Borsucznik amerykański, borsuk amerykański (Taxidea taxus) to gatunek ssaka, który zamieszkuje północnoamerykańskie tereny. Choć przypomina borsuka europejskiego, nie jest z nim blisko spokrewniony. Można go spotkać na zachodzie, w centralnych i północno-wschodnich stanach USA, a także w północnym Meksyku oraz w południowo-środkowej Kanadzie. Jego zasięg sięga aż po niektóre obszary południowo-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej.
Borsuk amerykański preferuje otwarte tereny trawiaste. Gatunek ten najchętniej osiedla się w rejonach preriowych z glebą piaszczysto-gliniastą, która umożliwia łatwiejsze kopanie nor.
Taksonomia
Borsuk amerykański należy do rodziny łasicowatych (Mustelidae). Obejmuje ona drapieżne ssaki, takie jak np. łasice, wydry czy fretki. W ramach tej rodziny borsucznik amerykański zalicza się do podrodziny Taxidiinae – jednej z czterech podrodzin borsuków. Pozostałe to Melinae (cztery gatunki w dwóch rodzajach, w tym borsuk europejski), Helictidinae (pięć gatunków borsuków-fretek) i Mellivorinae (ratel). Najbliższym krewnym borsuka amerykańskiego jest prehistoryczny Chamitataxus. Borsuk amerykański jest najstarszym przedstawicielem rodzaju łasicowatych. Zasięg jego podgatunków znacznie się na siebie nakłada. Prowadzi to do pojawiania się form pośrednich w rejonach występowania zwierzęcia.
Borsucznik amerykański – opis
Borsuk amerykański charakteryzuje się krępą, niską budową ciała oraz krótkimi i silnymi nogami. Łatwo go rozpoznać dzięki ogromnym przednim pazurom. Mogą one osiągać długość do 5 cm. Posiada również specyficzne oznaczenia na głowie.
Borsuk amerykański jest doskonałym kopaczem. Jego stożkowata głowa, wąsy na uszach oraz błony migawkowe w oczach to cechy przystosowawcze do życia pod ziemią. Zwierzęta mają potężne przednie kończyny oraz mocną kość ramieniową. Mechaniczne właściwości przednich nóg są dodatkowo wspierane przez wyspecjalizowany wyrostek łokciowy oraz kości promieniowe i śródręcza.
Borsuki amerykańskie osiągają długość od 60 do 75 cm. Samce są nieznacznie większe od samic. Ich masa ciała waha się od 6,3 do 7,2 kg u samic oraz do 8,6 kg u samców. Podgatunki z północy, takie jak T. t. jeffersonii są cięższe niż ich krewniacy z południowa. W okresie jesiennym dorosłe samce mogą ważyć od 11,5 do 15 kg. W niektórych populacjach północnych samice osiągają średnią wagę 9,5 kg. Całe ciało borsuka, z wyjątkiem głowy, pokryte jest szaro-brązowo-czarnym futrem. Pozwala mu to skutecznie kamuflować się w trawiastym środowisku. Jego twarz jest trójkątna, z charakterystycznym czarno-białym wzorem oraz brązowymi lub czarnymi „odznakami” na policzkach. Biała pręga biegnie od nosa aż po podstawę głowy. U podgatunku T. t. berlandieri, pręga ta rozciąga się na całe ciało. Sięga aż do nasady ogona.
Dieta
Borsuk amerykański jest drapieżnikiem kopiącym. Żywi się głównie gryzoniami, takimi jak norniki (Geomyidae), susły (Spermophilus), krety (Talpidae), świstaki (Marmota), nieświszczuki (Cynomys), szczekuszki (Ochotona), szczury leśne (Neotoma), szczuroskoczki (Dipodomys), myszaki (Peromyscus) oraz norniki (Microtus). Często kopie w ziemi w poszukiwaniu ofiar. W ten sposób dociera do ich nor. Czasami blokuje wejścia do tuneli przedmiotami, by utrudnić potencjalnej zdobyczy ucieczkę. Borsuk amerykański jest również drapieżnikiem węży, w tym grzechotników. W Dakocie Południowej uznawany jest za ich najgroźniejszego wroga.
