Paletka zielona, paletka brązowa, paletka (Symphysodon aequifasciatus) to rodzaj południowoamerykańskiej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae), charakteryzującej się wysokim, bocznie ścieśnionym ciałem o prawie kulistym profilu, różnorodnym ubarwieniu i specyficznej metodzie karmienia potomstwa, w starszej literaturze w języku polskim nazywaną dyskowcem lub paletką.
W warunkach naturalnych paletka zielona występuje w dorzeczu Amazonki w czystych wodach stojących lub wolno płynących. Są to zazwyczaj wody bardzo miękkie i kwaśne, nasycone garbnikami. Twardość wody wynosi zwykle poniżej 1°n, a temperatura poniżej 28°C. Paletki przebywają w strefie przybrzeżnej przy stromych brzegach, wśród dających im schronienie gałęzi i korzeni zwalonych do wody, na głębokości od 3 do 5 m.
Paletki to piękne, majestatyczne, poruszające się z wyjątkową gracją ryby. Są bardzo łagodne, nie atakują nawet małych stworzeń.
Przedstawiciele tego rodzaju mają wysokie ciało w kształcie dysku, o profilu niemal kolistym, silnie bocznie spłaszczonym. Paletka zielona ma małą głowę, mały pysk i duże oczy. Dorasta do ponad 20 cm. Na ciele ma 9 pionowych, mniej lub bardziej widocznych ciemnych pręg.
Paletka zielona żyje w stadzie od 100 do 1000 osobników. Stadu przewodzi intensywnie ubarwiony, silny i szybki samiec alfa. Przewodnik odwraca uwagę drapieżników swoim wyglądem i zachowaniem, co zwiększa szansę ucieczki pozostałych członków stada. Sam rzadko pada ofiarą napastnika.
Gatunek ten ma silnie rozwinięty instynkt opieki nad potomstwem. Para przystępująca do rozrodu oczyszcza miejsce planowanego złożenia ikry, nie wykazując przy tym szczególnej ekscytacji. Rodzice pomagają potomstwu już w czasie wylęgu, chwytając pyskiem jajo, zmiękczają jego otoczkę, a wyklute larwy przenoszą i przyklejają do oczyszczonej powierzchni (zwykle jest to liść). Narybek ma ciało wydłużone o owalnym kształcie.
Szczególną cechą rodzaju jest sposób karmienia narybku, gdy ten wykorzysta już zapasy żółtka. Skóra obojga rodziców produkuje szarożółtawą wydzielinę, bogatą w odżywcze substancje proteinowe. Narybek żywi się tą wydzieliną, skubiąc naprzemiennie boki obojga rodziców. W czasie, gdy jedno z rodziców karmi młode, drugie regeneruje zapasy odżywczej wydzieliny. W ten sposób rodzice karmią młode, dopóki te nie zaczną samodzielnie zdobywać pokarmu.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Modraszek argus
- Kakadu żółtoczuba – kakadu złotoczuba
- Dlaczego tydzień liczy siedem dni?
- Sen króla Nabuchodonozora, czyli jak historia potwierdza Pismo Święte
- Czy UFO naprawdę istnieje? – część 2: Siły stojące za zjawiskiem
Źródła
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: M. Kraus. Licencja: CC-BY-SA 2.0-DE.