Świstunka leśna (Phylloscopus sibilatrix) to niewielki ptak śpiewający z rodziny świstunek. Występuje w Europie oraz na zachodnich krańcach azjatyckiej Rosji, w południowych górach Ural.
Migracja
Świstunka leśna jest ptakiem wędrownym. Na zimę cała populacja przemieszcza się do tropikalnej Afryki.
Nazwa
Łacińska nazwa Phylloscopus pochodzi z języka greckiego i oznacza „poszukiwacza liści” (phullon – liść, skopos – poszukiwacz). Natomiast sibilatrix po łacinie oznacza „tę, która gwiżdże”.
Środowisko życia świstunki leśnej
Świstunka leśna zamieszkuje stare, cieniste lasy liściaste, głównie bukowe i dębowe. Preferuje miejsca z niewielką ilością roślinności przy ziemi, gdzie buduje gniazda.
Gniazdo świstunki leśnej ma kształt kopuły i znajduje się blisko ziemi, zazwyczaj wśród niskich krzewów. Samica składa sześć lub siedem jaj w maju, a czasami wyprowadza drugi lęg.
Świstunka leśna żywi się owadami.
W lasach pierwotnych, takich jak Puszcza Białowieska, największym zagrożeniem dla gniazd świstunki są ssaki, zwłaszcza drapieżniki średniej wielkości. Często polują one nocą, kierując się zapachem lub dźwiękiem. Starsze pisklęta, które są głośniejsze, łatwiej padają ich ofiarą.
Wygląd
Świstunka leśna ma 11–12,5 cm długości. Jej grzbiet jest zielony, a spód biały, z cytrynowożółtą piersią. Można ją odróżnić od innych świstunek, takich jak świstunka zwyczajna (P. collybita) czy świstunka leśna (P. trochilus), dzięki żółtej brwi, jasnym krawędziom lotek i dłuższym lotkom pierwszorzędowym. Ma też krótszy, ale szerszy ogon.
W Wielkiej Brytanii świstunka leśna jest ptakiem sezonowym – pojawia się od kwietnia do sierpnia. Jej liczebność w tym regionie spada. W Irlandii występuje rzadko, a niewielka populacja gniazduje jedynie w hrabstwie Wicklow.
Na obecność świstunki wpływają różne cechy lasu, takie jak ukształtowanie terenu, wysokość koron drzew czy długość krawędzi lasu. Dlatego ochrona tego gatunku wymaga zachowania odpowiedniej struktury lasu.
Poza sezonem lęgowym świstunki leśne również wybierają lasy. Jednak ich środowisko zimowania, np. w Ghanie, stopniowo zanika. Mimo to świstunki leśne potrafią przystosować się do zmienionych siedlisk, takich jak zadrzewione gospodarstwa. Jeśli jednak wycinka drzew będzie postępować, może to negatywnie wpłynąć na populację w przyszłości.
Świstunka leśna – śpiew
Świstunka leśna ma dwa rodzaje śpiewu. Pierwszy to szybki, metaliczny tryl, trwający 2–3 sekundy. Drugi to kilka opadających dźwięków piüü-piüü-piüü.
Jej głos kontaktowy to krótkie, miękkie piü, podobne do drugiego typu śpiewu, ale pojedyncze.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Grubodziób (zwyczajny) – pestkojad – grabołusk
- Jesiotr zachodni – jesiotr właściwy – jesiotr
- Lasy deszczowe na Antarktydzie
- Skąd się wzięła religia?
- Co wiedziały starożytne cywilizacje? – cz. 3: Pochodzenie
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Wood_warbler [dostęp: 24.02.2025].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Steve Garvie. Licencja: CC BY-SA 2.0.
