Pasikonik zielony

Pasikonik zielony (Tettigonia viridissima) to gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikoniowatych (Tettigoniidae). Występuje w Europie, Azji i północnej Afryce. Gatunek ten szczególnie pospolity jest w Europie Środkowej.

Zasięg występowania

Pasikonik zielony to owad, którego można spotkać w większości Europy, a także we wschodniej części Palearktyki, na Bliskim Wschodzie oraz w Afryce Północnej. Szczególnie często występuje na łąkach, terenach trawiastych i preriach. Czasem pojawia się także w ogrodach. Obserwowany jest na wysokości do 1800 metrów nad poziomem morza.

Opis

Samce dorosłych osobników osiągają długość od 28 do 36 milimetrów. Samice natomiast dorastają do 32–42 milimetry. Owad ten najczęściej przybiera jednolicie zieloną barwę, choć zdarzają się osobniki o żółtawym ubarwieniu lub z żółtymi odnóżami. Charakterystycznym elementem tego pasikonika jest rdzawa opaska na grzbiecie. Narząd strydulacyjny samców zazwyczaj ma barwę brązową.

Pasikonik zielony wyróżnia się bardzo długimi i cienkimi czułkami. Są one zdecydowanie dłuższe od reszty ciała, co odróżnia ten gatunek od innych pasikoników. Owad ten może być mylony z Tettigonia cantans, którego skrzydła są o centymetr krótsze niż pokładełko. Innym podobnym gatunkiem jest Tettigonia caudata, którego charakterystyczną cechą są tylne uda ozdobione wyraźnymi czarnymi kolcami.

Morfologia obu płci jest bardzo podobna, jednak samice posiadają pokładełko, które może osiągać długość od 23 do 32 milimetrów. Lekko zakrzywia się ono ku dołowi, sięgając końca pokryw. Larwy, podobnie jak dorosłe osobniki są zielone i mają cienki, brązowy pasek biegnący wzdłuż grzbietu. Pokładełko staje się widoczne w piątym stadium rozwoju, a skrzydła pojawiają się u obu płci w szóstym stadium. Tylne odnóża skoczne są dobrze umięśnione. Pozostałe odnóża wyposażone zostały w kolce służące do obrony i przytrzymywania ofiary. Żuwaczki z kolei są niezwykle ostre i bardzo silne, zdolne do przecięcia ludzkiej skóry.

Biologia

Pasikonik zielony to owad drapieżny. Preferuje środowiska nadrzewne. Pospolicie występuje także wśród wysokiej trawy. Jego dieta składa się głównie z much, gąsienic oraz larw. Okazjonalnie uzupełnia ją o liście i miękkie części roślin. W przeciwieństwie do szarańczy jest aktywny zarówno w dzień, jak i w nocy. Potwierdzają to jego nieustanne śpiewy. Choć może boleśnie ugryźć, nie jest szczególnie agresywny. Ludzie powinni jednak unikać trzymania go w zamkniętej dłoni, bo prawie zawsze kończy się to ugryzieniem. Pasikoniki te potrafią latać, choć wolą przemieszczać się chodząc lub skacząc w zaroślach i na drzewach. Samice składają jaja do ziemi za pomocą pokładełek.

Zagrożenia

Pasikonik zielony, którego łatwo można rozpoznać dzięki jego rozmiarom, jest naturalnie regulowany przez owadożerne drapieżniki, takie jak ptaki, ssaki i płazy. Na jego populację wpływają także choroby i pasożyty, w tym Mermis nigrescens. Pasikonik, zarówno na etapie jaja, larwy, jak i dorosłego osobnika, jest wrażliwy na insektycydy obecne w wodzie, powietrzu, glebie i na roślinach w obszarach intensywnej uprawy. Ponadto gatunek ten może być spożywany przez entomofagi.

Systematyka

Szwedzki przyrodnik Karol Linneusz po raz pierwszy opisał gatunek Tettigonia viridissima w 1758 roku, pod nazwą Locusta viridissima. Jest to owad należący do rodziny pasikonikowatych, szeroko rozpowszechniony na terenie Europy i Azji. W ciągu lat gatunek ten przeszedł kilka zmian klasyfikacyjnych, co znajduje odzwierciedlenie w licznych synonimach.

Do najbardziej znanych zalicza się między innymi:

• Locusta viridissima Linnaeus, 1758;
• Phasgonura viridissima Linnaeus, 1758;
• Gryllus viridissimus Linnaeus, 1758;
• Tettigonia viridis cantatri, De Geer, 1773;
• Tettigonia caudata flava Nedelkov, 1907;
• Tettigonia viridissima meridionalis Shugurov, 1912;
• Tettigonia paoli Capra, 1936;
• Tettigonia trinacriae Jannone, 1937;
• Tettigonia longispina Ingrisch, 1983;

Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:

• Okoń pospolity
• Nerpa
• O tym, jak technologia z pomocą nauki wpływa na nasz świat
• Czym jest czarna dziura?
• Czy Ewangelie są pełne sprzeczności?

Źródło

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Tettigonia_viridissima [dostęp: 21.10.2024].

© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Hectonichus. Licencja: CC BY-SA 3.0.