicie zależne.
Funkcja mamy obejmuje wiele różnych ról: gospodyni domowej, kucharki, pielęgniarki, psychologa, nauczycielki, towarzyszki zabaw, przyjaciółki, powierniczki, doradcy… W tym wszystkim kobieta wielokrotnie potrzebuje wykazywać się ogromną kreatywnością, aby pomóc rozwikłać np. różne niesnaski pomiędzy dziećmi, ale też cierpliwością, kiedy to dzieci wielokrotnie przerywają jej zajęcia, wołając o uwagę. Kobieta mierząca się codziennie z wieloma wyzwaniami bywa niekiedy zniechęcona. Dlatego ważne jest, aby szukała pomocy u Boga i od Niego czerpała siłę.
Kobieta jest nauczycielką, która uczy dziecko współpracy, wspiera go w rozwijaniu wielu życiowych kompetencji, wprowadza dziecko w obowiązki domowe, pokazując m.in. jak dbać o porządek, jak przygotować posiłek, jak wyprać ubrania, pomaga w nauce szkolnej, odrabianiu lekcji. Matka wspiera dziecko, aby było sumienne, dokładne, aby wykonywało powierzone zadania starannie i z zaangażowaniem. Daje mu przykład swoją postawą, ale też wspiera i motywuje zachęcającymi słowami, gestami, spojrzeniami.
Jako główna opiekunka, matka wdraża dziecko do zdyscyplinowanego życia, ucząc je odpowiedzialności, ucząc, że dzień przebiega według pewnych rytuałów, schematów. Daje w ten sposób dziecku poczucie bezpieczeństwa – dziecko wie, czego może się spodziewać. Wie, że gdy rano wstanie, powinno zadbać o higienę, pościelić łóżko, ubrać się, wie, że może spodziewać się za chwilę śniadania. Zna przebieg dnia i rozumie, dlaczego ważne jest wypełnianie swoich obowiązków. Wie też, że mama zadba również o to, aby miało czas na zabawę, która jest dla niego bardzo ważna.
Kobieta jest wzorem dla córki oraz ideałem dla syna. Patrząc na nią, córka uczy się, jak być kobietą, a syn uczy się, jak funkcjonuje żona, i obdarza matkę najczulszym uczuciem.
Matka, spędzając z dziećmi najwięcej czasu, jest tą, która ma ogromny wpływ na kształtowanie charakteru swoich dzieci. Jest to niezwykle ważna funkcja, nie ma ważniejszego zadania powierzonego ludziom. Jeśli matka jest związana z Jezusem, uczy dzieci polegania na Nim, ufania Mu, kochania Go, wierności. To przepiękne dzieło, którego nikt inny nie jest w stanie wykonać za nią. Potrzebuje dbać o swój rozwój i pamiętać, że służąc rodzinie, wykonując te wszystkie drobne, powtarzające się czynności w domu, tak naprawdę spełnia niezwykle ważną misję. Świat może tego nie doceniać, może nazywać taką kobietę „kurą domową”, ale zupełnie inaczej ocenia jej oddanie Niebo. Jej wpływ sięga znacznie dalej, niż jest to sobie w stanie uświadomić. Dlatego ważne, aby każdego dnia polegała na Bogu, który chce jej pomagać we wszelkich wyzwaniach dnia i życia. Matka nigdy nie jest pozostawiona sama i bez wsparcia z góry.