Borsuki polują również na ptaki gniazdujące na ziemi, takie jak jaskółki brzegowe (Riparia riparia) oraz pójdźki ziemne (Athene cunicularia). Żywią się także jaszczurkami, płazami, padliną oraz rybami i skunksami (Mephitis i Spilogale). Nie gardzą owadami (w tym pszczołami) oraz niektórymi roślinami – kukurydzą, grochem, fasolą, grzybami i nasionami słonecznika.
Zachowanie borsucznika amerykańskiego
Borsuki amerykańskie są zwierzętami nocnymi. W rejonach niezamieszkanych przez ludzi często obserwuje się je jednak polujące w ciągu dnia. Zwierzęta te nie zapadają w stan hibernacji, choć w zimie stają się mniej aktywne. Ze swoich nor wychodzą wówczas jedynie wtedy, gdy temperatura powietrza jest dodatnia. Porzucona nora borsuka może zostać zajęta przez ssaki o podobnej wielkości, takie jak lisy czy skunksy.
Borsuki amerykańskie czasami polują we współpracy z kojotami. Zwykle para składa się z jednego borsuka i jednego kojota. W około 9% przypadków obserwowano dwa kojoty w towarzystwie borsuka, a w 1% – jednego borsuka i trzy kojoty. Badania wskazują, że współpraca ta przynosi korzyść kojotom. Zwiększa ich szanse na zdobycie pożywienia o około 33%. Choć trudno jednoznacznie określić, jakie korzyści odnosi borsuk, zauważono, że spędza on więcej czasu pod ziemią, pozostając aktywnym, a także wydaje się zużywać mniej energii podczas polowania w norach.
Współpraca tych drapieżników wynika z różnic w ich stylu polowania i reakcji ofiar. Na przykład, gdy suseł dostrzega kojota, chowa się w swojej norze, a widząc borsuka, wybiega na powierzchnię, licząc na to, że uda mu się uciec.
Cykl życiowy
Borsuki amerykańskie prowadzą samotniczy tryb życia. W okresie rozrodczym rozszerzają swoje terytoria w poszukiwaniu partnerów. Okres godowy przypada na późne lato i wczesną jesień. Niektóre samce łączą się z więcej niż jedną samicą. Borsuki amerykańskie doświadczają opóźnionej implantacji. Oznacza to, że zapłodnione jajo pozostaje nieaktywne aż do grudnia lub nawet lutego. Młode rodzą się od końca marca do początku kwietnia. Mioty liczą od jednego do pięciu osobników, średnio trzech.
Borsuki rodzą się ślepe, pokryte futrem i bezradne. Oczy otwierają mniej więcej po czterech, a nawet sześciu tygodniach życia. Samica karmi dzieci stałymi pokarmami. Młode borsuki po raz pierwszy wychodzą z nory w wieku pięciu-sześciu tygodni. Po tym czasie rodziny zazwyczaj rozpadają się. Wędrówki młodych borsuków są nieregularne.
Większość samic zachodzi pierwszy raz w ciąży po ukończeniu pierwszego roku życia. Niektóre z nich w wieku czterech, pięciu miesięcy mogą przechodzić owulację. Samce zazwyczaj nie rozmnażają się przed drugim rokiem życia.
Średnia długość życia borsuka amerykańskiego w dziczy wynosi 9–10 lat.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Oblada
- Nereida różnokolorowa – nereida różnobarwna
- Kaniony – pamiątki po biblijnym potopie
- Moralne konsekwencje darwinizmu
- Istnienie roślin przed powstaniem światła słonecznego – czy biblijny opis stworzenia jest nieścisły?
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/American_badger [dostęp: 12.02.2025]
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: User: Yathin S Krishnappa . Licencja: CC BY-SA 3.0.
