Jesiotr zachodni (Acipenser sturio), znany też jako jesiotr właściwy lub jesiotr, jest gatunkiem ryby zaliczanej do rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae). Jego obecność stwierdza się w całej Europie. Największe populacje ryby notuje się jednak w Morzu Czarnym i Morzu Bałtyckim. Jesiotry właściwe większość życia spędzają w morzu. Tarło odbywają jednak w rzekach, do których migrują przed nastaniem okresu lęgowego. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ten gatunek za poważnie zagrożony wyginięciem.
Opis jesiotra zachodniego
Jesiotry wyróżniają się głową przypominającą kształtem klin. Zwieńczona jest ona długim czubkiem. W okolicach pyszczka można zobaczyć liczne wąsiki, które umożliwiają rybom odbiór bodźców dotykowych. Płetwy grzbietowe jesiotrów zachodnich znajdują się w tylnej części ciała. Przez całe ciało ryby biegnie pięć podłużnych linii dużych płytek kostnych. Jesiotry właściwe na ogół mają szaro-żółte ubarwienie.
Jesiotry są rybami o sporych rozmiarach ciała. Dorosłe osobniki mogą mieć nawet 6 m długości, jakkolwiek większość okazów osiąga długość na poziomie 1,25 m. Typowa waga to 400 kg. Przedstawiciele tego gatunku są w stanie dożyć nawet 100 lat. Do rozrodu zdolne są samice, które ukończyły 16 lat i samce w wieku co najmniej 14 lat.
Występowanie i siedlisko
Jesiotry zasiedlają europejskie wybrzeża. Nie spotyka się ich jedynie w okolicach najbardziej wysuniętych na północ brzegów Bałtyku. Obecność pojedynczych osobników stwierdza się u wybrzeży Ameryki Północnej.
Tarło u jesiotrów zachodnich odbywa się w rzekach oddalonych od morza. Okres godowy zwykle ma miejsce na przełomie czerwca i lipca. Samice jednorazowo mogą złożyć od kilkuset tysięcy do nawet 2,5 mln jaj. Ikra po opuszczeniu ciała matki trafia do uprzednio przygotowanych jamek w dnie rzek o wartkim nurcie. Młode rybki wykluwają się z niej po upływie kilku dni. W wodach słodkich pozostają przez pierwsze 3 lata życia. Później migrują do mórz.
Jesiotr zachodni – dieta
W skład diety jesiotrów właściwych wchodzą dżdżownice, mięczaki, larwy owadów oraz skorupiaki. Przy lokalizacji potencjalnych ofiar zwierzęta wykorzystują swoje wąsiki. Swoją zdobycz wygrzebują z miękkiego podłoża przy użyciu ryjkowatego pyszczka.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Czawycza
- Dzięcioł średni
- Kaniony – pamiątki po biblijnym potopie
- Moralne konsekwencje darwinizmu
- Istnienie roślin przed powstaniem światła słonecznego – czy biblijny opis stworzenia jest nieścisły?
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/European_sea_sturgeon [dostęp: 26.02.2025]
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Alexander Francis Lydon. Licencja: Domena Publiczna.
