Pustynia Pstra – cmentarzysko skamielin

W północnej Arizonie na 190 kilometrów rozciąga się Pustynia Pstra. Jej skały osadowe złożone są z warstw o jaskarawych kolorach: pomarańczowych, żółtych, białych, szarych, a nawet fioletowych. Na terenie tym znajduje się Park Narodowy Skamieniałego Lasu – nazwa pochodzi od skrzemieniałych pni drzew, które licznie występują na jego obszarze. Ponadto odnajduje się tu skamieniałości różnych zwierząt, zarówno tych powszechnie znanych, jak małże, jak również tych osobliwych, jak aetozaury i archozaury.

Z małej rzeki wielka powódź?

Dziś opady deszczu na Pustyni Pstrej są niewielkie, jednak obraz jej skalnych warstw wyraźnie wskazuje na to, że została zapoczątkowana przez wodę. Wyjaśnienie tych początków ma stanowić książka Dawn of the Dinosaurs¹ dostępna w Centrum Turystycznym Pustyni Pstrej.

Od Wyoming do Teksasu i od Oklahomy do Nevady rozciąga się formacja Chinle, która na terenie parku zawiera wiele skamieniałych drzew. W Dawn of the Dinosaurs napisane jest, że obszar ten powstał, gdy „przez ten region przepływały energiczne, bogate w osady rzeki”². Jeśli natomiast chodzi o zakopane duże płazy, książka wyjaśnia, że być może „rzeka sezonowo wylewała z brzegów”³.

Trudno uwierzyć w taką interpretację wydarzeń, gdyż dzisiejsze sezonowe powodzie nie przyczyniają się do powstawania skamieniałości. Do utworzenia kolorowych warstw na tak rozległych regionach potrzebne były ogromne ilości wody, a nie małe rzeki.

Więcej takich samych osadów znajduje się Ghost Ranch w Nowym Meksyku, na północ od Santa Fe. Dinozaury i inne skamieniałości gromadziły się tam „po powodziach”⁴. Niektóre kamieniołomy Ghost Ranch zawierają setki szkieletów dinozaurów celofyzów, które „wyglądają tak, jakby zostały osadzone podczas jednego zdarzenia, prawdopodobnie wielkiej powodzi”⁵. Jaka w takim razie musiała być głębokość wody i skala tej powodzi? Kolosalna!

Fikcyjne Gleby

Pasmowe, kolorowe warstwy Pustyni Pstrej tłumaczy się powszechnie prastarymi glebami, które nagromadziły się na terenach zalewowych rzek³. Jednak w żaden sposób nie przypominają one obserwowanych dzisiaj horyzontów glebowych. Prawdziwe profile gleb ukazują korzenie i stopniowy wzrost materiału organicznego. Natomiast w przypadku Pustyni Pstrej widać wyraźne, odrębne warstwy rozciągające się na wiele kilometrów we wszystkich kierunkach.

Skamieniałe drzewa

Geologiczna formacja Blue Mesa Member będąca częścią formacji Chinle zawiera znane na całym świecie skamieniałe pnie drzew o długości sięgającej 55 metrów. Stwierdza się, że nizinny niegdyś obszar „został w pewnym momencie zalany, zatapiając drzewa”². Jednak zwykłe zatopienie drzew nie skutkuje odrywaniem pni od ich korzeni, a te skamieniałe drzewa rzadko mają korzenie. Ponadto w ich skamienieniu pomogły minerały bogate w krzemionkę, pochodzące z rozległej aktywności wulkanicznej.

Czterdzieści lat temu erupcja wulkanu Mount St. Helens w ciągu zaledwie kilku minut pozbawiła gałęzi, kory i korzeni tysięcy drzew. Roślinność jest ścinana masowo również w wyniku działania potężnych fal tsunami. Znowu więc nie pasuje tu scenariusz zwykłego wylewania rzek.

Zderzenie morza i lądu

W Dawn of the Dinosaurs czytamy: „W Blue Mesa Member zachowały się różnorodne stworzenia wodne i lądowe”⁶, a to samo dotyczy innych części formacji Chinle. Skamieniałości obejmują ssaki, gady, żaby i ptaki⁷, jak również rekiny i ryby celakantokształtne. Celakantokształtne żyją dziś na głębokości około 150 metrów lub więcej⁸. Większość rekinów to rekiny morskie. Jakiś potężny kataklizm sprowadził stworzenia morskie na ląd i zmieszał je ze stworzeniami lądowymi, tworząc cmentarzyska skamielin. W rzeczywistości na każdym kontynencie zakopane są razem skamieliny morskie i lądowe. Czy to nie dowód na globalny potop?^9,10

Dzisiejsze gleby i systemy rzeczne w żaden sposób nie przypominają skamieniałości i skał Pustyni Pstrej. Jedynie ogólnoświatową powodzią można wyjaśnić rozległe rozprzestrzenienie każdej warstwy skalnej. Podczas tak katastroficznego wydarzenia popiół i krzemionka pochodzące z erupcji wulkanów spowodowały skamienienie gwałtownie pogrzebanych drzew, a opadające i odpływające wody potopu dokonały rzeźby terenu.

Globalny potop wyjaśnia główne cechy Pustyni Pstrej, czyż więc ten park w Arizonie nie wskazuje na autentyczność sprawozdania z Księgi Rodzaju?

Przypisy

1. Sadler, K., W. Parker, and S. Ash. 2015. Dawn of the Dinosaurs. Petrified Forest, AZ: Petrified Forest Museum Association.
2. Ibid, 35.
3. Ibid, 45.
4. Ibid, 86.
5. Ibid, 92.
6. Ibid, 48.
7. Chatterjee, S. 2015. The Rise of Birds: 225 Million Years of Evolution, 2nd ed. Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press.
8. Tomkins, J. P. 2021. The Fossils Still Say No: The Fins-To-Feet Transition. Acts & Facts. 50 (3): 10-13.
9. Clarey, T. 2015. Dinosaurs in Marine Sediments: A Worldwide Phenomenon. Acts & Facts. 44 (6): 16.
10. Clarey, T. 2019. Marine Fossils Mixed with Hell Creek Dinosaurs. Acts & Facts. 48 (4): 10.

Opracowano na podstawie: B. Thomas, T. Clarey, „The painted desert: Fossils in flooded mud flats”, Acts&Facts, Institute for Creation Research, kwiecień 2021, s. 16-19.