Szczątkowa miednica wielorybów – niekoniecznie szczątkowa i niekoniecznie miednica

Co mają wspólnego niedźwiedzie i wieloryby? Są ssakami. Jedne i drugie rodzą i karmią swoje młode. Jednak niedźwiedzie, żyjąc na lądzie, mają nogi, ale wieloryba z nogami nikt nie widział. Niedźwiedzie sporo pływają w wodzie, ale czy to oznacza, że gdyby zaczęły przebywać częściej w wodzie niż na lądzie, to ich nogi z czasem przekształciłyby się w płetwy, jak u wielorybów?

Skąd się wzięły wieloryby – perspektywa ewolucyjna

Karol Darwin, zastanawiając się nad niedźwiedziami czarnymi, które są w stanie pływać przez długi czas, napisał:

…pływa godzinami z szeroko otwartym pyskiem, łapiąc w wodzie owady w taki sam sposób jak wieloryb. Nawet w tak ekstremalnym przypadku jak ten, gdyby podaż owadów była stała, a lepiej przystosowani konkurenci nie istnieli już w kraju, nie widzę trudności w tym, by rasa niedźwiedzi w wyniku doboru naturalnego stawała się coraz bardziej wodna w swojej budowie i zwyczajach, z coraz większymi pyskami, aż powstałoby stworzenie tak ogromne jak wieloryb¹.

Dziś powyższej myśli Darwina nie traktuje się jako rzeczywistość, ale jako ilustrację. Przez wiele lat świeccy  naukowcy uważali, że wieloryby wyewoluowały z wymarłej grupy ssaków mięsożernych zwanej Mesonychia². Obecnie większość ewolucjonistów nie uznaje takiej interpretacji. Uważają, że wieloryby wyewoluowały ze zwierząt bardziej spokrewnionych z wielbłądami i żyrafami³. Jednak profesor Kenneth Rose z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa zwraca uwagę na to, że nadal utrzymują się znaczne rozbieżności między interpretacjami danych kopalnych a wynikami badań DNA⁴. Mimo to ewolucjoniści nadal są przekonani, że wieloryby wyewoluowały z jakiegoś czworonoga lądowego.

“Szczątkowa miednica”

Świeccy naukowcy jako mocny dowód na ewolucję wielorybów uważają znacznie zredukowaną, według nich, miednicę lub kości biodrowe. Te wielorybie “biodra” interpretują jako strukturę szczątkową – podobnie jak wyrostek robaczkowy u ludzi⁵. Jerry Coyne z Uniwersytetu w Chicago wyraża stanowisko ewolucyjne w następujących słowach:

Wieloryby są skarbnicą narządów szczątkowych. Wiele żywych gatunków posiada szczątkową miednicę i kości nóg, świadczące… o ich pochodzeniu od czworonożnych przodków. Jeśli spojrzysz na kompletny szkielet wieloryba w muzeum, często zobaczysz maleńkie kości tylnej kończyny i miednicy zwisające z reszty szkieletu, zawieszone na drutach. Dzieje się tak, ponieważ u żywych wielorybów nie są one połączone z resztą kości, ale są po prostu osadzone w tkance. Kiedyś były częścią szkieletu, ale gdy przestały być potrzebne, zostały odłączone i stały się maleńkie⁶.

Podchodząc w ten sposób do tematu, ewolucjoniści przez dziesięciolecia w ogóle nie próbowali znaleźć innego zastosowania tych kości. W końcu jednak dwóch badaczy podjęło się tego zadania.

Matthew Dean z Uniwersytetu Południowej Kalifornii i Jim Dines z Muzeum Historii Naturalnej hrabstwa Los Angeles zbadali kości „biodrowe” w szkieletach wielorybów i delfinów⁷. Ta nowa analiza została opublikowana w czasopiśmie naukowym Evolution⁸. Odkryli, że kości miednicy wielorybów i delfinów mają bardzo istotną funkcję. Dean stwierdził:

Wszyscy zawsze zakładali, że jeśli da się wielorybom i delfinom jeszcze kilka milionów lat ewolucji, to kości miednicy znikną. Ale wygląda na to, że tak nie jest⁷.

Do tych kości miednicy bezpośrednio przyczepione są mięśnie kontrolujące penisa waleni, który jest wysoce mobilny. Dlatego Dean i Dines uznali, że kości te “mogą wpływać na poziom kontroli nad penisem, jaki ma pojedynczy waleń, być może oferując przewagę ewolucyjną”⁷.

Obaj badacze są ewolucjonistami, więc raczej nie powiedzą, że ich badania ujawniły ewolucyjny błąd. Jednak Dean przyznał:

Nasze badania naprawdę zmieniają sposób, w jaki myślimy w szczególności o ewolucji kości miednicy wielorybów, ale także bardziej ogólnie o strukturach, które nazywamy „szczątkowymi”. Teraz równolegle dowiadujemy się, że nasz wyrostek robaczkowy nie jest funkcjonalnie bezużyteczną strukturą, ale w rzeczywistości jest dość ważny w kilku procesach odpornościowych⁷.

