Karłowaty konik morski (Hippocampus bargibanti), znany też jako konik morski Bargibanta, jest gatunkiem morskiej ryby zaliczanej do rodziny igliczniowatych (Syngnathidae). Reprezentuje rodzaj Hippocampus i jest jego jednym z najmniejszych przedstawicieli. Występuje głównie w centralnej części Indo-Pacyfiku.
Dorosłe karłowate koniki morskie zazwyczaj mierzą około 2 centymetrów długości. Przedstawiciele tego gatunku z reguły bytują na koralowcach z rodzaju Mucirella. Pławikoniki wyróżniają się takim samym ubarwieniem co ich żywiciele. Dzięki temu pozostają niewidoczne dla potencjalnych drapieżników. Umaszczenie koników morskich Bargibanta zależy od koloru gospodarza. Najczęściej spotyka się osobniki żółte z pomarańczowymi guzkami oraz szare z czerwonymi naroślami. Relacja pomiędzy karłowatymi konikami morskimi a koralowcami jest neutralna. Pławikoniki wykorzystują swoich żywicieli wyłącznie jako schronienie. Ich obecność nie wpływa negatywnie ani pozytywnie na Mucirella.
Opis
Konik morski Bargibanta wyróżnia się niewielkimi rozmiarami ciała. Ryby żyjące na powierzchni koralowców doskonale imitują wygląd tych organizmów. Dlatego przez długi czas gatunek ten pozostawał zupełnie nieznany przyrodnikom. Odkryto go przypadkowo dopiero w 1969 roku. Zrobił to nowokaledoński badacz Georges Bargibant. Zauważył on dwa małe koniki morskie na koralowcu przekazanym do muzeum w Noumea w Nowej Kaledonii. Obowiązującą do dziś nazwę Hippocampus bargibanti nowemu gatunkowi nadał Whitley.
Z ciała konika wyrastają duże wypukłe guzki o idealnie dopasowanym do polipów koralowca kształcie i kolorze. Ponadto jego ciało przypomina łodygę korala. Owinięty wokół niej ogon pozwala rybie zachować stabilność. Koniki morskie Bargibanta wyróżnia także mięsista głowa oraz krótki ryjek.
Przypuszcza się, że niektóre karłowate koniki morskie mogą zmieniać kolor w zależności od tego, jak ubarwiony jest ich aktualny żywiciel. Jak dotąd, hipoteza ta nie została jednak potwierdzona.
Występowanie
Konik morski karłowaty występuje powszechnie w strefach wód przybrzeżnych. Zasiedla głównie wodne tereny ciągnące się w pasie od południowej Japonii i Indonezji po północną Australię i Nową Kaledonię. Preferuje tereny w pobliżu raf i ich zboczy. Zazwyczaj można go spotkać na głębokości od 10 do 40 metrów.
Rozmnażanie
Dorosłe osobniki tego gatunku najczęściej zasiedlają swoich żywicieli w parach. Czasem na jednym koralowcu żyje kilka lub kilkanaście par tych organizmów. U karłowatych koników morskich występuje monogamia. Samica składa jaja w znajdującej się na ciele samca komorze lęgowej. Inkubacja zapłodnionych jaj trwa około 2 tygodni. Młode osobniki wyróżniają się ciemnym ubarwieniem ciała. Są one w pełni samodzielne już od momentu wyklucia się z jaj.
Ochrona
Wiedza na temat liczebności, trendów populacyjnych oraz zagrożeń dla karłowatych koników morskich jest bardzo ograniczona. Dlatego też IUCN klasyfikuje ten gatunek w kategorii „brak danych”. Mimo atrakcyjnego ubarwienia tych organizmów nie obserwuje się międzynarodowego handlu nimi. Niekiedy jednak pozyskuje się je w celach akwarystycznych.
Wszystkie koniki morskie objęte są Załącznikiem II Konwencji CITES. W Australii natomiast ich populacje są chronione ustawą o ochronie dzikiej fauny. To sprawia, że na ich eksport potrzeba specjalnych zezwoleń.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Macolor macularis
- Lamparcik marmurkowy – kot marmurkowy
- Sen króla Nabuchodonozora, czyli jak historia potwierdza Pismo Święte
- Czy UFO naprawdę istnieje? – cz. 1: Przegląd przypadków
- Czy UFO naprawdę istnieje? – część 2: Siły stojące za zjawiskiem
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Hippocampus_bargibanti [dostęp: 08.11.2024]
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Marcelle Johannes. Licencja: CC BY-SA 4.0.
