Bukietnica Arnolda, znana również jako Raflezja Arnolda (Rafflesia Arnoldii), to gatunek wieloletniej rośliny pasożytniczej z rodziny bukietnicowatych (Rafflesiaceae), którego nazwa pochodzi od Sir Thomasa Stamforda Rafflesa, założyciela miasta Singapur, oraz od botanika Josepha Arnolda, który odkrył tę roślinę w Indonezji w 1818 roku. Po raz pierwszy opisana została w roku 1821 przez Roberta Browna.
Bukietnica Arnolda występuje wyłącznie na Sumatrze i Borneo w Indonezji oraz Malezji, w wilgotnych lasach równikowych. Ze względu na swoje wymagania odnośnie środowiska roślina ta jest dość rzadka i trudna do znalezienia.
Charakterystyczna dla Raflezji Arnolda jest jej olbrzymia wielkość. Kielich kwiatowy tej rośliny może osiągać nawet 100 centymetrów średnicy i ważyć ponad 10 kilogramów.
Jedną z kolejnych rozpoznawalnych cech Bukietnicy Arnolda jest jej zapach. Kwiaty tej rośliny wydzielają intensywny, nieprzyjemny zapach, który przypomina zapach gnijącego mięsa. Zapach ten przyciąga muchówki, które pełnią ważną rolę w procesie zapylania.
Bukietnica Arnolda jest rośliną pasożytniczą, co oznacza, że nie posiada własnych korzeni ani liści, ale zamiast tego przylega bezpośrednio do tkanki rośliny żywicielskiej, na której się rozwija. W ten sposób pobiera z niej wodę i składniki odżywcze niezbędne do wzrostu i rozwoju, korzystając z aparatów ssących, które posiada.
Cykl rozwojowy gatunków z rodzaju Rafflesia nie jest w pełni poznany. Prawdopodobnie aby roślina pasożytnicza mogła wniknąć do korzeni lub łodyg pnącza rośliny żywicielskiej, muszą one być uszkodzone przez ssaki lub żyjące w glebie stawonogi czy nicienie. Po zainfekowaniu rośliny gospodarza rozwój pąka trwa zwykle około 2-3 lat w warunkach naturalnych i około 10 miesięcy w ogrodzie botanicznym. Kwitnienie następuje w nocy, gdy ogromny ścierwnicowaty kwiat pęka i stopniowo otwiera się przez 24 do 48 godzin.
Kwiat składa się z trzech koncentrycznie ułożonych stref, w tym pięciu ceglastoczerwonych, skórzastych działek okwiatu i diafragmy, która jest sferycznym pierścieniem otaczającym wnętrze kwiatu. Wewnętrzną stronę pokrywają liczne włosowate wyrostki zwane ramentami, a w ocienionym wnętrzu kwiatu znajduje się kolumienka z wyniesionym, spłaszczonym dyskiem pokrytym ułożonymi koncentrycznie wyrostkami, których budowa u osobników żeńskich i męskich jest zbliżona.
Kwiaty Bukietnicy Arnolda kwitną przez okres od 3 do 5 dni, po czym zamieniają się w czarną, galaretowatą masę. Owoce rozwijające się z zapylonych kwiatów żeńskich dojrzewają przez 6-8 miesięcy, ale na naturalnych stanowiskach owocowanie jest rzadkie. Owoce Bukietnicy są kuliste i mają brązową, zdrewniałą łupinę. Są one zjadane przez różne zwierzęta, takie jak wiewiórki i wiewióreczniki, które wydłubują nasiona i rozprzestrzeniają je endozoochorycznie (nasiona wydalają wraz z kałem) lub epizoochorycznie (na powierzchni swojego ciała). Jednak tylko nasiona, które skiełkują w pobliżu odpowiedniego gatunku pnącza, mają szansę na rozwój.
Źródła
1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Bukietnica_Arnolda
2. http://www.npt.up-poznan.net/pub/art_11_34.pdf
3. https://www.britannica.com/plant/Elatinaceae
4. https://dinoanimals.pl/rosliny/bukietnica-arnolda-raflezja-arnolda-diabelskie-nasienie/