Reakcja świata naukowego

Naukowcy, chcąc ratować ideę narządów szczątkowych, nie przyznają się do błędu w swojej ocenie “bioder” wielorybów. Coyne wprawdzie zgadza się z tym, że wieloryby wykorzystują te kości podczas rozmnażania, jednak mimo to stwierdza:

Żaden ewolucjonista nie zaprzecza, że pozostałości cech przodków mogą zachować pewną funkcjonalność lub zostać dokooptowane do innych celów⁹.

Czy jakikolwiek badacz zaobserwował kiedykolwiek kooptację? Powoływanie się na kooptację służy raczej dopasowaniu do teorii ewolucji tego, co do niej nie pasuje.

Ponadto, próbując podtrzymać ewolucyjny scenariusz od ssaka lądowego do gada wodnego, ewolucjoniści wykorzystują również dane kopalne. W południowo-zachodniej Azji odkryto skamieniałości czworonożnych zwierząt z prawdziwą miednicą. Te skamieniałe stworzenia – które nazwano Ambulocet i Pakicetus – naukowcy uznali za prymitywne wieloryby, choć tak naprawdę nie przypominają one wielorybów.

Czy zwierzę nie powinno posiadać większości charakterystycznych cech wielorybów, aby można je było nazwać wielorybem?

W czasopiśmie Science ukazał się artykuł zatytułowany “Co to jest wieloryb?”, w którym starano się rozstrzygnąć, czy Ambulocet należy do rodu wielorybów. Uznając u niego wyraźny brak cech podobnych do wielorybów, naukowcy ustalili, że „bardziej rozsądnym rozwiązaniem jest użycie definicji filogenetycznej [dla wielorybów], to znaczy opartej na wspólnym pochodzeniu… Ambulocet jest wielorybem ze względu na włączenie go do tej linii rodowej”¹⁰.

Ale przecież badania powinny wykazać, czy Ambulocet był wystarczająco podobny do wielorybów… Zmiana definicji wielorybów na “filogenetyczną” nie czyni z Ambuloceta wieloryba, skoro to stworzenie takowego w ogóle nie przypominało. 

Nie miednica, ale doskonale zaprojektowane kości

Istnieje lepsze wyjaśnienie¹¹ dla rzekomej miednicy wielorybów. Są to kości zaprojektowane dla określonego celu. Nie łączą się one z innymi kośćmi, ale przymocowane są do kilku mięśni. Podobnie wiele zwierząt, jak również ludzie mają kość gnykową zlokalizowaną w obrębie szyi. Ona także przyczepiona jest tylko do mięśni. Kość gnykowa stanowi mocne zakotwiczenie dla tych mięśni, co pozwala na odpowiednie i sprawne manewrowanie językiem, gardłem i krtanią. I tak samo kości w podbrzuszu wieloryba zapewniają mocne zakotwiczenie dla mięśni, do których są przymocowane. A to pomaga mięśniom zręcznie sterować określonymi strukturami. Jest to więc bardzo dobre i niezbędne rozwiązanie konstrukcyjne.

Używane w literaturze naukowej określenia takie jak „kości biodrowe wieloryba” lub „miednica wieloryba” wprowadzają ludzi w błąd. Uczciwa byłaby zmiana nazewnictwa. Ale póki co, pomimo wszystkich badań i odkryć, ewolucyjny świat nauki nadal trzyma się swojej nomenklatury.

Przypisy

1. Darwin, C. 1859. The Origin of Species by Means of Natural Selection. London: John Murray, 184.
2. Mayr, E. 2001. What Evolution Is. New York: Basic Books, 63.
3. Spaulding, M., M. A. O’Leary, and J. Gatesy. 2009. Relationships of Cetacea (Artiodactyla) Among Mammals: Increased Taxon Sampling Alters Interpretations of Key Fossils and Character Evolution. PLoS ONE. 4 (9): e7062.
4. Rose, K. D. 2001. The Ancestry of Whales. Science. 293 (5538): 2216-2217. See also Spaulding et al, 11.
5. Guliuzza, R. 2016. Major Evolutionary Blunders: Our Useful Appendix—Evidence of Design, Not Evolution. Acts & Facts. 45 (2): 12-14.
6. Coyne, J. A. 2009. Why Evolution Is True. New York: Viking, 60.
7. Perkins, R. Whale Sex: It’s All in the Hips. University of Southern California news release. Posted on pressroom.usc. edu September 8, 2014; data dostępu: 24.02.2022.
8. Dines, J. P. et al. 2014. Sexual selection targets cetacean pelvic bones. Evolution. 68 (11): 3296-3306.
9. Coyne, J. The Faith That Dare Not Speak Its Name: The case against intelligent design. The New Republic, August 22, 2005.
10. Berta, A. 1994. What Is a Whale? Science. 263 (5144): 180- 181.
11. Thomas, B. Vital Function Found for Whale ‘Leg’ Bones. Creation Science Update. Posted on icr.org October 6, 2014; data dostępu: 24.02.2022.

Opracowano na podstawie: R. J. Guliuzza, „Are whales and evolution joined at the hip?”, Acts&Facts, Institute for Creation Research, marzec 2016, s. 12-14.