Mundżak chiński (Muntiacus reevesi) to gatunek jelenia, który występuje w południowo-wschodnich Chinach (od Gansu do Junnanu) i na Tajwanie. Został wprowadzony do Wielkiej Brytanii, Irlandii, Holandii, Belgii oraz Japonii.
Wygląd
Mundżak osiąga około 50 cm wysokości i 95 cm długości. Ogon ma do 10 cm. Dorosłe ważą od 10 do 18 kg. Mają czerwonobrązowe futro i paski na pysku. Brzuch jest jasny, a jaśniejsze futro występuje także na szyi, podbródku i spodzie ogona.
Samce mają krótkie poroże, zwykle do 10 cm, oraz długie kły, które osiągają 5 cm. Samice mają na czole kostne guzki i czarne plamy. Tajwański podgatunek (M. r. micrurus) jest ciemniejszy niż pozostałe.
Zachowanie mundżaków chińskich
Mundżaki jedzą rośliny, grzyby, jagody, trawę i orzechy. Zdarza się, że jedzą także korę, jaja lub padlinę. Wydają dźwięk przypominający szczekanie, szczególnie podczas godów lub zagrożenia.
Żyją w lasach i zaroślach. Są samotnikami, aktywnymi o zmierzchu i świcie. Samce i samice bronią swoich małych terytoriów. Znaczą je wydzielinami gruczołów, które mogą pełnić funkcję feromonów. W czasie walk samce używają poroża, aby zaburzyć równowagę przeciwnika, a potem ranią go kłami.
Rozmnażanie
Samice dojrzewają płciowo w pierwszym roku życia. Rozmnażają się przez cały rok. Ciąża trwa od 209 do 220 dni. Liczbę kopulacji kontrolują samice, ale przerwy między nimi zależą od samców.
Występowanie
Naturalnie mundżak chiński występuje w południowo-wschodnich Chinach i na Tajwanie.
Europa
W Belgii i Holandii Mundżak został wprowadzony sztucznie. W 2016 roku wpisano go na listę inwazyjnych gatunków Unii Europejskiej. Zakazuje to jego importu, hodowli, transportu i wypuszczania na wolność.
Wielka Brytania
W XIX wieku mundżaki zostały sprowadzone do Wielkiej Brytanii. W 1901 roku książę Bedford wypuścił je z Woburn Abbey do lasów. Kolejne osobniki uciekły z pobliskiego zoo w Whipsnade. W XX wieku celowo wypuszczano je w innych miejscach.
Populacja w Anglii wzrosła z 52 000 w 1995 roku do 104 000 w 2008 roku. Obecnie liczba mundżaków nadal rośnie. Zgodnie z przepisami ich ponowne wypuszczanie po złapaniu jest zabronione.
Irlandia
W Irlandii pojawiły się pierwsze obserwacje w 2008 roku. Obawiając się ich rozprzestrzenienia, wprowadzono całoroczny sezon łowiecki.
Japonia
W Japonii mundżaki uciekły z zoo w prefekturze Chiba przed 1980 rokiem. W 2023 roku ich populacja wyniosła 71 500.
Na wyspie Izu Ōshima mundżaki uciekły po tajfunie w 1970 roku. Niszczą tam uprawy. Próby ich eliminacji w latach 2007–2014 nie powiodły się. Obecnie populacja rośnie o 15% rocznie.
Mundżak chiński – ochrona
W Hongkongu mundżak jest gatunkiem chronionym. IUCN klasyfikuje go jako gatunek najmniejszej troski z powodu dużej liczebności.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Czy nietoperz to ptak, czy ssak?
- System korzeniowy sosny
- Pismo węzełkowe kipu świadczy o inteligencji starożytnych
- Dinozaur, którego się nie spodziewano
- Precesja osi Ziemi znana od starożytności?
Źródło
- 1. https://en.wikipedia.org/wiki/Reeves%27s_muntjac [dostęp: 21.01.2025].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Nilfanion. Licencja: CC BY-SA 3.0.
