Kaladium dwubarwne (Caladium bicolor) należy do rodziny obrazkowatych (Araceae). To dość popularna w pomieszczeniach roślina bulwiasta. Gatunek ten rośnie na brzegach tropikalnych rzek Ameryki Południowej, które w porze zimowej wysychają, a kaladium przechodzi wówczas w okres spoczynku. Z tego względu bulwy tej rośliny należy przechowywać w miejscu ciepłym i suchym, nie dopuszczając jednak do całkowitego zasuszenia. Warstwa torfu lub suchego piasku nadaje się idealnie do przechowania do momentu sadzenia na wiosnę.
Kaladium dwubarwne to roślina o podziemnej bulwie pędowej i wysokości około 40 cm oraz średnicy 30 cm. W czasie wegetacji roślina wytwarza od 1 do 12 długoogonkowych, odziomkowych liści o blaszce sercowato-strzałkowatej, bardzo cienkiej i delikatnej. Blaszki są niezwykle wyraziste i mają widoczną nerwację, z nerwami w liczbie 3-7, które są przeważnie dużo ciemniejsze od blaszki i często zupełnie innego koloru.
Kwiaty kaladium dwubarwnego są drobne, niepozorne, zebrane w białawą kolbę z wydłużonym wierzchołkiem, osłoniętą kremowobiałą lub zielonkawą pochwą. Kwitną one rzadko i pojawiają się zazwyczaj w warunkach naturalnych, a nie w domowych warunkach hodowlanych. Owoce to białawozielonkawe jagody składające się z licznych nasion.
Roślina występuje w wielu kultywarach o różnych kolorach liści, m.in. zielonych, czerwonych, różowych czy białych z jaśniejszym obrzeżeniem blaszek liściowych.
Począwszy od końca lutego bulwy kaladium sadzi się do podłoża złożonego z torfu, ziemi inspektowej oraz piasku. Następnie należy obficie podlać rośliny i ustawić doniczki w ciepłym, jasnym miejscu. Po rozpoczęciu się wegetacji nie wolno dopuścić do wyschnięcia podłoża, a w lecie należy regularnie nawozić rośliny. W przypadku odmian uprawnych, które mają dużą część blaszek liściowych białą, należy stosować mieszankę nawozową ubogą w azot, aby nie zzieleniały.
Najczęściej uprawiane są mieszańce otrzymane ze skrzyżowania gatunku Caladium bicolor z innymi gatunkami, jak C. schomburgkii. Gatunek C. bicolor ma blaszkę liściową ciemnoniebiesko-zieloną, ozdobioną białymi i czerwonymi plamami nieregularnie rozrzuconymi między nerwami.
Jak u innych obrazkowatych, kolbowaty kwiatostan kaladium otoczony jest pochwą kwiatostanową. Kwiaty żeńskie, na kolbie osadzone oddzielnie od męskich, kwitną mniej więcej o tydzień wcześniej od tych ostatnich, co zapobiega samozapylaniu. Jeśli kilka egzemplarzy kwitnie w tym samym momencie, nawet w mieszkaniu można dokonać krzyżowania. W tym celu wystarczy przenieść pyłek jednej rośliny na kwiaty żeńskie drugiej. Aby zapylenie było skuteczne, musi być wykonywane między godziną jedenastą a szesnastą. Owocem jest wielonasienna jagoda, a nasiona wysiane na powierzchni mieszanki torfu i piasku kiełkują w miejscu ciepłym i wilgotnym po około dwóch tygodniach.
Kaladium dwubarwne lubi stanowiska jasne, ale nie toleruje bezpośredniego działania promieni słonecznych, które łatwo mogą spowodować poparzenie liści. Preferuje pomieszczenia ciepłe (powyżej 20°C) o dużej wilgotności powietrza.
Kaladium rozmnaża się na wiosnę w momencie sadzenia, gdy można przekrajać bulwy. Powierzchnię cięcia posypuje się węglem drzewnym, a po wykształceniu pierwszych liści należy ją na pewien czas przenieść w chłodniejsze miejsce. Należy również pamiętać, że bulwy kaladium są trujące, a ich spożycie może spowodować zapalenie jelit.
Źródła
1. Jiří Haager (1984), Rośliny ozdobą domu, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne.
2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaladium_dwubarwne
3. https://zielonyogrodek.pl/katalog-roslin/do-wnetrz/9661-kaladium-dwubarwne
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Joan Simon. Licencja: CC BY-SA 2.0.
