Dydelf wirginijski (Didelphis virginiana), zwany także dydelfem północnym lub oposem, to gatunek ssaka z podrodziny dydelfów (Didelphinae). Jest to jedyny torbacz szeroko występujący w Ameryce Północnej na północ od rzeki Rio Grande. W 1910 roku został introdukowany w Kalifornii. Obszar jego występowania ulega systematycznemu powiększaniu, obserwowany jest już nawet w południowej części kanadyjskiej prowincji Ontario.
Opis
Jest to zwierzę o ciekawym wyglądzie i specyficznym trybie życia. Dydelf północny przypomina szczura, ma długi, wydłużony pysk z długimi wąsami czuciowymi, spore uszy i futro w różnych odcieniach – od barwy kremowej poprzez szarą i rudawą, aż do czarnej. Wzdłuż głowy przechodzą trzy ciemniejsze pasy. Posiada 50 zębów, więcej niż jakikolwiek inny ssak Ameryki Północnej. Tylne kończyny dydelfów wirginijskich wyposażone są w przeciwstawne kciuki, całkowicie pozbawione pazurów. Charakterystyczną cechą oposa jest także długi chwytny ogon pokryty łuskami.
Występowanie dydelfa wirginijskiego
Zwierzę to zamieszkuje tereny leśne i zarośla na obszarze obu Ameryk. Jest samotnikiem i prowadzi nocny tryb życia. Dzień przesypia w dziuplach, norach ziemnych lub szczelinach skalnych. Opos nie unika sąsiedztwa człowieka i nierzadko osiedla się w parkach, a nawet na terenach gospodarskich.
Dydelf wirginijski jest wszystkożerny i poluje zazwyczaj o zmierzchu i nocą. Odżywia się bardzo urozmaiconym pokarmem – dżdżownicami, żabami, ptakami, gadami, drobnymi ssakami, padliną, owocami i nasionami. Potrafi podać sobie pokarm do pyska przednimi łapami.
Rozmnażanie
Opos przystępuje do rozrodu raz do trzech razy w roku, w zależności od regionu występowania. Ciąża trwa jedynie 12 dni, co oznacza, że noworodki są bardzo małe i potrzebują opieki matki przez długi czas. W jednym miocie rodzi się zazwyczaj od 8 do 25 młodych. Samica posiada 13 sutków, ale nie wszystkie wytwarzają mleko. Tylko niewielka liczba młodych przeżywa, a te, które przetrwają, pozostają w torbie matki przez około 50 dni. Potem zaczynają żywić się pokarmem stałym, ale nadal wędrują przyczepione do sierści na grzbiecie matki.
Dydelfy osiągają dojrzałość płciową w pierwszym roku życia, a samice tracą zdolność reprodukcyjną w wieku 2 lat. Przeciętnie żyją od 3 do 4 lat na wolności, a w niewoli mogą dożyć nawet 8 lat.
Interesującym faktem jest sposób obrony oposów przed drapieżnikami. W chwili śmiertelnego zagrożenia dydelf wirginijski potrafi udawać martwego, przewraca się na grzbiet i wysuwa język, a z gruczołów przyodbytniczych wydziela specjalną substancję nadającą mu nieprzyjemny zapach padliny.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Dzięcioł zielony
- Salamandra czerwona
- Najwyższy bóg w religiach starożytności
- Czy można pogodzić słoje drzew z chronologią biblijną?
- Pięć tysięcy egzoplanet i żadna podobna do Ziemi
Źródła
1. https://www.ekologia.pl/wiedza/zwierzeta/dydelf-polnocny
2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Dydelf_wirginijski
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Wikipedia:User:Cody.pope. Licencja: CC BY-SA 2.5.
