Aethaloperca rogaa to gatunek ryby z rodziny strzępielowatych, jest jedynym przedstawicielem rodzaju Aethaloperca. Ryba ta występuje na rozległych obszarach Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego. Jest ona chętnie poławiana przez wędkarzy.
Opis
Aethaloperca rogaa charakteryzuje się owalnym, bocznie spłaszczonym ciałem, którego długość wynosi około 60 cm. Ma dużą głowę o prostym lub lekko wklęsłym profilu od strony grzbietowej. W przedniej części ciała między okiem a początkiem płetwy grzbietowej można zauważyć niewielki guzek. Szczęka ryby wykracza poza linię oczu.
Płetwa grzbietowa składa się z 9 kolców i 17 lub 18 miękkich promieni, natomiast płetwa odbytowa ma 3 kolce i 8 bądź 9 miękkich promieni. U dorosłych ryb środkowe promienie miękkie płetw grzbietowej i odbytowej są wydłużone, nadając im charakterystyczny, kanciasty profil. Płetwa ogonowa jest prosta, a płetwy piersiowe cechują się asymetrycznym kształtem. Płetwy brzuszne są długie. Sięgają one poza otwór odbytowy.
Ubarwienie ryby może być ciemnobrązowe lub czarne. Niektóre osobniki wyróżniają się pomarańczowym kolorem. Ich charakterystyczną cechą jest jasny, pionowy pas biegnący przez całą długość boku. Tylna część płetwy grzbietowej jest ciemnopomarańczowa lub brązowo-czerwona. Wnętrze jamy gębowej, skrzela oraz błony szczękowe mają czerwonawy lub pomarańczowy odcień. Młode osobniki można łatwo rozpoznać po dobrze widocznej białej krawędzi na końcu płetwy ogonowej oraz cienkiej białej linii biegnącej wzdłuż miękkiej części płetwy grzbietowej.
Zasięg występowania
Aethaloperca rogaa zamieszkuje rozległe tereny zachodniego Indo-Pacyfiku. Zasięg jej występowania rozciąga się od Morza Czerwonego i Zatoki Perskiej, przez wschodnie wybrzeża Afryki aż po RPA. Można ją także spotkać w okolicach wysp Feniks na Kiribati oraz na południowym wybrzeżu wyspy Honsiu w Japonii.
Ryba występuje powszechnie także w wodach okalających kontynent australijski. Zaobserwowano ją na Rowley Shoals, w regionie Kimberley w Zachodniej Australii, na Ashmore Reef, w Morzu Timor oraz w północnej części Wielkiej Rafy Koralowej aż do Wheeler Reef w Queensland. Gatunek ten prawdopodobnie występuje wokół większości tropikalnych wysp Oceanu Indyjskiego, choć nie zarejestrowano go jeszcze w okolicach Mauritiusa. Jego obecność zauważono natomiast w pobliżu wyspy Europa w Kanale Mozambickim.
Biologia i siedlisko
Aethaloperca rogaa jest tropikalną rybą zamieszkującą przybrzeżne rafy koralowe i laguny. Preferuje muliste podłoża, a także okolice jaskiń i szczelin rafowych znajdujących się na głębokości od 1 do 60 metrów. Młode osobniki imitują wygląd ryb z rodzaju Centropyge.
Aethaloperca rogaa zalicza się do drapieżników. Żywi się ona głównie rybami z rodzaju Pempheris, a także ustonogimi i innymi skorupiakami. Rozmnaża się przez cały rok. Dojrzałość płciową osiąga wówczas, gdy długość jej ciała wynosi około 35 centymetrów. W okresie tarła ryby gromadzą się w niewielkie skupiska.
Zastosowanie
Aethaloperca rogaa jest wyławiana za pomocą wędek i harpunów na całym obszarze swojego występowania. Jej połowy odbywają się zwłaszcza w okolicach Wysp Salomona, Mikronezji, Malediw, Indii i Australii. Mimo to wędkarze uznają ją za mniej wartościowy gatunek ryby. Rzadko trafia na rynki, choć na Malediwach jest dostępna w sprzedaży zarówno w postaci świeżej, jak i mrożonej.
Taksonomia
Aethaloperca rogaa została po raz pierwszy opisana przez szwedzkiego przyrodnika Petera Forsskåla jako Perca rogaa. Opis ten ukazał się w 1775 roku dzięki niemieckiemu podróżnikowi Carstenowi Niebuhrowi, który opublikował notatki terenowe zredagowane przez Johanna Christiana Fabriciusa.
Ryba zazwyczaj uznawana jest za jedynego przedstawiciela gatunku w monotypowym rodzaju Aethaloperca, stworzonym w 1904 roku przez amerykańskiego ichtiologa Henry’ego Weeda Fowlera jako podtyp rodzaju Bodianus. Niektórzy badacze kwestionują jednak tę klasyfikację, wskazując na przynależność ryby do rodzaju Cephalopholis.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Redmouth_grouper [dostęp: 20.08.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Rickard Zerpe. Licencja: CC BY 2.0.
