Chomik europejski (Cricetus cricetus) jest jedynym gatunkiem chomika z rodzaju Cricetus. Jest rodzimy dla terenów trawiastych i podobnych siedlisk na dużej części Eurazji, rozciągając się od Belgii do rzeki Jenisej w Rosji. Historycznie uważany był za szkodnika rolniczego i łapano go dla futra. Jego populacja dramatycznie spadła w ostatnich latach i obecnie jest uważany za krytycznie zagrożony. Główne zagrożenia dla tego gatunku to intensywne rolnictwo i niszczenie siedlisk.
Opis
Chomik europejski ma brązowe futro na grzbiecie z białymi plamami. Klatka piersiowa i brzuch są czarne. Ogon jest krótki i owłosiony. Jest znacznie większy niż chomik syryjski (Mesocricetus auratus) lub karłowate chomiczniki (Phodopus), które są powszechnie trzymane jako zwierzęta domowe. Jest największym znanym gatunkiem chomika. Waży 220-460 g i może osiągnąć długość 20-35 cm z ogonem o długości 4-6 cm. W niewoli chomik ma niezwykle długą żywotność jak na gryzonia, żyjąc do ośmiu lat.
Zachowanie
Chomik europejski jest gatunkiem nocnym lub zmierzchowym. Żyje w skomplikowanym systemie nor. Żywi się nasionami, roślinami strączkowymi, warzywami korzeniowymi, trawami i owadami. Transportuje swoje jedzenie w elastycznych workach policzkowych do komór magazynowych przeznaczonych na żywność. Komory mogą być dość duże i średnio zawierają 2-3 kg jedzenia. W wyjątkowych przypadkach mogą pomieścić nawet do 65 kg jedzenia. Hibernuje od października do marca. W tym czasie budzi się co pięć do siedmiu dni, aby zjeść. Zwykle są to zwierzęta samotnicze.
Rozmnażanie
Dorosłe osobniki osiągają dojrzałość płciową w wieku około 43 dni i rozmnażają się od początku kwietnia do sierpnia. Okres ciąży wynosi 18-20 dni, a wielkość miotu waha się od trzech do piętnastu młodych, które są odstawiane od matki w wieku trzech tygodni.
Rozmieszczenie i siedlisko
Zazwyczaj występuje na nisko położonych terenach rolniczych z miękkimi glebami lessowymi lub gliniastymi, chociaż może również zamieszkiwać łąki, ogrody lub żywopłoty. Występuje od Belgii i Alzacji na zachodzie po Rosję na wschodzie oraz Bułgarię na południu. Znacząca populacja znajduje się na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu w Austrii.
Ochrona
W 2020 roku europejski chomik został sklasyfikowany jako krytycznie zagrożony. Przyczyny jego drastycznego spadku nie są w pełni zrozumiane. Zostało to powiązane z utratą siedlisk spowodowaną intensywnymi praktykami rolniczymi, budową dróg, zmianami klimatycznymi, historycznym łapaniem dla futra i zanieczyszczeniem. Nawet zanieczyszczenie światłem wydaje się znacząco zmniejszać lokalne populacje, chyba że zostanie zrównoważone przez inne czynniki. Rolnictwo, rozwój i prześladowania są uważane za największe zagrożenia dla tego gatunku.
Znaczącą korzyścią dla istniejących programów ochrony jest to, że europejski chomik łatwo rozmnaża się w niewoli; programy hodowli w niewoli dla tego gatunku istnieją w Belgii, Francji, Niemczech, Polsce, Ukrainie i innych miejscach.
Źródła
1. https://en.wikipedia.org/wiki/European_hamster [dostęp: 01.07.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: katanski. Licencja: CC BY 3.0.
